јас (зам.) - ќе (чест.)

Оттогаш натаму почна мојот најголем пекол.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„Јас ќе копам до три метра сам“, вели Јован, „сам ќе ја фрлам земјата горе, а потоа ќе ми треба човек за влечење кофа со земја. Да си кажеме однапред“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Немај гајле, оставиме мене јас да му објаснам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Но јас ќе згрешев ако Владета го примев како „надри“, бидејќи од сето што го кажуваше и што особено можев да го заклучам подоцна, тој навистина се трудеше да прави споредби и да користи, што би рекле историчарите, повеќе извори.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Ако не излезеш или ако не ме пуштиш внатре, јас ќе ги разбудам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ај ти направи чај, а јас ќе направам ориз, - предложи Ане. - Важи, - рече Дора.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
И не бери гајле, пак јас ќе те однесам и ќе те донесам и пак човек ќе те сторам; арно беше сега да не го окршиш шишето, ама откога ќе се стори едно лошо, не се враќа лесно.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
И јас ќе скокнам од постела, ќе истрчам надвор. А надвор ништо нема.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А јас ќе седам мирна и ќе кажувам молитва.
„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)
Ти ќе ме чуваш мене, јас ќе те чувам тебе, - рече.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
-Чекај, полека. Ти си во право, но јас ќе морам уште многу да зборувам за тоа – рече старецот, притискајќи му ги рамениците, со своите суви раце, обраснати со долги нокти, буткајќи го кон тревата. –Седни, отпушти се.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Доста сакаше да ги лупи тие компири што ги донесе во куферчето, но Митра сакаше да се покаже салам домаќинка, та истрча и од ќералот донесе полн леан компири: — Ти само барај, невесто Досто, јас ќе носа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ајде - рече - враќај се! Јас ќе продолжам.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ми рече: - Нема проблем, срце, оди и задржи се колку што треба, јас ќе те покривам ако некој дојде.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Чувствував како се потам под мишките и под грбот и одбивав колку што можам повеќе, дури грабајќи ја чинијата и тргајќи ја од себе, но тоа не ја обесхрабри тетка ми Марија да се наведне над масата и со сета сила да ми го стави парчето месо во чинијата, при што стомакот го макна во нејзината недојадена чинија со супа, но до крајот на вечерта воопшто не забележа дека под папокот ѝ се налепиле неколку зрна ориз.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
И кога ќе ја осетиш на својата кожа болката и неверството, јас ќе бидам единствената на која ќе помислиш кога ќе ги затвориш очите.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Слушам зад мене си шепотат две дечиња: „Ти чувај да не ме види некој, - вели едното – а јас ќе одам да земам еден леб. - Оди, - рече другото.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ти ќе переш, а јас ќе ја распростирам облеката. Но, треба да изгледаш што пораспусно.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
„А јас ќе го гушнам, кога ќе си дојдам од училиште!“ радосно извика Мими.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Вечерва ќе имаме гости, па не бидува да нè најдат растурени. - Кои гости, тате? - праша таа.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Јас ќе имам и други прилики, а ти - отпиши! Никогаш!
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„Да, да, и јас ќе пијам со тебе. Ајде“ со тивок глас рече Атина и излезе од собата.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Кога стигнавме во Гнилање, мојата кобила се ождреби – машко, штом дознав отидов да го видам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
„Тогаш јас ќе имам 53 години! Леле, 53 години!!!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
- Но, ти не грижи се, јас ќе побарам јаже, ќе ти го фрлам во дупката.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Тој никогаш не ѝ се приближува на Кети, но кога јас ќе седнам овде, ми приоѓа, како сега, да ми мјаукне едно мало здраво, доаѓа и ме посетува, а јас зборувам со него, исто како што прави Милан.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Затоа што може, ете, и јас ќе се мажам против некој.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ти кога ќе настинеш, јас ќе кивам за тебе, си велевме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мила, тебе ништо не смее да ти се случи, јас ќе ти помогнам, со тебе ќе бидам сè додека не заздравиш!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Браво: Замолчи или јас ќе проговорам.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
И јас ќе се држам за опашката и ќе паткам по коњот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А откаде јас ќе знам дали е блед или румен, штом - крагната ќе му биде крената и ќе носи црни очила. (Си оди.) ЉУБА: Глупава, примитивна баба.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
- Останувам, а после јас ќе те водам на колачи во „Канела”, сакаш?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„Оди напред.“ „Капетане, јас ќе се вратам.“ „Што?“ „Се враќам во ракетата.“ „Смит!“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
- Еве јас ќе ви запеам, - рече.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Таа... молчи си ти, и неа јас ќе ја свиткам.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Потоа трипати свратував до ноќта а сандакот не беше склопен.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Јас ќе завршам, а тие уште прашуваат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Само да трепне во сонот и јас ќе се наднесам над него, ќе го наткрилам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас ќе се фатам за него, а тој ќе ме фати за раце и си пее: „Колку години и да минат, првата љубов не се заборава“. Некоја шпанска песна.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Вие влезете, јас ќе ти ги донесам куферите, - ми рече тетин Јован и го отвори багажникот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
А јас ќе ги карам: да не ги мешаат коските од мртвите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Бргу, јас ќе постоа и ќе поварда.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Требаше со време да се заинтересираш за таквите нешта, колега Вртанов, а јас ќе се потрудев да ти ги објаснам.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ќе ми ја стави главата во скутот и јас ќе му правам патци, што се вели, ќе му ја одгрнувам косата и ќе го требам, ќе го чистам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Крлеж! Јас ќе му покажам ... му мавна со рака да дојде.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
„Ами ефенди, ако ми даваш изим,“ му рекол Петре, „ова е во рисјанско место, тука човек од друга вера не влегува.“ „Знам оти местово е рисјанско“, му рекол Тефик, „ама јас ќе ври оттука и мене реата ќе удри“.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
А јас ќе се правам важен.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
- Што ќе ти пречам, зар јас ќе ти пречам ако ме земаш со себе? – прашав. – Паметна сум, голема сум, знам англиски, снаодлива сум, кога ти ќе гледаш филмови и кога ќе пишуваш текстови, јас можам да се грижам за себе.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ќе ме тераа да се оженам, вели, а јас ќе им велам: имам жена.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Еве,“ реков. „Јас ќе бидам мајка. На карневалот.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Потоа тој зборуваше: Другари, другари, верувајте јас ќе загинам. Не може тоа да ми излезе од глава.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
„Убаво“, рекол другиот. „Дај ми го магарето, јас ќе ти дадам секира“.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
— Ако забележи некој од вас некој пезевенлак од нивна страна, ќе ми кажете мене, јас ќе ви наредам што ќе правите после, — им стави до знаење на сите свои потчинети и ја прифати поканата од чорбаџи Чешелка да му биде гостин вечерва, а другите чорбаџии зедоа по еден мулазим, чауш или башчауш и сите вечерта добро го нагостија.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Којшто ќе каже дека ме љуби како Господа, и јас ќе го заљубам, ќе му се покажам самиот и во него ќе си направам храм и тој ќе ми биде син, јас ќе му бидам татко.
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“ од Климент Охридски (1754)
И јас ќе скокнам од радост, ќе се разбудам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
РИСТАЌИ: Е добро, еве јас ќе ти напомнам.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Дај јас ќе ја правам салатата.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Видов во огништето дека има жар, па реков, морам да испечам кромид за да му ја врзам ногата на човекот.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ја остави ваганката на ковчегот и дури ја симна тавата од гредата, Карабуклијата и рече: — Дај, невесто, јас ќе го насеча месото, а ти појди жугни и на Доста, нека дојде.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Секогаш сум го носела со себе во џебот, а кога си легнував, го ставав под перница и ми беше некако топло и нежно под обравчето, како кога мајка ми пред заспивање ќе ми ја стави дланката меѓу лицето и перницата, а јас ќе чувствувам дека потонувам во сон.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Јас сум роден, јас ќе умрам. Имам раце и нозе.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Колку би било супер мајка ми да напише роман во кој јас ќе бидам славната Каприција (родена – Бреза)!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Јас ѝ реков: Босилке, твое е да пробаш, и ако не ти се допаѓа ни за момент не се стеснувај, веднаш повикај ме и јас ќе те заменам“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Мило, малечко, не се плаши! Не трепери... Јас ќе ти бидам мама...“ - шепотеше, откога се пооддалечи и беше сигурна дека никој нема да ја чуе, дека никој нема да ѝ се подбива, а врапчето лежеше беспомошно брз нејзината дланка и само трепкаше со оченцата.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Ако сакаш јас ќе го иставам цревото за полевање, татко.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Те молам, Ана. - Ќе подремам на столот. - Не, легни овде, јас ќе се пренесам на столот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ами сепак јас ќе ви го кажа и ако успеите да го кандисате, за вас ќе биде од голема корис, a јас пак ќе го симна товарот од мојот грб и мирно ќе си ода на почивка кога севишниот ќе ме прибере.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Мајка ми и сестра ми ќе се зачудат, ќе ги рашират очите и ќе прашуваат: “Што е, кажувај брзо?“ А јас ќе се правам важен.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Крадците, купувачите и пожарите долго време стоеја како yид меѓу мене и татко ми и јас ќе останев неписмен да не им паднеше на моите постари сестри забавна мисла, што им нудеше нови можности: да се зафатат со моето образование.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
„И јас ќе појдам“ се јави брат ѝ. „Дадо земи ме!
