јас (зам.) - нема (гл.)

Во ќошот до шпоретот на кој врие голем лонец стои една баба. 112 okno.mk
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Бабата: Јас немам педесет и десет туку 60 години.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Всушност јас немам сила да го откопчам за да го соблечам.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Јас немав таква склоност и ме заморуваа таквите карактери.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
На крајот на масата, каде беше седнат татко ми, бидејќи тоа беше неговото востановено и неприкосновено место за седење, како некој да му го врачил по заслуга (се прашувам само кој ли ќе биде неговиот престолонаследник, бидејќи јас немав таква амбиција, а мојот брат по ниедна основа не го заслужуваше тоа).
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
„Јас немам женско, и затоа ми е полесно”, ѝ рече мајка ми на Рашела, која со светнати очи, ја слушаше како ѝ ја соопштува намерата да ѝ даде мираз за свадбата, смеејќи се од сѐ срце, заедно со нас на коментарот на мајка ми, секогаш кога Евридика ќе додаваше нова сума на чеизот на Рашела:
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Ако ми го кажете името на Вашиот висок наредбодател, можеби ќе го препознаам”.  Есесовецот го погледна со изненадување.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Јас немам намера да отстапувам од наредбите. Тие се издадени од високо место.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Јас немав време да ја почувствувам во моментот сета гордост од ова признание - таа ќе настапи попосле - зашто брзав, и не мислејќи да исфрлам како без душа: „Господине, уште не дојде мајсторот за чевлите”.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
И други деца имало без сестри. - Јас немам сестра.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Кој, сака, море, нека умира роб, ама јас немам ниет роб да бида до век! — па го крена гласот повисоко, обрнувајќи му се на татко си и стрика си Кулета: — И да знајте сите: јас нема да му стоа ни на вој пес, Адема, да ме продава како стока, ни на тој ајван, новиот наш бег, да ме купуа како стока. Море, освестете се еднаш, бреј, оти сме луѓе, а не стока да не продаваат и купуваат виа пезевенци, бре!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А за да биде се како шо треба, ти ќе требе и сам да влезиш во организациата и таа ќе ти кажуа шо треба да правиш.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Аха! — изусти Толе. — Ами јас нема ли да можа да протепам некој и друг ага ако ми падне в рака како досега?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
П.С. (ad finem!): И доколку веќе поинаку не можеше да биде - јас немаше да обвинувам друг што не стигнав таму поривот кај што ме упатуваше...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Се разбира, јас нема да почнам да го применувам ова тврдење во поглед на некое од овие полиња.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Најчесто тие не се во право.1 Прифаќам дека ова е вистинито за политичките, религиозните, научните и философските револуции.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
“Кога тие расправаат колку неговото дело е поврзано со претходните философи” тие главно ја истакнуваат неговата критика на Западната традиција.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
- Јас нема да ги прашам. - отсече Бојан.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Не плачи, мило меченце. Од сега јас нема да те заборавам! - зборуваше Снежана и го милуваше.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Јас нема што да јадам. Елате да видите!
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Тоа е игра, нема да те изедам, - му вели Митко. - Тогаш ти биди зајаче и јас нема да те изедам, - одговара Сашо.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
А Овега, вашиов, рече Мусли бег, јас нема да го дадам да замине на војна.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Јас немам друго минато освен скудното минато на мајка ми и минатото на таа непозната личност која требало да ми биде татко.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но јас немам доволно аргументи за да го потврдам тоа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Нема и да оспорат ништо во случај да не постојат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
ИВАН „Можеби забележа, мајко, на моменти ми отскитуваат мислите, токму така како што тврди она шпионче.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дури и не сум сигурен дали и јас немаше да се однесувам како Иван ако бев на негово место.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Едноставно чувствувам потреба да ја имам сликата на таа личност пред мене.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И уште нешто што можеби ја објаснува суштината на проблемот и го прави беспредметен овој разговор: јас знаев, а и сега знам, дека ништо нема да потврдат дури и евентуалните надворешни сличности или разлики помеѓу нас двајцата, помеѓу мене и Јана.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ако бев задоцнил само за неколку секунди, или ако срнчето истрчаше пред првите удари на Орде, сега не ќе лежеше мртво пред моиве нозе, а јас немаше да се чувствувам толку тажен.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
И имаш зајак и елен. А јас немам ништо. Дури ни маченце.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Тогаш јас нема да оставам непревртен камен.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Ама он ѓавол Варади, он рекол нејзе била многу дебела и јас нема сака тебе повеќе. Куче!
