јас (зам.) - мој (прид.)

— Работата, внучко, е готова. Сега треба ти да кажиш. Јас моето си го стори.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ајде, сега земи си го ти гајлето, a јас моето . ..
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
А јас мојата кама. Се наведнавме и се меркаме.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
„Плачи, Мандо, да плачиме, да плачиме жалоите, јас моите, ти твоите...“
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ти можеше да ги предложиш твоите пет опасни зборови, а потоа и јас моите пет неопасни зборови.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
- Не, нема потреба... - се пошегува Виктор - Јас мојата пациентка на рамо ќе ја однесам до дома.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Подај ми ја раката јас мојата ќе ја кренам вишно стебло врз жилав корен да врзе.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Вие плачете по пород, а јас мојот го напуштив.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„Почитуван бегу,” рече тој со широк гест, „јас мојата благосостојба колку што ја должам на мојот прочуен Дубровник, толку ја должам и на добрите намери на господарите од овие краишта.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
- А сега, - рече Бојан, - ти гледај си ја твојата работа, јас мојата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тоа беше можеби и причината за да се согласам да го внесам и јас мојот имот и да го смешам во заедничкиот. И тоа, мислеше сега Змејко, а и оној мој Брат.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Најпосле, морав да се соочам со очите. Ме меркаа исто онака подбивно како јас моите клиенти, со истата надмоќ.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Да бидеме живи и здрави, ќе ги прибереме и твоите родители и браќа кај нас, како што ги прибрав јас моите.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Откако дедо ми ми го објасни сето тоа, јас моето име, кое сè дотогаш го мразев (зашто никој не може да го запамти од прв пат и никој не се вика така), почнав дури и да го сакам.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
И така јас моите не си ги видов... и само ноќта кога за миг успевав да задремам, во сон ги гледав нивните расплакани очи и подадени раце за гушкање...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
- Толку имав јас, - рече Ангеле и стана, - туку гледај си ја твојата работа, а јас мојата, оти два дена ништо не сум фатил.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Затоа во маката ја бараме само неа: Ѕвездан ме бара мене, а јас мојата мајка.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)