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
- Да, но ти знаеш – рече таа – јас ќе добијам таква казна од нив што ни на сон не сум можела да ја сонувам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тогаш јас ќе бидам твое добро кога доброто ќе го немаш, а ти ќе ми заспиваш на градите и ќе ја оживуваш фантазијата. за да оставиме траги во вечноста...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Тогаш јас ќе имам склопени очи, бледо лице, скочанети раце спуштени на стомакот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Однекаде, во тие грозни мигови на заемно гушење, зашто воздухот бега, шиштејќи преку цевките на апаратот, од белите дробови на болниот, но и од грлата на сите присутни, вакуумизирајќи ја собата, тој се потсетува на портретите на мртвата Камиј од Моне и на мртвиот Климт од Шиле, саканата жена и саканиот учител насликан само неколку часа по смртта.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Зар и јас ќе бидам фрлена и изгазена под неговите нозе.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во едно канче тури вода, а потоа од живата ограда искина грст зелени ливчиња.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
-Оди погледни.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тој го стори тоа со соучесништво на цела плејада крадци кои му ја поткраднуваа продавницата, на купувачи кои планирано и постојано купуваа на вересија и на пожари што ги пеплосуваа оние стоки на татко ми, кои не беа разграбани од крадците и од купувачите.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Нека биде кај тебе, велам, на местото на црно-белиот, а јас ќе гледам кога ќе има некоја емисија што посебно ме интересира.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
- Добро, вели Неделко Сивески, ако сакаш јас ќе ти го прочитам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И јас ќе каснам некој залак, - се сврте тој да ѝ рече на баба ми која на детето му принесе леб и сув грав со нагезмо и продолжи да му ја раскажува на дедо ми: - Ама владиката грчки дозна за таа работа и се налути.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Ти ќе раскажуваш, а јас ќе пишувам ѝ велев.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
А јас ќе појдам уште еднаш да ги пребројам мртвите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не можат да се договорат. Пак седат, молчат и мрзнат. - Добро, јас ќе ставам прв, - вели Митко.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Сакате, де бакалум, јас ќе седам, ќе зберам моето — ќе го одам.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Некој чека понекогаш, а јас ќе чекам секогаш...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
А јас ќе ѝ објаснам, само ја пуштам да мисли повеќе и самата.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Седи ти, бабо, а јас ќе ти го викнам.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Кога ќе се вратиш, јас сè уште ќе бидам овде, биди без грижа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А јас ќе си купам хемиско и ќе си пишам на бела книга, ќе свиткам илјада авиончиња и ќе ги пуштам од деветтиот кат.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- И јас ќе се извишам над тебе, - рече второто.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
„Ти си предавник!“ викаше момчето. „Ти си мисло-престапник! Ти си евразиски шпион! Јас ќе те убијам, ќе те испарам, ќе те испратам во рудниците за сол!“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Сврши моето, Веле, сврши. Јас ќе си одам.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Можеби ќе треба да чекаш. Јас ќе дојдам по друг пат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
— A јас ќе потврда дека го познавам од затворот, та ќе се уреди сета работа, а?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Е, некогаш ќе се случи: на некој да му избега ногата кај тебе, ама јас ќе свикам, еј, кој си и кај одиш?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мојата енергија ќе биде замок во кој јас ќе бидам штитена како принцеза. ќе ги остварам сите мои мечти и желби. * * * Најчудно од сè е што во животов среќавам многу луѓе слични на мене, по тоа што се чудни, но на различен начин.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
А јас ќе исчезнам во мракот и никој никогаш нема да ме најде.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Значи јас ќе морам да ставам во неа апарат што ќе го претставува мојот вкус за избор на деловите. ñДали идејата ќе ти се допаѓа и тогаш, кога Брајан Ино сурогатите, ќе почнат да ги прават твоите најдобри дела?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
А јас ќе појдам кај Веснината учителка и ќе ја замолам нешто.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
„Јас ќе ископам дупка и ќе ја закопам“, рече тој.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Потоа размислува малку и се прашува: - А што ли ќе имаме кога јас ќе станам дедо?
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Потоа дојде чичко ми и рече: Миле, ја гледаш ли секирата, ако беше тука и ако се дрзнеа да те земат, јас ќе утепав некого, штом ми дојдоа дома за вакви работи, нема да одговарам пред законот.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Си можел и да не се родиш и да не бидеш во овој дом, затоа има да ги почитуваш правилата што јас ќе ги поставам, и не сакам да чујам ниту збор повеќе.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Уште малку, па ќе стигнеме до неа и јас ќе ти раскажам што ни се случи таму, еднаш одамна, кога мајка ти беше мала колку што си ти сега.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Не викај, вели. - Ќе викам, велам сега јас ќе викам сите да чујат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тогаш не ќе можеш да ми преречеш, ниту јас ќе можам да ти го доречам она што секогаш го бараше од мене, оти тогаш ќе биде доцна за сѐ.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
И уште нешто, побрза да додаде Лев Петрович: Кога некој мене би ме повикал да учествувам во донесувањето на конечна одлука, јас ќе се заземев за вашите раце, дарагаја Љуба.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Излегуваме од „Веро“, нормално со полни кеси производи, си мислам сега јас ќе му спуштам: Врапче,може сега јас нешто да те прашам?
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
- Сега, кога твојата сенка е умна, - му реков на Карамба-Барамба, - јас ќе морам да се вратам.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
- А, ако ти се случи нешто страшно? – прашав уплашено.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„ Ти само проповедај како што јас ќе ти кажам.”
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Публиката паѓаше од смеа; беше пазуза, сите јадеа пуканки, пиеја „Кока-кола“, но се смееја; на еден голем, висок кревет, лежеа Ина и аѓутантот, и божем водеа љубов, со гротескни движења под една покривка; јас се качував, сакав да ги фатам на дело, но никако не ми успеваше: скалите стоеја во воздухот, јас ќе се качев до врвот и потем, кога требаше да ја ставам раката над очите и да видам, одеднаш ќе сјурев надолу.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Знаев дека јас ќе ѝ бидам и натаму секогаш најнеопходна, најголема заштита, најголема потпора, и сестра и мајка во исто време.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Ми вадат нови обвиненија дека некогаш некаде сум рекла: „Ако некоја Македонка се омажи за Грк, јас ќе ја стрелам на првиот ѕид“.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Рече Максим не е никаков свештеник, па според тоа нема ни право да врши свештеничка работа; закопните обреди, како што ги вршев и досега, рече, пет-шест години наназад, јас ќе ги извршам.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Кога че дојдете за Велигден јас ќе му речам.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
А сега јас ќе држам, а ти туривај со лопатава.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
МИТРЕ: Чекај јас ќе потслезам... (Оди до вратата и се враќа оди кон прозорецот).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Можеби ако другите не ги водеа овие битки јас ќе ги водев, но бидејќи тие го правеа тоа многу добро, јас работев нешто друго. ?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Ем сум гладна, ем многу љубопитна да дознаам дали сум го упропастила лебот.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ако треба јас ќе го суредам!
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Не му завидував на Љупчо. Знаев, по некој миг и јас ќе го држам в раце сопствениот плен.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Помајка ми се скрила до ѕидот и слушала што ќе речам јас и наеднаш се јави: Лазо, таа нејќе да ти каже, ама јас ќе ти кажам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
- Јас ќе се извишам над тебе и ќе гледам! - рече првото.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
ЉУБА: А јас ќе си легнам.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
- Знаеш, ако не ми пријде тој, јас ќе го направам првиот чекор.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Токо, ми се чини оти со нишчо не су а заслужил таа смрт, што ми а ружате, та на тој век и јас ќе ви се кача на грбот со моите греови.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Скокна шумарот Веселин, ја грабна пушката, ја протна низ прозорчето и свика кон Цанул: ”Чисти се што побргу, инаку јас ќе те исчистам!“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
— Влекле, не влекле, кога си кандисал ти и јас ќе идам со тебе.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тогаш се јави Трајанка: - Јас ќе му проговорам, - рече таа и тргна надолу.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Имајќи шанса да ја искористам таа смрт, јас ќе се потрудам, за доброто на сите чувствителни кои го населуваат Небото, да го добијам Будиното совршенство, растопувајќи се во љубов и сочувство кон нив, и упатувајќи го сиот свој напор кон Единственото совршенство.”
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
И енергично, додека горната вилица со модрикави заби му се ниша, додава: - Јас ќе играм. Публиката бара.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Жените ми го бараат да го подржат, да ме одменат, а јас ќе им велам: Не, сама можам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Јас ќе ја отворам!“ - рече убавата Лила, ја зеде чантата ја отвори, го извлече Првото читање и го фрли во разбеснетата толпа.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
АНЃЕЛЕ: Чекај јас ќе те честам едно американско. (Се бара).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
ФЕЗЛИЕВ: (Кој сето време го слушаше расправањето на Методи отсутно, станува и трга кон кујната.) Јас ќе излезам... в кујна.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
„Болна си?,“ праша. „Болна сум,“ излажав. „Јас ќе те негувам,“ и ме прегрна.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
На онаа станица одново се слуша, „О, каков прекрасен свет“, а на друга, преку две вртења на стрелката: „И јас ќе останам со вас во чамецот...
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ти ќе кажуваш дека ништо не знаеш, а јас ќе тврдам дека ти си осуден од комитетот на смрт како шпиун и мене ми падна лотата да те убијам.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
-Ти само давај, јас ќе зборувам. -Сигурно мислиш на митото на цариникот. -Така некако.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Еднаш нè поканија во едно друго село да бидеме кумови, а мајка ти ми вели: Оди ти Лазо со мама, а јас ќе ги чувам двете деца и синот и деверот.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Добро, вели Максим, се свртува и зачекорува по патчето што води низ шумата спрема пругоре, спрема Камен.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
За Дибифе, детската уметност нуди нешто повеќе од речник на формални помагала.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
____________ * Ќе ми дадеш јајца, јас ќе ти дадам кошула. ** Добро, добро војниче!
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Кој ми те испраќа на училиште? - писмото само загрижени прашања - небаре сум бебе.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Не плаши се, туку нанишани ѝ во главата, меќу очите, а јас ќе ѝ пукам право в срце.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Дајте му чашка чај, а јас ќе одам да си легнам.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
АНЃЕЛЕ: Тоа јас ќе го слезам. Ти земи го големиот...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Јас ќе ти помогнам, ќе одам кај сакаш со тебе и со твоите.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Што да признаам? ќе прашаше и јас ќе се посрамотев.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Сега јас ќе ги замижам очиве, рекол, а ти почни да ме тажиш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
и полковиот му рече освобождавам те од обвинението, откако го ислуша, за петнаесет дена ќе добиеш и решение, и Ристе се тргна, отпоздрави и се тргна, и одат после други, и којзнае што ме дупна и мене, и јас ќе одам ќе прашам, што ќе стане со Македонија, велам, Македонија е долга и широка, ми вели полковиот, и за Македонија одговор сега нема, одговорот е во вас, во сичките нас, благодарам, му велам, коњите се тепаат, а магарето го јаде ќотекот, покорно благодарја, велам, и как се казваш, Мирче Мегленов и ме запиша, мајчето негово, и после ротниот секаде мене ме праќа: во извидници, кај што студи, кај што е калливо, кај што главата ти е пред куршум, и еднаш со Стевана нѐ пратија кај окопите англиски, 124
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
ЉУБА: Знаеш, Верочка, па јас ќе дојдам со тебе до аголот: се појави сонце.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
А бидејќи на кусите излагања на нешто посебно сложено им се заканува опасност, јас ќе се обидам да ја назначам почетната точка за едно можно исчитување, разликувајќи ја темелната “експликација” (филолошка), и “интерпретацијата”, и ќе назначам, на едно чисто филолошко ниво, уште понекој нов значаен момент.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Випем за ова, випем за она, ај, на здравје, на здаровје, ни се одврза јазикот и јас ќе прашам: — Оти не одберете друг пат?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Од јад, од ифрит во душата, понекогаш вика преку плотот: - Убивајте, убивајте, но и јас не сум будала, и јас ќе начекам некоја кокошка ваша: само нека префрли преку плотов ...
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Ниту ти можеш да ме насликаш како што јас ќе сакам да се видам, Ниту јас можам да ти кажам колку те сакам, како ти што ќе сакаш да чуеш.
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Јас ќе бидам принцеза! највредната сум пчелка, од мојата генеза. Не, не, не, извикаа дечињата...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Тогаш јас ќе имам склопени очи, бледо лице, неподвижни раце спуштени на стомакот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Стуткани во живицата го гледавме чудесниот плен.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Тука јас ќе го гледам тоа со полно срце!
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Јас ќе бидам самиот свој одред за тивка ликвидација на хаосот, јас ќе се организирам, јас ќе купувам организери сè додека не го совладам хаосот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
- Добро вечер! - ги поздрави тој. - Добро вечер, сине!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Но, никогаш ништо, освен ветувања дека еден ден секако и јас ќе го видам светот. А, тој ден никогаш да дојде.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Но ќе ја зезнам, ќе ти го платам таксито со нив.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
После ќе ме бркаат и јас ќе паднам во некоја длабока дупка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Понекогаш му велам, добро де, еве затвори, јас ќе ти се јавам.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
- Сè што треба да направам, јас ќе направам, само вие кажете ми што?