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Оти беше точно: јас немав спиено со жена, и Луција го виде тоа; го искористи тоа за да ми се потсмева, да ми врати за понижувањето.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Додека одев кон своето место, го уловив погледот на Луција: таа насетуваше некаква крупна промена кај мене, оти никогаш порано јас немав задоцнето, ниту пак разговарав со таков циничен, препотентен тон со некој наставник; ме гледаше од ниско, и јас знаев дека меѓу нас е готово, дека мојот циркус е посилен од нејзината Партија; од друга страна, покрај неиздржливата болка дека ја губам, дека поминувам во еден друг свет, дека се реинкарнирам уште при живот, чувствував една неподнослива леснотија на постоењето, една слобода која ме опиваше: јас го имав, наспроти овој дисциплиниран клас, мојот циркус, и мојата Ина, со која за една ноќ бев полбизок одошто со Луција за четири години.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Пак молчење. Сакав да станам, да речам дека сѐ јас ќе работам, дека не треба и тетка Рајна да доаѓа ако не може, дека јас нема на училиште да одам ако затреба, само не, само тоа не... се тресев во постелата.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Тоа така ќе биде, само што во стварноста, и денес и подоцна, ќе стоиш тука, со опипливо тело и стварна глава, па, значи, и со челото, за да удираш со раката по него.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Загледана во џебот, почна да го кажува расказот: „Изгледа толку страшно да се остане стар ерген, да се остари во борбата за сочувување на достоинството додека молиш за прием кога сакаш да ја поминеш вечерта со луѓе, да бидеш болен и од аголот на својата постела со недели да ја гледаш празната соба, секогаш да велиш ‘добра ноќ’ пред излезната врата, никогаш да не брзаш по скалите со својата жена, во собата да имаш само споредни врати кои водат кон дневните соби на други луѓе, да мораш да им се воодушевуваш на туѓите деца не смеејќи да повторуваш: ‘Јас немам деца’, да го обликуваш својот изглед и однесувањето според еден или двајца стари ергени кои ги помниш од твојата младост.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Јас немам такви амбиции, но немам ниту намера да исчекорам од мојот став дека кај нас, ако не те прогласат за мртов, не стигаш никаде.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Хандке во текстот, понатаму, вели дека бил зачнат на подот од кујната во куќата на неговите родители. Јас немам такви сознанија.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
И ако ме намразите поради зборовите или поради делата мои, јас нема да починам и повторно ќе ви зборувам и повторно ќе работам и единствено во срцата ваши, а не надвор од нив, ќе ја барам повторно љубовта кон мене, ќе ја барам со секој здив на моето битие, оти не постои друга награда на овој свет за оној што вистински љуби освен возвратената љубов.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Кој немаше ништо да донесе плачеше: „Јас немам ништо да приложам...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
И не плаши се, јас... јас нема да бидам далеку, нема... нема... (Нешто тропнува во собата каде што остана Луков.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ИВАН: Ништо. Тероризмот не може без овие работи. (Ја повлекува напред и со шепот.) Зар ти мислиш дека јас немам очи и дека не гледам што станува и каде сме?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Од тој разговор започна нашето познанство, а подоцна и пријателство.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Од скромност јас нема да го посочам фактот дека на денот на моето раѓање биеја сите камбани и имаше општонароден восхит.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- Јас нема што да свршувам. Сѐ е празно во мене. Јас немам цел.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Упатен кон смртта, јас немав очи да ја видам светлоста во твоите овлажнети зеници, отворени прозорци кон мене, само кон мене!
