ја (зам.) - свеќа (имн.)

Долгиот не запираше. По некое време чу јасно: - Запали ја свеќата!
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Клекна над него и земајќи ја свеќата од калуѓерите, му ја поткрена главата, го погледна во очите, во устата; Наќо направи напор да му рече нешто, закркори со грлото, и му стече крв од устата.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)