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Јас ќе задремам, а тие свикале: — Земете малку и од ова!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кога јас ќе зборував за тоа, таа гледаше да го избегне разговорот и ми се чинеше ако бидам упорна ќе се отуѓи и од мене.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Крсте беше млад и јак, но со Трајка не можеше да се мери, та за час се најде под него.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Така, се случуваше да остават еден голем камен до кацата и јас ќе се качев на него бидејќи не можев да достигнам и ќе ги наполнев џебовите со сирење и ќе им дадев на моите браќа.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
За попладнето имав договорено да играме „народна” со другарките на “Плавата уличка” и очај ме фати кога помислив дека тие ќе играат, а јас ќе треба да седам на тие наши глупи состаноци.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тој ќе рече: ќе напишам, јас ќе му речам: нема да пишуваш. ,Нападот е основен вид борба кој се изведува со цел да се уништи непријателот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Ти, Трајко, држи а пушката и пукај ако мрдне некој, a јас ќе вида кој има пусат — му рече на Трајка, а кон гостите еден по еден: — Ајде, вадете пишчолите ако сакате да и дочувате главите!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А јас ќе си плачам што си имам неразбрана мајка.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
- Постар сум од тебе цели шест месеци, а и повисок сум речиси за глава, - рече тој надмено, - и јас ќе одлучам.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
„...Кога вие“, продолжи Брчалото, „како што мене ми сечи умот по американцки, ќе ја направите Тумбица како што ви велам јас, врвот да ѝ биде кат оф и рамен како гумно, тогаш јас ќе ви платам на секого по еден долар и можеби уште некоја цента овер, он топ како што велиме ние.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Гледаш каков чес го прамав јас на вашиот куќа? Јас ќе кандисам и Стевана, и него, и мајка му.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Чичко ми беше најзадоволен кога јас ќе ја исчистев шталата.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Те погледнав тебе, беше навистина истоштен, нерасположен, нервозен од целата таа ситуација на неизвесност, и ти реков: "Оди ти на овој лет, а јас ќе ја пробам среќата на следниот што оди за Портланд, па за Сиетл".
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
така после и Бугарите нѐ држеа понастрана, првин ни дадоа да подработуваме околу казаните нивни, околу јадењата и Стеван Докуз стана поразговорлив, почна и тој да арчи зборови: ами судбина, Мирче, ќе ми рече, така ни било пишано, а јас ќе му одговорам: да му се мочам во писалката на тој што напиша така и Стеван ќе ја сврти главата и ќе земе да трупи дрва и да дроби компири и ќе џвака нешто-што било, - ќе прежива со устата, оти тој кога сака и колку сака може да огладне, колку што сака не може само да се најаде, гладта, ко кучка му стои на желудникот, во дупнато решето водата николку не стои,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ништо, нека си бере, нека се радува, а јас ќе седам скраја, ќе почивам и ќе ја гледам.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
- Ти најди си сенка, - рече едниот - а јас ќе се лекувам овде на сонце.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ќе бараат доброволци за чистење и јас ќе се јавам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Еве, јас ќе бидам волк.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Со ужас сфатив дека не можам само да го голтнам месото, туку ќе мора и да го исчистам пред повторно да го ставам во уста.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Најголема разонода ми беше кога напролет ќе надојдеа рекичките со таа бистра вода, а јас ќе седнев на работ на реката и по цел ден си играв со камчињата што ги миеше бистрата вода.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Јас ќе го обложувам со киселини, со кромиди под носот, а тој ќе ми вели: - Отвори го пенџерено, затвори го пенџерено!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Пет стотини ако дадат ќе и носат главите ошче некоа година, инаку пушчете ме мене, јас ќе се расправа со сете тие легачи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Постојано ми зборуваше како стравува дека на крај јас ќе го зафркнам.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Ништо, нека си бере, нека се радува, а јас ќе седам скраја, ќе почивам и ќе ја гледам.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Навистина? – се израдува таа. – Нема проблем, седи и слушај ме, така полесно ќе извежбам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Јас ќе подзапрам, колку да си ги одморам очите, и пак ќе продолжам да зборувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кога ќе дојдат, пуштете ме мене јас ќе зборувам за сите.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
И сега се прашувам: дали згрешив? Ако згрешив, на кој свет и век јас ќе ги доплатам моите гревови.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Па, ќе даде господ, калта ќе се олабави, ќе попушти и јас ќе почнам да се враќам пак назад, на земјата. На здраво да згазам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не, ние заклучуваме дека логичките правила од овој тип, иако се корисни во извесни формални ситуации, okno.mk | Margina #3 [1994] 79 ни обезбедуваат само прва апроксимација на нашата секојдневна логика. [...] Во секојдневниот живот, ако не ги најдам наочарите ниту во спалната ниту во кујната јас ќе пребарам по мојата меморија или по околината малку пошироко, и ова „пребарување” не мора да може да се опише со стриктна примена на логичките правила.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Слушај, ако сакаш, јас ќе го повикам Барбашин на двобој?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
„Јас сум задоена со таа работа,” ѝ велеше тогаш Илона на својата пријателка, по навика пеглајќи си ги рабовите на сукњата над коленото со десната дланка.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Во истиот час кога станал ајдутинот, станал и Боше; Николице, ѝ рекол Боше на снаа си, стави во дисаѓите цели два леба, стави и сирење и пастрма, за да му се најдат по пат, а јас ќе го испратам до Алилово.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Ништо, јас ќе вечерам и ќе си легнам. Уморен сум, - си рече Малчо.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Ќе речете можеби, тоа се приказни, а јас ќе речам дека тоа се вистини што нè упатуваат да го цениме лебот, да го почитуваме.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Напати и ќе си речев: не ќе да е случајно ова. Некој висок ги реди настаниве.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Петко ги поведе назад по уличето им ја покажа портата од Алимасковци и пак отиде да се шутка кај воденичките камења.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ако денес веќе не ви требам, Љуба Ивановна, јас ќе си одам.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
И знам дека кора ќе се вратиме дома, јагликите ќе зафатат место во најубавата вазна, а јас ќе морам заедно со Билјана да размислувам за приказната на старецот и да одговорам на стотици прашања што Билјана секако ќе ми ги постави.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
„А јас ќе те прашам. Од каде е ова сонце што ја грее земјава катадневно?“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Постојано ми се чинеше дека почнува на глас да се смее дури во моментот кога јас ќе ја погледнам, а претходно тоа не ѝ паѓало на памет.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Јас ќе останам со брата ти, на оваа страна!”
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Проѕирната стија, конечно, го има во својата уста, и јас ќе го однесам кај оној што го бара и го нарача2, за да прогледне, да оздраве, да се успокои, за да ѝ исчезне и омразата кон тупотот во твоите гради - изворот на нејзината несреќа“.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
- Мој е романот и јас ќе го имам последниот збор – инсистирав.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И јас ќе побегнам, ќе му се скријам во класината, зад амбарот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Му велам дека не смее повеќе да плаче, и дека јас ќе му помогнам.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Јас, мајко, тргнав, заминав, куса си пушка нарамив, планина Пирин развила, бајрак се вее сред неа: Јас ќе го, мајко, дофанам, над село ќе го развеам, та ќе те, мајко, куртулам од тоа ропство крваво.
„Песни“ од Коле Неделковски (1941)
„Ајде, земај мера, ништо не те кошта, а јас ќе видам со нив”.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
КОТЕ: Е, сега зборувајте вие, јас ќе молчам штом грешам.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
А сега прво ќе свршите една работа, а после јас ќе ви го кажам вториот урок и за денеска ќе биде толку...
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- А ти? - Јас ќе останам тука... ќе ја вардам куќава, да не ја украде некој - се насмеа дедо Петре.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
И така беше сѐ до нејзината деведесетта година, а потоа како да остаре и за она време во кое го имаше запрено времето, и само цртите на лицето ѝ останаа исти – остри, како во камен исклесани.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Но, што можев, таква ми беше судбината!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Бреза – беше видно возбуден брат ми – тебе тоа не ти изгледа чудно?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Некое ќе потклоцне во сонот, некое ќе каже нешто нејасно, јас ќе го прашам што сака, а тоа пак ќе каже нешто, ама сега уште понејасно од првото кажување.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Доколку, пак, се случи, и другите денови на светите пости да бидат толку тешки и неподносливи за мене како првиот ден - скршен јас ќе останам тука кај што сум, а ти ќе продолжиш како и секогаш - сам.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
ЉУБА: Да, по дадилката јас ќе му пратам француска белешка, потоа ќе побегнам кај него, ќе го отфрлам мажот, јас...
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Се затскривме во живата ограда и демневме. Си ги одбиравме жртвите.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Се потпишувам дека јас ќе го гледам, ќе го растам, а мислам на тетка Славјанка, Катина Егова и Паскалина Ајта.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Затоа и сега шо ми велиш за ваа кучка, внучка ми: со сето срце јас ќе ти поможа, токо кој знае дали ќе a кандисаме.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- Не трпам цензури и цензори – беше прилично груба таа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„Пријателче! Сакаш да знаеш која е филозофијата на кучето? Јас ќе ти ја кажам.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Кога низ Виена забрмчеа првите автомобили, на брат ми, кој одбиваше да научи да вози, му рече полу во шега, полу – сериозно: „Мој златен Зиги, купи ми автомобил, јас ќе научам да возам.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И јас ќе се искрадам кога понема работа, а кога немало работа в село, а мајка ќе помине пред куќата Кузеска, ќе тропне на џамот и ќе рече: 19
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Да живеев во негово време јас ќе бев неговата Џинџер Роџерс, ќе бевме најдобриот танц пар на светот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Прашај а неа од каде ме познава, та јас ќе ти кажа и тебе од каде те познавам — одговори Јован Гуров од Витолишта, комшија на Митра, и му ги зеде торбите на Толета, ги внесе во кафето и истрча да ја пречека Митра.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Туку пак размисли се и ти, а и јас ќе се допрашам со браќа ми, и ќе се најдеме во Прилеп.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Моето девојче ми вети дека и јас ќе бидам меѓу тие тетратки.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
АНТИЦА: Ти кажав „ти земи го Никола, а јас ќе го земам Илија и ќе си живееме заедно.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
„Татко, само речи, и јас ќе останам!“
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Прво, јас ќе прифатам дека денес ВИ е ограничена.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
- Јас ќе си одам, мене ми се слоши од возење – рече по некое време братучет ми и ми се виде навистина побледен.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Гајлето од куќата јас ќе го земам на глава.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Кажи ми што е љубов, јас ќе ти кажам што е омраза!
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Планирам да оформам панк група, ќе се вика „На журка кај Карлос Иљич“, а јас ќе бидам фронтменот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Јас ќе смрзнам ако не си ти крај мене. Ти, ти си мојот живот, мое се...“
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
А прифаќањето на случајот од таа комична страна придонесе сосема да заборавам на болката што ја сеќавав од половината па сѐ до десното колено.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Следејќи го патот на јагулите, јас ќе имам некаква шанса да се спасам.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Кога јас ќе отворам уста - не излегува ништо освен воздух.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Од денеска јас ќе се грижам за него.“
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Дајреџијата му се внесе во лицето, целиот насмевнат и блажен, како да сакаше да му каже: „Ништо ти, комшија, не бери гајле, јас сум тука, јас ќе те одведам дома...“
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
А сакам да ви пригода по некој сомун за пат, оти веќе време е да се разделиме и секој да си а гледа работичката, кога веќе му се издутнаме на Бахтијара вчера.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Ступај! Извлечи се по патеката покрај карпите а јас ќе те заштитувам. Убежај!“...