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ако јас немам право на имотот, велам, тие пет гробови уште имаат. Барем, до трите години, велам. Од него им раздавам за душа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јас нема го гледам Гумното и не го познавам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јас немав коњ за зет, па коњ ми даде Николе Солески.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Јас немам деца, вели Витомир. - Ќе имаш, му велам, тие што ќе ги имаш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Еда, како да се напијам, велам јас, гледај сето е жарје и пепел, да му бам мајката, еда, јас немам цедилка на устава.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тогаш јас нема да имам солзи што ќе ми го браздат лицето, како што најчесто се случуваше кога бевме заедно.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Тогаш јас нема да имам солзи што ќе ми го браздат лицето, како што најчесто се случуваше кога бевме заедно.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Господине началник, сакам да ви дадам до знаење дека преку ова јас нема лесно да поминам како што вие, најверојатно, претпоставувате!“
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Не, јас нема да бидам како мојот збудален московски познаник Жења којшто својот стан го претрупал со аквариуми - и на крајот (ах, тој советски фушерај!) со својата водена менажерија пропаднал еден спрат подолу.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Јас немам дом, немам куќа. Немам постелнина, ниту огниште. Имам само пламен, а го немам засолништето.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
И пак се тргаше. „Со тебе - каде?“ „Сегде“, и не ја пушташе веќе раката. „Знам едно катче од каде можеме да го слушаме мекиот галоп на глувчињата.“ И пак се сети - не, јас нема да умрам од смрт како секој друг; ќе умрам од живот.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Јас немам медиум. Но, сепак, оваа игра нема да ја прекинам. Знаете сѐ за мене и Јана.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
На оние што сѐ уште се подготвени налутено да се присетат на „турските ѕверства“, ќе им одговори Владимир Соловјев: „Турските ѕверства ние ги помниме, а зарем одамна во Русија, па и во другите земји, сопствените турски ѕверства исчезнале?... а што се однесува до вашите христијани и нехристијани, за жртвите на сите ѕверства la question manque d’interet (прашањето е лишено од интерес): ако мене некој ми ја гули кожата, јас нема да му се обраќам со прашањето: од која сте вие вероисповед, милостив господине? - и ни најмалку нема да бидам утешен ако се покаже дека луѓето што мене ме мачат се непријатни и неугодни не само за мене, туку згора на тоа, како христијани, гнасни се и за својот сопствен Бог, со чиишто заповеди се подбиваат“. 10.08.1992.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
„Сестро, ти и самата си знајш дека и на чупината им е умо во мене. За то јас немам кривица.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Ако Петар е единствениот човек со кој сакаш и можиш да бидиш и кој можи да те направи среќна, јас нема да ти стојам на пато.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
- Алек не мора да спиеш по панталони,конкретно јас немам намера тоа да го правам во фустан.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Тој сѐ уште настојува да си ја дополни својата архива со документи, а и со усна историја, како што вели самиот, но јас немам веќе волја да се среќавам со него, ни со некој друг, за пак да се враќам на почетокот.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Може човек да биде огорчен, во еден момент да се чувствува дури и сронат, но јас нема да паднам пред искушението на изгубена верба.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
РЕВШИН: Само јас нема да плаќам.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Само да знаете, дека јас нема да присуствувам.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Пак, ако сум жив јас нема да заборавам вас.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Абре, јас немам, стрико Петко шо немам, токо тиа шо имаат, сиромаси, ќе требе за вас да платат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Јас немам овдека куќа, ни жена ни деца, ама ете, а брате на! — сакам да ми дојдете каде шо живеам да ми го честите денов.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
ЏУКЕЛА Не бев поразличен од градските џукели И тие и јас немавме ништо Освен ебаниот кучешки живот
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Како тазе Американец јас немам право на глас уште минимум четири- пет години, па дотогаш ми останува само кирилично да мудрувам и да солам памет на мајчиниот јазик.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Им рече: - Јас немам никого, освен бога...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
КНИГАТА СВЕДОК полици со мали простори за прав од време недопишани наслови допишани желби претопени во печатарска боја на која ми се лепат прстиве и оставаат оттисоци од воздишки а јас немам право на збор јас немам право на одбрана јас немам право на своја страница во книгата јас немам право на своја страна на светот јас немам право на странствување додека се задушувам во прав од букви на овие полици на кои го користам правото да молчам
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
Јас немав приказни. Лажев. Последна моја приказна беше ти. И детето.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Се разбира, јас немам при себе таков плод за да ви покажам и практично на што личи кога ќе ви се најде најаден во раката, но вие, таму, горе, во вашиот свет, го имате тој плод во изобилство!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Штом сонцето нема кај да зајде (Ко што и јас нема кај да зајдам) Кај да се побарам, каде да се најдам?