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Тогаш јас ќе влезев во каминот, а таму толку многу свиреше како јас да завивав во оџакот.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Пред да ми се случи тоа, толку се чувствував дека сум умна, а каква грешка доживотна направив.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Го познавам дворот и гумното ногу убаво и секаде каде треба оген клавање, јас ќе го клада.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Јас најодговорно тврдам дека моите намери се најчесни и најчисти и можам само да Ви ветам дека доколку ја одобрите мојата молба, јас ќе се грижам за Томаица и моето семејство на најдобар можен начин.“ рече Петар, додека срцето силно му чукаше во градите, а тој со сигурен глас сепак успеа да настапи доста убедливо, гледајќи го цело време газда Таки директно и смело во очите.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
- Од кога те чекам – ја прекорив. – Ми вети дека ќе напишеш роман во кој јас ќе ја имам главната улога, а не само бато да има таков.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Зашто Господ вели: ’Одмаздувањето е Моја работа, јас ќе возвратам!‘ И уште ви велев: ’Ако твојот непријател е гладен, нахрани го, ако е жеден, дај му да пие...
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Често имам помислувано дека во нејзината куќа, во планината можеле да наминат волци; можеле и разбојници да се втурнат; но во времето на војната можел да намине само понекој херој за да си ја згрее смрзнатата снага.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Денеска јас ќе одам во НКВДЕ, ќе речам и ќе одмаглам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во тој луфт, тој циркуски неон и сега не се познава каде е мојот живот, мојата скриена фалинка не сум крив јас виновни се оние кои веруваа полесно ми беше да бидам неограничен во слободата да грешам, одошто да сакам ја имав секоја имајќи ја безличната жена, не груба, не глупа, не грда напросто ефемерна бришаниот простор ме плаши, не празниот ѕвездената прашинка која светка под папокот на мојата скокотлива куртизана, судбината мојот детски инат, залудното препознавање во сѐ што не сум јас зар не сум доволно смртен за да бидам и жив, и со себеси соочен зар јас ќе го напуштам светот не тој мене, мила моја!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Ако она што требало да биде, беше – јас ќе бев искушение, а ти за строгости решен.
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Да ги добиев вчера, да ги добиев макар денеска пред тргање на школо, јас ќе го предварев овој удар што не лесно се залечува, немаше печат на катадневна потсмешливост да се одбележи на оној убав лик што го носев во себе.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Бродот ќе ја однесе мојата душа во новиот свет во времето кое наближува, јас ќе останам во времето минато за да коленичам и да молитвам чекајќи го Потопот.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
- Што треба да направам, господин капетане, велам, речете ми и јас ќе го направам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јас ќе одам да го подобрам составот на земјата.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
„Многу кал изгазивме. Влатко ќе ги измие и забрише чевлите, а јас ќе се одморам.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Која ти е жената, ќе ме подбидуваат, вели, а јас ќе им речам: една вдовица со мало дете.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Убавиот Месечков зрак се замисли малку, потоа се насмевна, силно засвети и рече: - Ако сакаш, јас ќе доаѓам да си играм со тебе во топлите вечери.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
– „Ако не веруваш, Силјане, оти човек се прави штрк, еве јас ќе се искапам за да поверуваш".
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Човекот се вика Методија и носи дрва за Шумското. Кај браната јас ќе ве преземам.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Порано секоја вечер, без исклучок, ми раскажуваше различни приказни, нејзини, измислени, а сега сè поретко, оти наместо нив имаме други интересни теми за разговор.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Знаев дека нашата акција ќе им причини смрт на многу невини луѓе, ќе донесе многу солзи и страдања, зар по сето тоа што ќе го сториме, јас ќе имам право да живеам?
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
- Јас ќе ги собирам, чичко! - рече Билјана и не чекаше да ѝ се рече двапати.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Ама најважната работа не ќе биде тоа што јас ќе се вратам со чопер, туку тоа што, додека сум таму, ќе дадам голем адвертвајсмент по цел свет и тогаш вие ќе видите по колку чопери ќе се толчат да слетуваат на Тумбица.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Чудно, и може нелогично излегува Јовановото држење во овој настан, но за да се има јасна претстава, не правиме лошо ако се запознаеме поблиску со овој мариовски бег.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Јас ќе се борам со Шаќира, да видиме како го ранел царот зимава — се провикна Трајко Брниклијата, а Шаќир не дочека да му се рече двапати.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Истиот начин на разговор го применувавме со моите кога се јавуваа од Индија, а така мора зашто разговорот оди преку сателит, оддалеченоста е голема и му треба време на гласот за да го мине сиот тој пат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ќе седите овде, a јас ќе отрчам до Орле да осигурам јадење, оти виа пезевенци Чанивци како непара се за вера.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Со неа ќе ја откријам лирата со која Ахилес им пееше на своите војници; со неа просторите ќе ги заробам во време и како граница меѓу столетијата ќе ја оставам својата надеж во која – сѐ понатаму ќе се пресоздава и множи; со неа јас ќе одминувам и ќе се враќам во ѕвездите; необјаснивите знаци на луњите и на пустошот, низ надежта ќе ги пресоздадам во тајнопис кој како жесток призив: мртвите ќе ги гледа живи – живите мртви а татковината во мртвите ќе чита свое спасоносно писмо. ***
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
„Не мора таа да станува рисјанка, јас ќе се потурчам,“ рече најпосле ибн Тајко, лесно.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Списокот може да биде долг но, јас ќе се задржам на тие што ми оставија сериозен впечаток: Гари Глитер, „Свит“, „Слејд“, Сузи Кватро, Манго Џери.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
“Да ми дадеше тужителот уште пар стотини, јас ќе ја затворев!
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Гордана Трајкова Рада Петрушева, јас ќе станам твој фан, ми се допаѓаат твоите теми и стилот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Тоа што се случи, тие тешки зборови, тие болни долги денови е товар што мораме да го носиме и да го преживуваме во сегашноста, во моментите кога сакаме да пронајдеме среќа и да научиме да живееме најдобро што можеме.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
- Не тагувај, славејче, јас ќе ти простам! - рече стариот даб.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Во оваа статија јас ќе се потрудам да одговорам на тие и на многу други слични прашања и со тоа, според мојата сила, да ги разјаснам научните основи на националниот сепаратизам, како и да покажам на неправилноста на тие приговори што се поставуваат од неговите противници, коишто со тоа сакаат да го компромитираат него како нешто вештачко.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Петроград, Панчево, Пешта, тоа е. Петроград, Панчево, Пешта, тоа е. Ти оди си по својот пат, јас ќе си одам по својот. Никому ништо.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
„И јас ќе појдам со вас. Сакам да напишам репортажа за кошаркарскиот подмладок“, тргна и Дејко.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
И покрај мојата жестока спротивтавеност за нејзиното вмешување во мојот случај наеднаш откривам дека ѝ должам голема благодарност поради загриженоста и заземањето.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Учителот му рекол: Лазо, штета ова дете да не заврши поголеми школи, ако треба и јас ќе ти помогнам за упис.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Јас ќе ти раскажам за нив, за нашите најарни херои кои подлегнаа сега сите под лутите рани: во борба непобедлив широкоградиот Јакуп којшто со подвижност лесна за папукот Карала беше го фатил ко кален на земја беше го треснал.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Ќе ги повикаме сите правоверни од чифлизите да дојдат и да му помогнат на нашиот калиф да туриме еднаш крај на овие бунтови да не ни се смеат ѓаурите на очи. – Што велите вие на овој план – запраша кадијата. – Со колку луѓе ќе излезете секој табур? – Еве јас ќе соберам триста души без оние сами што ќе дојдат.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Оф јас сиромав само со умот што се богатеам, оти уште еднаш јас ќе било касмет да си одам, ами види го тоа широко море: до кај јас да се вратам уште еднаш назад, овде коски ќе окапам и друго ништо“.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Ошче гаќите каде си и држе со левата рака, па јас ќе се плаша од него.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Вечер јас ќе им бидам гостин.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Моето вистинско јас ќе беше на плафонот посматрајќи што правите со моето тело.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
- Сам ќе си ги закрпам. - Не можеш ти. Јас ќе ти ги закрпам.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Да не си ти, јас ќе се вратев, а тогаш би ме чекал тој мене...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Еден ден јас ќе ги скрстам рацете и, како многу други, ќе умрам.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Скоро јас ќе се вратам, - рече мајката и тргна на бавча...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Ех, сега сите на работа: јас ќе одам по вангелието и венците, Илија по кумот и старосватот, вие две подредете го одајчето (го зема Илија под рака и кинисуваат) само со внимание, тајно!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Сакаа кога тој велеше, “Само кажете ми ги зборовите што сакате да ги чуете и јас ќе ги кажам.”
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Ја знам, стара сум за пеење, ама можеш да ја запишеш, јас ќе ти ја раскажам. - Да, може, сега ќе запишувам... ***
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
ФИДАН: И јас ќе испратам...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Кога јас ќе станев ти веќе тргнуваше на работа среден, дотеран во костум и вратоврска, со испиено прво утринско кафе.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
- Јас ќе ѝ светам, велам јас, и го земам фенерот од Левтерија и Левтерија оди напред а јас одам по неа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јас поради тоа сметав дека сум излишен овде во ЈугоМак и дека ми се готват да ме избркаат од работа, а малку да ми покачеа плата, колку да се смирам, ни несреќата ќе се случеше ниту пак јас ќе бев нервно поболен и позависен од алкохолот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Нејзе таму ќе ѝ биде прекрасно, сестра ми е човек од прва сорта, а самиот јас ќе наминувам.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
За мојот живот јас ќе си го берам гајлето.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Калуѓерите ќе палат кандила и ќе се молат, а јас ќе пишувам, ќе препишувам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Знам дека ти е тешко, ама комшиките ќе пукнат од мака кога ќе прашаат да не има нешто ново, а јас ќе им речам – е, нема!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И сѐ друго што било кажано, - „Јас ќе го внесам него (оној Доце Срменков) подлабоко в земја.“ Но сега пред куќата се сновела сенка. Ја видел.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога веќе си отишол Селман-ага, ќе го побарам и ќе го наговорам: тоа куче, што сакаше да ме заколе, да го отепа! (кинисува) А... и јас ќе му спомогнам! (Кинисува со брзи чекори да си оди, но се задржува на вратата да ги чуе зборовите на Антица).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Како што некогаш Татко во Цариград се најде во Света Софија, симболот на преобраќањето, така јас ќе се најдам, по многу години во драмата на враќањата, пред симболот на идеолошкото за време на претходните преобраќања, албанскиот Атеистички музеј.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Ете, од ваа вечер знај дека јас ќе барам чаре да избегаме некаде далеку каде никој нема да ни пречи во нашиот живот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А јас ќе ти кажам ако не знаеше: човек не ги крие парите од Господа или од некоја ѕверка што патем може да го сретне, туку од својот ближен, од човекот“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- Ти појди сама, а јас ќе го барам и не доаѓам додека не го најдам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Вие можете да ми се смеете на моите слабости - сеедно - јас ќе го продолжам својот расказ...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Не тагувај, славејче. Јас ќе те стоплам, - рече сонцето.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Напишете го и јас ќе го потпишам... сѐ ќе потпишам. Само не во собата 101!“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Луто куче. Стрвина. Најпосле го пуштивме. „Пуштете го“, рече Крмакот. „Јас ќе му го видам алот нему“.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
АРСО: Заклучи ја устата. И оди.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Во Маказар ќе изградам водовод. Јас ќе изградам. Не некој друг, туку јас.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Грот: Кога се пресели во Л. А., 1977-та, беше доста револтиран од самото место.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
- Јас ќе си одам! Настојуваше момченцето, а старецот не можеше да ја скрие грижата што растеше во неговото срце.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Зафатен сум од мислата дека јас ќе биде творецот на пријатниот ден што ќе уследи штом ќе пламне огнот, а веќе во идниот момент ќе бидам со Катерина и тоа благодарејќи на оној непријатен разговор за неа со Грофот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Токо ајде, ти нацепи некое дрво, јас ќе запеча троа месце да поручаме, па да заплескам некоа и друга погача, да го вата црниот петел.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
За момент застана, се сврте назад и, кога виде дека никој не доаѓа по неа, го продолжи чекорењето во истиот ритам, зборувајќи тивко, но со жестина и отсечно: “Јас ќе горам, можеби, да, јас ќе горам, тоа е сигурно, но и вие ќе имате иста судбина.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
А Камбо ми предложи: Милка, јас ќе трчам напред, да видам ако ја стигнам колоната за да ја запрам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
- Кој си ти и кој ти ги видел очите да те праша за кого јас ќе се мажам?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Уметникот сега многу повеќе се сретнува како поврзувач на нештата, некој кој сканира огромно поле со можни интересни места: она што јас ќе го направам е да го привлечам твоето внимание кон овој редослед на нештата.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Таа смеа звучеше како смеа на гавран, толку крескаше што трговецот малку се тргна. – Ако не погодите, јас ќе земам нешто ваше. Тоа е коцка. Без оглед на тоа дали ќе погодите или не.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Како да постоеше некоја приватна спогодба меѓу неа и Сврделот, таа како да му имаше речено, Добро, јас ќе те покривам пред власта колку што можам, но ти мене Германецот да не ми го гибаш!
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
И јас ќе се вратам во пустата куќа и почнува да ми е мака дека не ме заклале.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И сигурно - и во овој град јас ќе бидам најнежен поета. Но попусто - сонот си е сон, а животот други далги влече.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
ШИФРАНТКАТА ПАЦА И ШЕФОТ РИСТО Во штабот на дивизијата имаше една шифранка Паца, која често доаѓаше кај нас некако повеќе поради шефот Ристо, па штом ќе дојдеше ќе ми мавнеше да излезам и јас ќе излезев.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Можеби во сличен случај и јас ќе постапев како него и како неговите пријатели!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ако го одведев дома, ќе ме разбереа па и јас ќе настрадав.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
ЛУКОВ: Жалам. Јас ќе бидам - петтиот?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
А потоа, што е поважно од сѐ, таа побрзо старее од мене.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
— Ќе го најдеме, вели, јас ќе го најдам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Јас ќе го земам ОПЕЛОТ!“ рече Дејко.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Кога се подденуваше разговор за Ангелета, плачеше заедно со мајка си, но се тешеше со Стојана. – Па не е умрен Ѓеле, мори мајко, што туку го тажиме!– и зборуваше на мајка си и често и повторуваше: – Срцето ми зборува дека Ѓеле е жив и јас ќе го видам пред да умрам.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Те молам, Мила, те молам! – ја преколнував: Од ден на ден вестите за неа беа сè полоши.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И јас ќе дојдам.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Јас ќе одам прв во веце! - го слушнав братучед ми.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Луѓето ги вреднуваат сликите според нивната хировитост, каприциозност и ексцентричност, но кога јас ќе направам нешто слично, обично ми велат: Немаш право на тоа, ти не си повеќе дете.”
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Еве, и тоа го велам а можам и да додадам дека ако не живееше горе, дури под Сина Скала, сосема сама и издвоена од луѓето, јас ќе најдев начин да ги совладам нашите недоразбирања и да ѝ се приближам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но, исто така, некое глувче, надвор пред прозорецот само да се накашла, а јас ќе се разбудам!“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
ЉУБА: Добро, јас ќе отклучам.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
- Не верувај им на нашите. Јас ќе расчистам со нив.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
- Не биди здодевна и спиј мирно – не попушти таа. – Ти реков, една среда ти и јас ќе отидеме во Париз.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Важи – се согласи таа, нѝ сврте грб, мавтајќи со рака преку рамо, имитирајќи ја Лајза Минели од филмот „Кабаре”.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Слушај, жено, помодрел. - Јас сум те затруднувал, јас ќе те породам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„И јас ќе си купам...“ се сложи со мене Влатко.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ете, во понеделникот, боже здравје, јас ќе и собера децата, ќе го отвора училишчето. Доведи и ти обете.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Сега, испули ми се убаво, ѝ вели Манол Форевски, па после јас ќе ти се испулам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- И тате, и тате! - пак викаше Рушка. - Ете, и јас ќе ти дадам! - рече Никола.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Јас ќе ти ја ставам, - ми вели жената и ми ја стави под долната вилица и нагоре под образите над темето.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
А ако имаш нешто вредно, на пример пари, некојa лира или наполеон, накит, нешто од пљачките, покривачите, веленцињата, чинии и лажици, дај ми ги мене, јас ќе ти ги чувам...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Фрли го таму, а јас ќе го земам.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- И ти „тегавиш”, а? – му се вдаде Аделина. – Ајде тогаш Огне, ти и јас ќе одиме, ама тие поим немаат што пропуштаат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Руфјана!
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Девојче, врашко, девојче, Ај, да ни месиш кравајче, Без вода да го замесиш, Без оган да го испечеш И веднаш потоа со својот топол глас одговараше Калешата: Терзии, браќа, терзии, Јас ќе ви месам кравајче, Низ трепки ќе го отсеам, Со солзи ќе го замесам, На гради ќе го испечам...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Меси ти лебец, зелниче, јас ќе му го однесам денеска горе и прибери си ги десетте лирички, нека ти се најдат, та за друго ич не му ја бакари.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тие ќе ми ги подбуцнат штиковите под гушата, а јас ќе истрпнам и ќе си речам: господе, ќе си речам, зар и мене ми се доброја, ќе си речам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тогаш јас ќе ги кажам што треба да правиш“,ѝ рекол тој учениот на таа царицата Филипица.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Раскажувањето на мајка ми ќе го пренесам интегрално, а јас ќе се обидам да ја составам целината за нејзиното семејство и нивната тажна судбина.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
- Добро, вели третиот. - Добро, јас ќе го сторам тоа.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Се качив на едно триножно столче за да скинам една главица кромид, а жената со сета сила ме турна и ако не ме задржеа борците јас ќе паднев на глава.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Бев свесен дека за толку голема и неизвесна работа како што е копањето бунар, треба да се има трпение и мудрост и дека јас ќе морам да се усогласам со тоа.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Знам, камењата се остри, а јас ќе морам да, газам боса. Па што.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Како што не знам ни каде е канарецот Сократ.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Јас ќе го одмаздам твојот газ...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ако она што требало да биде, беше – јас ќе бев самовила, а ти дете Голомеше.
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
- Патувај, залипал. - Девојкава е со нас и ние ќе ја чуваме. Среќно.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Како што јас ќе поминам да влезам дома или да излезам така таа ми вели: „Доневице, Доневице.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
А уште подобро би било сето тоа навистина и да се случи.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не бргу, во секој случај. – Каде ќе го скриеш? – прашав. – Знам едно место, – рече тој. – Пред колку време си го украл коњов? – прашав.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кога ќе пораснам, кога ќе се вработам, најпрвин ќе си купам авто.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
— Е, другари, одовде натамо јас ќе ве вода. — Проговори Толе и се ококори како човек кој си ја постигнал целта.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Анѓеле се насмеа и рече: - Трајче, оди и терај ги коњиве, а јас ќе те стасам.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Тие ќе ми речат на грчки, а јас ќе им вратам на албански.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Само кажете кој е тој и јас ќе ви кажам сѐ што сакате.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ниту ти можеш да ме насликаш како што јас ќе сакам да се видам, Ниту јас можам да ти кажам колку те сакам, како ти што ќе сакаш да чуеш.
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Водата во шлемот зовре. Евто одврза од една крпа сол, ја тури во водата, ја зеде торбата со пченкарното брашано, скрши една дебела гранка место сукало и му заповеда на Трајчета: - Ти ќе тураш од брашното, а јас ќе мешам.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Што ми требаше да доаѓам со вас без да им се јавам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Јас ќе ѝ се фрлев во скутот, ќе ја бакнував и ми се чинеше дека таа жена многу ме сака.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Но, добро, ако ми дозволиш, овој пат јас ќе те одведам на едно место каде што ни твоите родители не биле.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тогаш не ќе можеш да ми преречеш, ниту јас ќе можам да ти го доречам она што секогаш го бараше од мене, оти тогаш ќе биде доцна за се.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
— Ако ви е за парите, ете јас ќе ви и натокма на сете, само и само да не излегуа страмотилакот на мегдан, — им велеше тој и тие се согласија.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Гледаш дека јас ќе заплачам.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Единствено јас ќе останам жив.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Јас ќе си одам, вели, морам да си одам дома.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Оди, невесто, оди! Јас ќе се измушна некако и ќе дојда.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Неговиот страв од обврски беше толку нараснал, што дури не сакаше да биде присутен ни кога јас ќе дојдам да се иселам.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Еда, јас ќе го сечам, вели, и се држи за дабицата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Чисти се. Јас ќе го смирам.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Тој ќе се врати, а јас ќе знам дека среќно си стигнал.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Земи кофа, кога ќе ја наполниш, јас ќе ја истргам нагоре“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Не можам, не си веќе лесна, - ја бакна Тета и додаде: - Пробај да поодиш уште малку, јас ќе ви раскажувам за принцезата Дуња-Ѓузел, а потоа, кога ќе стигнеме до една мала ливада, ќе се одмориме и ќе каснеме нешто.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ние денеска веднаш си а свршиме работата и јас ќе можа да си поработа нешчо за Стоја и за децата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Шо да дојде, откаде да дојде, да се држиме рака за рака, шо се вели. Ние за вас, ама и вие за нас...
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
ТРОШЧЕЈКИН: Кога ќе дојдат гостите, јас ќе бидам во своето атеље. Вие извинете.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
И јас ќе гледам така и ќе си ги јадам солзите, ќе си ги голтам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Желката Сара го успокои: - Не грижи се, јас ќе ти помогнам да си ја најдеш својата мајка.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Јас ќе се турчам, само луѓето од сургун да ги спасам.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Сега ти ќе го готвиш петелот, јас ќе и испеча погачите, ама пак право да ти кажа, мене не ми се праве ќевот угу со петелот, ми е стра, ќе се посрамотиме без тепциа со месо.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Сепак, кога ја разгледуваме интелигенцијата in abstracto наспроти она што е специфично човечко во начинот на кој ние се сметаме за интелигентни, јас ќе тврдам дека би морал да се земе во обзир начинот на кој ние сме отелотворени, почнувајќи со фактот што поседуваме физички тела и завршувајќи со тоа што сме членови на човечко општество.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Почнува борба. — Ти само оди напред, ѝ велам на Оливера, а јас ќе те закрепувам одзади.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Очекував дека таа како и јас ќе биде одушевена од раскажувањата на Небеска и начинот како тоа го пренел Андреевски...