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
Глупости - додаде - белки јас нема да ве учам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Јас немав униформа, зашто татко немаше пари да ми купи.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А бре, Кузе, знаеш ли ти, - се налути Нумо - дека јас немам 'рбет, ами стожер што не се свиткува?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ноќва е ваза длабока без сон каде ’рти цвеќето на немирот И јас немам раце да ја скршам на белото кладенче на денот Немам очи да ја ослепам со жолтите плодој на чекањето Имам само една добра песна што го кроти просторот непроспиен Песна добра како кроток кавал што го чува стадото на надите
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Земјата ја гледам, Интелектуалец јава на диви тараби, Нејќат да те гледаат и од облакот земам, во мала чаша 10 литри млеко, Како се прчиш по сѐ што сум тагувал човек без заби не јаде меко, Повраќаш и плукаш тука потреба немам. вистинско чудо, молва телевизори И ко бојлер брмчиш крши, И по небото шетам едномесечно бебе се храни со мрши, Док не зинеш и од облаците пасам. злобна тетка мие заби со метла, Нема да загинеш А доле е гласање, ајде влегувај народе да ја видиш Не, не, док не зинеш боже, јас нема да гласам, својата иднина светла.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Ти нема да загинеш. о не, јас нема да гласам.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Изгледа беше нормално да се качува на масата и да јаде од чиниите, дури и кога беа полни со нечија крв.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Уште веднаш ми дојде да повратам, но морав да се воздржам затоа што Дино и јас немавме каде да живееме.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Секоја група деца ја чекам, а јас нема што да пречекам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мачно е времето селско, вели, кај да се опулиш работа те чека, а јас немам раце за толку...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Не, вели, јас немам жена.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Но, јас немам гости. – Возврати џвакајќи – Никогаш не сум била толку гостољубива за да ми дојдат гости на кои ќе можам да им призачувам од вакви слатки, преслатки работи!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- Бидејќи, еве гледам, твоите играчки се тврди за забите на моите мечиња, значи не се јадат, продолжи си го патот и другпат не поминувај одовде, оти јас немам многу доверба во оние што личат на тебе!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- Како што гледате, јас немам брада.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
И како се уплаши да не го издаде тој излага: - Не сум од тука. Јас немам никого ...
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
СИМОН: Ќе црвосаш ти во затвор, ама јас нема да дојдам да те посетам. Нека ти носат комунистите храна. Ако некој од нив остане на слобода.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Но додека мислев така, јас сфатив дека да исчезнеше светот, јас немаше да мислам.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Таа да не беше јас немаше ништо да дознаам, та од кого ќе слушнев кога во нашето семејство беше строго забрането да се зборува за тие работи?
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Јас немам деца, ама барем да ги спасам неговите.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Јас немав ништо против да бидам член на групата „среќни дебили” и тоа ми беше забавно, но имав против татко ми да ми припишува туѓи особини.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- А, сакате да ви кажам зошто не читам? – неочекувано праша Огне. – Ако сакате да знаете, не читам зашто писателите не пишуваат интересни книги.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Сега јас немам чисти боксерки, те молам со твоите испери ги и моите. Ок, и тоа го направив.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Така јас немав намера некогаш било кога да се ставам ниту во приближно слична ситуација.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Таква љубов не му посакував ни на најголемиот душман. Ѝ објаснив на жената дека додека тој сам не реши дека треба да се промени свесно и од корен, а не површно и лажно, никој друг нема да му помогне , па дури ни јас нема да изигрувам повеќе жртвено јагне за некој што сам себе не сака да си помогне.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Можеби за болот друго срце треба и тагата да е лач на месечината, можеби јас нема да се најдам себе, можеби ... Но слеј се, слеј се со тишината.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
Јас нема да го продавам автобусот на друг.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)