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
- Јас ќе се погрижам нашево поминување да биде трогателно за срцето на големиот подводен крал Вок со едно око, верувајте.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
„... Ако она што требало да биде, беше - јас ќе бев поет, а ти само, стих згрешен.”
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Се надеваа дека и јас ќе се средам на приватен план.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
- Јас ќе најдам каде да фатам. – рече Луман налутено. – И да ти кажам: другпат да не чекам како вечерва да ми кажеш кој платил кој не.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Венезилос ќе рече: „Словеномакедонците не се чувствуваат ниту како Грци, ниту како Бугари“ (фала богу, фала богу) и се прави Абецедарот, лепата чупа п'лни вода, но под притисок на владите од Софија и Белград, се уништува, а Венезилос пак ќе рече: „Ако Словеномакедонците бараат училишта на својот јазик, јас ќе бидам првиот во Грција што ќе се заложи за нивно остварување“, но пругоре вода не се навраќа, оти и врвот се плаши од потоп,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Ајде, еве вака, јас ќе започнам: - вели Васко.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Јас ќе ти донесам, - рече Билјана и влезе дома.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
А јас ќе ѝ објаснам, само ја пуштам да мисли повеќе и самата.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Јас ќе му речев нему: „Јас помалку од тебе верувам во Бога“.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Но на тие иронии еве со што јас ќе одговорам: Не е вистина кажувањето дека не ќе излезе ништо од усилбите на Русија и Австро-Унгарија да се уредат работите во Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Чекај, не прашувај ти, јас ќе прашувам. Ти нели си бил во Прењес? - Сум бил.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
- Е, сега Лазоре, велам, јас ќе одам ново гропче да копам, а ти да си таков, да го заколиш телено, велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А за крај, откако стариот младоженец на мелодијата „Секс бомб“ ќе игра како Пинк Пантер околу старата млада, седната на столче на средина на подиумот со прекрстени нозе и обесени бутинки обидувајќи се со вештачката вилица да ми ја слече жертерката, јас ќе спремам стриптиз, како Ким Бесинџер од „9 и пол недели“, и, на песната „Нека ти остане само шеширчето“, ќе ги збеснам сите! Ете, така ќе биде!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ти ќе ми дадеш двесте наполеони, а јас ќе ти ја отстапам тебе целата стока, парите суви што ги има и девојчето.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Јас ќе вријам од лутина, а тој пак исто: Ти си убаво чупе, но улаво чупиште.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дури одоздола, од петиците до темето ќе ми помине и јас ќе се приберам кај децата. А којзнае дали вошките не ни ја донесоа таа палена болест. 79
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Исправи се во април, а јас ќе отпатувам во Белград, понеси ги со себе сите песни на Здравко, а во мај ќе бидам невеста во розов фустан, таков сонував од мала... потрај како мај, барем 31 ден, те молам, за да бидам најубавиот јуни кога ќе бидеш летало од радост, зашто ќе ти кажам дека ќе станеш татко.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Еднаш или двапати во неделата сукаше зелник и кога ќе станев, тој веќе го испекол а јас ќе го најдев уште под вршникот, топол, за да појадувам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Цртај цвеќиња. Ете, нацртај ми гулаб, и јас ќе ти ја дадам Снежана и седумте џуџуња.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
„Малку нашите да мрднат напред, непријателот ќе го напушчи селото и јас ќе си отида дома", — си мислеше тој, гледајќи од височината во селото.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
За таквата услуга, јас ќе ви го дадам 8 Септември 1991 година!
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Му текна нешто и рече: - Те молам, старче, почекај ме малку, а јас ќе прошетам низ градината, да размислам.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Доколку само не притискаше со силата на политичкото, јас ќе бев и нејзин, и на народната уметност; доколку само ми дозволеше сам да го напишам текстот на пристапницата... доколку...
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ама добро, побогу брате, до кога јас ќе се произнесувам по прашањето на тоа питање? Па, јас за таа работа не знаев до 1955!
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Се разбира, за се ќе ти се даде право.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Успеав и да видам дека до шолјата стои средство за чистење, а и дека огледалата се пребришани.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
„Како и да е - многу е убаво да си имаш свое авто.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Јас ќе се убијам!“ пронајде во себе.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
И сѐ така, стручни шоферски прашања, а јас, натпреварувајќи се со самата себе, се обидував со одговорите да му објаснам за разработениот систем, кој пред фискализацијата навистина така и функционираше, дека сѐ е сиво и како станува бело, небаре утре ќе отвора бутик, па, ете, јас ќе му помогнам околу фактурите, декларациите, увозот, шпедицијата.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ние бевме над куќата, а чичко ми одобри: Оди Милка, јас ќе се поткачам на овие камења и ќе ти дадам знак.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
И тоа, лично јас ќе го испратам.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Грета: Дали ме привлекува уште нешто освен глумата? Секако, Диди.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Затоа и јас ќе се обидам да влијаам на тее: повеќе со совети откоку со наредби, иако наредбите на кралот секој мора да ги почитува!
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Човекот ги затвори, ги стегна клепките на очите.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Сега оди ти! - рече. - Јас ќе те држам на рамениците!
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
И пак, ако е така, на кој свет и век јас ќе се покајам.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Ќе кажите коњот фрли Адем ага и отепа, а јас ќе помнам овој добро за многу години.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Демек така, Јоване, а? Јас ќе шеткам одонаде река, ќе терам ваки стока, ти ќе a преземаш понатака.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ако немаш ништо против, и јас ќе ти правам друштво. - Против?
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сега и јас ќе одам по неа во станот каде што ќе ме очекува.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
ЉУБА: Добро, добро, јас ќе им пренесам.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Во таа паника не забележала изгореници, ама подоцна кога се појавиле плускавици, некоја баба ѝ рекла да не се грижи: Еве јас ќе му ставам нешто и ќе биде добро.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Кој сака нека плаче и нека се жали, јас ќе слушам и ќе бидам јунак и ќе станам кадија – цврсто се реши Ангеле да не плаче и да слуша што ќе му заповеда кадијата.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ќе ме праша некој нешто, а јас ќе му речам: еве, сега се вратив од Костур.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се сети за порачката на Никола, го зеде зимбилот и рече: - Варди го Ѓорѓи! Јас ќе одам в бавча!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
-Твое е само да го намамиш тука, јас ќе го средам. - Што ќе му кажеме?
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
„Посакај нешто, Малчо, и јас ќе ти го исполнам! “ И оп! Се случи чудо невидено! Чудо за неверување!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Вие не знаете, ама јас ќе ви кажам.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
- Сакаш уште да стражариш, а? Јас ќе донесам нешто да те почестам.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Се разбира, кај имам јас време нему да му обраќам внимание, но сепак го слушам како ми вели или се мисли: - Добро, штом така, јас ќе ти измислам беља за да притребам да те чувам.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Кој се грижи за тебе? Кој те разбудува? Кој ти приготвува појадок?
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
И на Илка Стојан Сукала му беше гатко, не само на Стоја твој: Па вели: „и греот јас ќе го носа.“
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ако она што требало да биде, беше – јас ќе бев поет, а ти само, стих згрешен. 2002
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Огромно торжество ме снајде кога ја примив веста дека во Битола, на спектакуларниот Широк Сокак, јас ќе заблескам облеан во бронза.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
А јас ќе го држам овде, да не предаде.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ако бидеш јануари Ако бидеш јануари, јас ќе бидам снегулка и ќе спијам на твоето рамо, додека не се стопам од убавината што ќе ти го стопли срцето, ќе се претворам во капка и ќе го насолзам твоето око, ќе се лизнам низ твоите подочници темни и ќе исчезнам.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Речи дека човекот си имал ангел, вели, оти ако не беше ангелот со него, кој знае дали јас ќе поминев оттука.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Токму, токму поради таа работа, јас ќе треба, јас ќе треба... и овој пат... да заминам на пат да останам таму десетина дена или... или помалку, нели господин Луков?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Ете и желката стаса, Јас ќе сум принцеза од прва класа...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
- Јас ќе ти помогнам! - рече Месечината и го пушти својот најсилен зрак кој заигра по лицето на Снежана и ја заскокотка по нослето.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Тетка Рајна сигурно поретко ќе доаѓа, татко ми и јас ќе имаме помалку заеднички работи во куќата, ќе бидеме помалку ангажирани во домаќинските работи.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Со големо спокојство му се доближи на автото, миговно оперираше, откорнатиот амблем го мушна под маицата и сосем спокојно се врати кон нас.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
2. Ќе ми потфрлат некоја каша или смрзната риба и јас ќе ги истурам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кога јас ќе прилегнев доцна во ноќта, тој стапуваше на сцена.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Силен е Илија што му даде пиштол и пак го обори под нозе. (го имитира Ристаќија) „Да лежеше Селман-ага уште надвор и јас ќе му удрев некоја клоца“.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
- Јас ќе бидам кај Иле. А кога ќе завршиш прати ми абер.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ме болеше насетувањето дека брат ми и јас се разделуваме, беше тоа прво сознавање дека тој и јас ќе тргнеме по одделни патишта и таа помисла болеше.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Овој резилак што направија тие пезевенци со никакви пари не се плаќат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Сакана, единствена Кате, Кога ќе го читаш моево писмо, мене веќе нема да ме има - јас ќе бидам труп, или веќе фрлен во некоја дупка како претепано куче.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Полека го ставив крилцето во уста и гризнав.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
ТРОШЧЕЈКИН: Не, јас ќе одам. (Излегува) okno.mk | Margina #17-18 [1995] 213 МЕШАЕВ ВТОРИ: Постојано кокошки одгледувам, деца раѓаме, весници не читам.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Сиот град беше поканет на карневалската ноќ во Гнездо, и пространиот парк беше претесен да ги прими сите кои сакаа да дојдат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
— Таман јас ќе му кажа на виа наши поспанковци да се разбудат од тешкиот сон.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Значи, денес или утре, јас ќе си одам, му реков на Симона.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
— Нишчо, јас ќе те однеса на магарето, — му рече Крсте и го качи па тргна напред да гледа да не се застанати тие пци да го дотепаат и Ристета и него.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Јас дојдов да се лекувам, велам, а не да полагам испити. — Добрѐ, добрѐ, вели главниот лекар, јас ќе ве оперирам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Границите, налик на нивната бодликава жица, се глупави. Осаменоста бара нешто поголемо.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Со пиштење ќе ги разбудам жените и мажите да ти го ископаат и другото око.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Пукнете, ама ќе видите дека и јас ќе одам, ни велеше.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
И нејзе ќе и го најдеме чарето.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тој може да стане друг, а јас ќе си останам грда.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Моја е оваа работа, вели Лазор, јас ја заматив, јас ќе ја избистрам.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Еве, и така јас ќе одам до каде вујка ти, а вие работајте си и, место да водите какви и да било разговори од љубов, пејте си.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Дојди си кај нас и јас ќе ти помогнам и работа да најдиш и властите да не те прогонуваат...“
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Измамникот зар низ прозорецот и се пикнал со помош на поткашлување?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Нема да им кажам ако не дојдат. Сепак отидовме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ќе ми донесиш еден кравај восок, темјан, в'чки жили, од црна мачка ж'чката, конски муи тричетири, заечки лој, а нешчо јас ќе принајда.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И Ти кога би ме прашала што, што е тоа што го чекаш, јас ќе Ти кажам дека ми е многу тешко да се каже што, но дека не е лесно за тоа и да се молчи.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Кога татко ми ќе дојдеше од пазар и нешто ќе ни купеше за јадење, некои слатки работи, јас не ги јадев, на мајка ми ќе ѝ ги дадев, а таа ќе ми речеше – ти касни, треба да растеш, а јас ќе се навредев.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Полицаецот: (бркајќи го) Се согласувам, јас ќе ја завршам работата. okno.mk | Margina #26-28 [1995] 128 Жан: Нема да се осмелиш.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
— Сполај ти бег, сполај ти. Јас вој Илинден немам ниет да ода на госје.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Два-три дена, се надевав, ќе се крене, ќе стане на нозе, и јас ќе заминам.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Но, знаеш ли, јас ќе поткаснам малку.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Јас ќе пратам вас во еден убав дома. Во еден сарај, конак.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Барем јас ќе го паметам тој настан како смешен.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А јас ќе можев - малку ли работи можев - можев да излезам писмо да пуштам, што ќе беше тогаш?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
- Сега, ти бери, ми вели, а јас ќе те гледам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Бате Јоле се подзамисли: - Добро- рече- тогаш јас ќе бидам дедо Геро Војвода. Ние прснавме да се смееме.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
ХРИСТОВ: За тоа време, мила, ти не треба да се грижиш за мене, јас... како да речам... јас ќе се наоѓам на сигурно место и... воопшто за сите работи ќе се грижи ЦК.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Во нивните објаснувања на неговата теорија тие обично ги истакнуваат аспектите во кои тој се разликува од традиционалната философија, како што се неговото пркосење на идеалите на извесноста и интерсубјективноста; неговото откажување од метанаративите; неговиот стремеж да ги разложува дистинкциите; отфрлањето на фундационализмот (втемелителството); и неговата разиграност.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Кога Ема ѝ велеше “Ти можеш својот пат да си го продолжиш овде, ги запозна нашите луѓе, тие те сакаат, гледам дека и ти прифати некои од нив, и сега на тебе е да решиш; да, јас ќе те разберам доколку сакаш да се вратиш дома, но враќањето дома велиш дека е ризично, затоа остани овде, се друго е непотребна и неизвесна авантура,” Илона ги сфаќаше добрите намери на полицајката, но го спомнуваше Јиржи, својот пријател Јирачек, кој сигурно ја чека во Равена (тајниот јазол на чешката врска, како што често велеше Илона), така се договориле последната ноќ помината заедно во мотелот “Мерси” на излезот од Хасково.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Еднаш јас ќе дојдам до последното оружје, полковникот ќе ја донесе актовката со шифри, знам дека ќе може, и тогаш светот ќе сфати дека ние сме богови, кои посакаа повторно да останат сами.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Кога јас тогаш нејзе ѝ реков дека ако таа мене не ми го дава клучот, тогаш јас ќе ја сменам бравата.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Слушам и други одат, вели, па и јас ќе одам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тогаш и јас ќе можев да го прифатам и да го направам свој составен дел.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
По некој месец почнаа да ми доаѓаат стројници од школскиот другар од Марена, а јас не сакав да се мажам за кој и да е, и кога ќе дојдеа – јас ќе побегнев.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
„Тате, гледај, - вели тој - утре и јас ќе се преправам, Турчин“. - „Добро, чедо“, - му одговара татко му.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Си реков, ние секако не можевме да функционираме добро, можеби јас ќе се сменев и ќе се трудев да бидам подобра.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Пак молчење. Сакав да станам, да речам дека сѐ јас ќе работам, дека не треба и тетка Рајна да доаѓа ако не може, дека јас нема на училиште да одам ако затреба, само не, само тоа не... се тресев во постелата.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Независно од мене, моите нерви биеја со тастер: еднаш тоа она ќе го стори. ќе го подари тој сјај в мрак, еднаш кога јас ќе се сечам во болницата.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
„Сега поспите. Огнот јас ќе го вардам.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Затни си ја муцката, барабо, или јас ќе ти ја затнам”, ќе речеше Дејв.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Сето ова го кажуваше со тешка душа, слог по слог, страшно се замори и рече: Е, сега ќе ме носиш на лекар, Лазо, изгледа јас ќе оздравам, за срамота само се облекував и соблекував, ќе ми се смеат луѓето.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
За почеток, јас ќе го збркам глушецот, а ти ќе го фатиш! - строго му рече Ловџија.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Еве, јас ќе ода кај луѓето и веруам оти ќе кандисаат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ти оди по овој пат, јас по оној. Ако дојдеш до него, биди мирен. Јас ќе дојдам близу.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
- Нема проблем – се согласи тој – јас ќе те чекам надвор, а ти појди и задржи се колку сакаш.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Не ме гледај така ќошесто, ти реков, твоите јас ќе ги „обработам“ на свој начин.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Еве: ти прибери го едното, телото, јас ќе ги приберам останатите девет невидливи нешта се на моја страна: -Заповед од мојата чесна уста, -слава од мојот ум обновуван, -почест од мојата радост непоматена, -сила од моето срце широко, -почит од луѓето, кои се мои потпирачи, -верба од мојата душа умножена, -успех од мојот корен ијладажилест, -акција од мојата крв зовриена -песна од моето грло пуштено.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Ами, јас ќе зема од гуцето троа коски, тро удина, троа кожинчиња, нека се обаре, та да направиме и некоа тепција.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И јас ќе вечерам со каданите.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ќе ми тураат сосила, а јас ќе плачам и ќе повраќам. Тие пикај, а јас повраќај.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Знаете, јас ќе ви раскажам сè што знам – реков – спремен сум дури и своите сомненија да ви ги презентирам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Белки и јас ќе ги видам прекрасните птици.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
— Поседите вие дури да втаса вечерата, a јас ќе вида шо има — шо нема в село — рече и слезе долу до кај кулата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А јас ќе лежев тука, со широко отворените очи и ќе треперев, а Мама во другата соба.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
На пример, кога нему ќе му дозволат нешто, а мене не, оти сум била уште мала, и кога јас ќе почнам да негодувам, да се лутам или да плачам, тој задолжително ќе ме доразбесни со зборовите: „Не ти чини тоа, љубомората ќе те уништи!“
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Така... Јас ќе си лежам, ме разбираш, под дебелата сенка на чинарот, а таа, младата невеста, рано на сабајле, разбудена од пилето - билбил, фрас вака, фрас така со гранката - ќе ги тера од мене досадните мувишта...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
— Јас ќе ти го дадам фустанов, ми вели едната.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Зини, ќе ми рече, и јас ќе зинам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Долго ги гледаше. Воздивна. „Празник на змејовите, нели?“ „Да, така е!“ „Јас ќе победам“, рече Мег.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
- Ти само качи се, а јас ќе те чекам пред зграда, имам пари, мајка ми ми остави да купам нешто за јадење.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А сепак, следниот ден по погребот, тој ми рече: Јас ќе си ја гледам работата, ама тука сум, ако нешто ти треба.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Но јас ќе си дозволам да повторам.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ако сака татко сто венчавки нека пее, јас ќе си терам кумитлак, он нека си тера поплукот дури да го вати Петре за партали“.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- А што ако можел? - Докажи а јас ќе бидам магаре.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Објасни ми каде се случи настанот и јас ќе најдам, биди сигурна.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ќе ја побарам и ќе докажам дека не го рекла.“ „Тогаш и јас ќе ја побарам“, рече Иван. „А тоа ќе биде доволно да не се сретнете.“
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Јас ќе и најдам на Антица маж богат и, онака, зрел човек во години, а не што лапа муви како оној копук.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Му се фатија на еден Кољо, тој за замена ми ги даде опинците.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
-Од кај знаеш? -Кога јас ќе ти кажам, кажано е!
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Јас ќе си бида со ниј арна, од арна поарна, ќе си а гледам како и доеега, и браче Илка, а шо му мисла, тоа јас си знам.“
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- Јас ќе ти раскажам ако сакаш, - рече првата брезичка. - Раскажи, те молам.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
„Не, - ѝ одговори тој, - јас ќе си постелам овде под лозницава.”
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Лежи си, синко - му рече. - Јас ќе одам по вода. Стана и појде. Прудолу, во трапот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ќе мјаукне некоја мачка и јас ќе речам: Еве ја Ирина.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
За негов к’смет воа се праве. Па ако сака да му а викна невестата, ако не — јас ќе си готва, он нека оде, нека си бара невеста.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ако заплачеш за нас заплачи, ако се молиш за нас помоли се, ако простуваш прости ни на двајцата, ако сонуваш сонувај не заедно.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Јас ќе пишувам песни кои ти никогаш не ни ги читаш.
„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)
Изгледаше дека зборовите на добродушниот брат ги зеде како шега. – А за вратка, ако погодам, многу ќе ви бидам благодарен за овие расцутени растенија. – Добро. добро.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Стојан накратко му објаснил и зошто го викнал: – Ако не го потпишеш налогот за твојата жена, тогаш јас ќе ги потпишам двата и двајцата среќно ќе си живеете во НОВ ЧОВЕК.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Од кај помина, ќе прашам, одовде, ќе ми кажат, и јас ќе клекнам да го распретувам снегот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ох, и јас ќе умеев така ако сакав. Иако располагам со попривлечни поединости од нејзините.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Какви врвни луѓе ме бараа да ме усреќат, а јас најдов човек што јас ќе морам да го усреќам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
„Ќе седам овде со тебе, и ќе те негувам.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„После јас ќе ти кажам“, му рече Трајче.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Мене е пред сѐ себе - па така јас ќе си раскажувам исклучиво за себеси, за моите импресии, авантури и (не)снаоѓања во Новиот Свет.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
- И те молам, спомни ме и мене во него – ѝ рече Огне на мајка ми.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ами, ајде да тргнеме по едно дваестипет. Јас ќе дада. Вечер ќе те викам да венчаш.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- Бидејќи моето Качарево е појужно од вас, на 30 . април јас ќе ти бидам гостинка во Нови Сад, а следниот ден сите заедно заминуваме во селото.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Мамо, вели, дали јас ќе умрам, мамо?...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ќе ископаме заедно, вели Лазор Ночески, јас ќе ти помагам. - И така чини, велам, и одам да го изведам телето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ако она што требало да биде, беше – јас ќе бев блудница, а ти чист и безгрешен.
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Одете вие, а јас ќе гледам да се сврше работата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Се дава филмот Индијанците доаѓаат. - Нека доаѓаат, јас ќе си одам.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Зарем таа на тој начин само проверувала кој бил нејзиниот гостин од изминатата ноќ користејќи го токму тоа накашлување на глувчето?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Јас ќе го запишам, ми вели, пак ќе го напишам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А. ПАВЛОВНА: Ако дозволите, јас ќе почнам...
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
- Не, вистина, нарачај. Да видам каков си. После јас ќе ти нарачам. Десет.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
АНЃЕЛЕ: Јас ќе му речам на татка им дека се многу умни и да прати пешкежи за Спаса и за Танета; за Спаса кукла голема со коси та кога ја навали да спие, а кога ја исправи да гледа; а на Танета, да му прати еден костим граѓански алишта, една топка за да си игра и една музика да си свири.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
- Вака - Пенчо ќе оди на раце и ќе се превртува преку глава, јас ќе бидам Индијанец и ќе стрелам со ножови, Васко ќе тура в уста живи жаби.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Злото ќе го уништи сопственото јас, сопственото јас ќе го уништи доброто.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
- Јас ќе си одам, дедо Иване. Времето ми помина. - Ноќе е, планина е, не смеам да те пуштам.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
За вас ми е жал, та за мене, кога да е јас ќе п'на некој ендек.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
За Бојан, кажи ми, кога ќе заврши основно училиште, јас ќе се грижам.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Кога тоа ќе се случи, јас ќе можам постојано да бидам со вас.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
„Мантијата јас ќе ти ја закрпам.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Сакајќи да се вратиш на прав пат да го фатиш редот Ти кој не си изгубен во масата на безличното Ти за когошто историјата е потрага по личното Ти раскажи ми што си сакал да избришеш од сеќавањето што да прикриеш трагата да му се сотре кажи ми што си сакал да заборавиш Јас ќе ти кажам какво ти било минатото.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Не оти јас ќе одам да освојувам ридови? Не оти ќе одам во напад?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
ЕЛЕОНОРА ШНАП: (кон Николадзе) О, штом вие ништо не знаете, јас ќе ви раскажам.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Најнакрај самата одлучи: „Јас ќе ја нацртам нашата зграда и пред влезот многу жолти џунџулиња!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ех, деца, деца, што уште не ќе доживееме со вас, само да сте живи и здрави – воздивна таа и многу цврсто ме прегрна. – Биди без грижа – додаде, како да знаеше на што мислам – јас ќе средам со татко ти.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А знаеш ли зошто? Не знаеш. Јас ќе ти кажам.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Чудно како при вакво сознание кое ми влева страв и очај во мене тлее и една радост што јас ќе ја спасам.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Но, тој само се маскира во поет!
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
А татко ти тогаш ти рече: „Сине, тоа е голем грев, тоа што наумил волкот да го стори“, но и ова го рече на оној негов чуден руски за кој сите го исмејуваа па и тогаш кога тој се напнуваше да ги увери присутните дека сите ние сме славјани и едно племе и дека треба да господари разбирјатељство помеѓу нас и да чувствуваме грижа едни за други, а јас, за да го смирам, морав да го повторам она што и пред тоа многупати му го имав речено: „Руски човече, побрзо јас ќе се разберам со своите мртви одошто ти со својата болка и со нас живите“, па тој веднаш замолкнуваше, се престоруваше најситно зрно просо и заминуваше во Горнидвор за да се качи на дудинката; беше и возрасен, и умен, а со срамно детско однесување.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
И потоа јас ќе одам назад во Америка, ќе земам таму чопер и со него ќе се вратам прв да слезам на Тумбица.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Таму јас ќе те чекам и, кога ќе ми го дадеш, пред олтарот, ќе си одиш без збор да ми речеш.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Празникот едноставно ќе наидеше како драг гостин и јас ќе бев премногу среќна.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Не тагувај жедно славејче, јас ќе те напојам! - рече поточето.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- И јас, и мене ми е доста – му се придружив.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
— „Кај да оди, шо да прави, јас ќе си ода со него, лели волку ме сака.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ајде сега, ваќај го ти каменот под пат, јас ќе остана над пат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Еве, јас ќе сум викиншка девојка! – кликнува, и не чекајќи ми го прашањето, возбудено додава: - Поради норвешкиот.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Јас ѝ велев дека ќе седнеме заедно и ќе составиме некакво писание, па понатаму ќе видиме дали и како ќе го објавиме, кога јас ќе имам малку повеќе време.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
- Мила – ја замолив – стани сега и оди да вежбаш, да не те караат после, а јас ќе ја прашам мајка ти дали ќе ми дозволи да те слушам. - Сакаш?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Ти чедо фати ја ѕвездата а јас ќе седнам да си починам! - рече дедо Стамен кога се искачија на ридот и седна.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Поможи ми, мори мајче! И на вој век и на тој мајка ќе те знам. Земи, земи, одврати му ти вода, јас ќе му пеа љубовна песна, белки ќе го нападиме натемато од него, да се прибере, да си го земиме воа сиромашчето.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Јас ќе се стресам: кај им ги носат нозете и рацете со кои се служеле дотогаш, господе?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не сакавме да размислуваме за не-веројатноста, за тоа дека можеби и ќе се најдеме во некој воз но дека тоа нема да биде доволно бидејќи овојпат нема да смее да се прекрши она што однапред ќе биде одредено; ја замолив да не мисли, само метрото нека си оди, и никако да не плаче во текот на тие две недели додека јас ќе ја барам; без збор е договорено дека доколку рокот истекне а ние не успееме да се видиме или дури и ако се видиме но само додека не нè раздвојат два различни ходници, веќе нема да има смисла враќањето во кафулето, портата на нејзината зграда.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Потоа размислува малку и се прашува: - А што ли ќе имаме кога јас ќе станам дедо?
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Сега јас ќе ви ја кажам колку да ја чуете и да знаете што имате пред вас за научување.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Ќе ми заприкажува човек за најглупава работа, на пример, како цел тој ден се моткал околу велосипедот на неговиот син (сигурно му пукнала гумата) и јас ќе отворам уста за да го слушам.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Малку јас ќе попуштам, малку тие и имаме дома една клима во која сите, и ние родителите и нашите деца се чувствуваме пријатно.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Ралфи, се разбира, можеше да ја употреби кодираната фраза и да ме уфрли во состојба на генијален идиот, а јас ќе го испеам нивниот програм без да се сетам ниту на еден тон.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Кој загина, кој сакат седи вo Сук...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Оди си по патот што си го одбрала, јас ќе те следам ќе те пратам, јас друг пат одбрав од каде нема враќање, а ковертот ти го испратив, полн чувај го за спомен СПОМЕН ОД МИНАТОТО!...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Море што се пречкате тука, дајте ја ваму јас ќе ја пресечам. (Ја грабнува погачата, сече и фрла пред секого по едно парче, а останатото ѝ го дава на Ката).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
- Ако ми го дадеш кучето, јас ќе ти дадам нешто друго.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Јас ќе си дозволам да не се согласам со такво длабоко политичко „далековидување”.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Којзнае дали ќе имаше и Македонија, велам, и којзнае дали јас ќе бев овдека.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Навистина, што го влечело кон тоа место на кое пред зајдисонце наслушнувачки го фаќал во лет разговорот на возбудливата жена и на возбудениот Арсо Арнаутче, - „Те видов мртов денес кога ви донесов ракија во манастирскиот двор“.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Уште подобро. Јас ќе бидам прв! - рече момчето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Патрокле, вели, јас ќе отпатувам за некој ден, ти гледај го дуќанот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- А ако не го најдеш цел ден и ако се стемни? – прашав.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Кога јас ќе бидам машко, па ќе ти соодветствувам на потребите. ***
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Вели: „За криви колца не треба прав пат“ , велеше Лазор Ночески и ние, седевме ден-два ебали го, може и повеќе да седевме во Варна и после нѐ собраа меѓу пушки со штикови и нѐ водат на воз, а Стеван Докуз уште пред вагонот почна да кука, спомнува жена, деца, куќа, јас го тргам за ракав, да молчи оти со кукањето може да помислат дека вистина нешто криеме и за која странска сила го криеме, и Стеван Докуз ќе се штрекне на тоа, ама пак ќе заборави и пак ќе закука и јас ќе го држам за рака, ќе го шибам в слабина, ќе го штипам и тој пак ќе замолчи и нѐ товараат во еден вагон за добиток ли, за пошта ли, за жито ли, нѐ пикнаа во вагонот, нѐ настегаа в шише и ајде за Софија
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Здравко секогаш, кога немаше никој да се јави за доброволец, ќе погледнеше во мене, јас ќе се јавев, а тој потоа честопати ме споменуваше и ме фалеше како пример на храброст.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Го оставија селаните, но само од директното учество, а советите ги прифатија и многу умно направија.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Сака ли уште некој? Не издржав. Се исправив. - Јас ќе сум трет.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Така никој нема да биде повреден, а јас ќе ја спасам мојата душа од обвинувања. Од таа вина што не е моја.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
„Мамо, и јас ќе појдам со вас, барем со училишниот двор“, замоли Влатко, ама одговор не можеше да добие, затоа што Мими беше многу возбудена и во мигот даваше отпор - нејќеше да ги обуе белите чорапчиња, лутејќи се дека е топло, дури жешко и може да се оди со боси стапала во сандали.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Самиот јас ќе го одам сводник, ама сакам чевли од зетот. Ќе купиш ли, бре ешек?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И дури стариот да се заврти и да ѝ даде ишарет да не кажува, оваа наеднаш се испушти и му рече на војникот: – Море, пусто да остане и чешмичето, ами ако е за него, елате по мене, јас ќе ви го кажам, не дека е далеку!!! – и тргна напред преку дворот.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
- Не можеш да се омажиш за оној стар и исушен жабок. Не давам, разбираш, не давам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И јас ќе си заминам - пензија - ама ќе наминувам да ги негувам убавициве.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
И знам дека кора ќе се вратиме дома, јагликите ќе зафатат место во најубавата вазна, а јас ќе морам заедно со Билјана да размислувам за приказната на старецот и да одговорам на стотици прашања што Билјана секако ќе ми ги постави.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Ама, ти не сакаш, подобро ти е без мене да одиш.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ако му се восхитуваш на блескавото небо, јас ќе бидам ѕвездата што најмногу ќе свети.
„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)
Можеби и тој кога ќе ја види ќе се сети.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ако имаат ксмет децата... ја чув како шепоти тетка Рајна, без да мисли дека јас ќе слушнам.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Драго ми е што јас ќе се спасам додека сите свои ги гледам веќе согорени, како гламни поцрнети од огнот.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Кога заѕвони шината и луѓето почнаа да застануваат во редици пред казаните таа, држејќи во обете шепи сливи што ги собра вчера, со растреперен чекор, со образи облеани во солзи, оди од жена до жена, од маж до маж и моли: - Земете, добри луѓе, каснете, каснете за душата на Ристо, син ми...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
„Но, како ќе одиш? Сама? Јас ќе те испратам до дома.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
„Е, нема ти, јас ќе победам!“ викна Мајкл. „Јас, јас“, пискаше Стивен.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Оној АУДИ е мој“ рече Љупчо, „никој да не го гиба!“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
И сѐ така - вие ќе си доаѓате и ќе си заминувате, а јас ќе ве пречекувам и ќе ве испаќам...“ не ја забележаа тагата во гласот, премногу беа радосни дека нивниот сакан Еко ги пофали.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Мирис убав се разнесе, во нашата соба, јас ќе правам колачи, до старосна доба!
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Тоа јас ќе го сторам, со свои раце.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Баба ми ми викна: Миле, јас ќе одам да го исперам цедилото.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
— Така како шо им зборуаше на трупарите на бичкиата, така и тука ќе зборуаш. Се разбраме, лели?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тие вечери, во Крушево, не знам дали поради прстенот или поради тоа што веќе долго бев отсутна од дома, многу често мислев на мајка ми и посакував да сум со неа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Јас ќе одам дома и сега ќе се обидам да те поминам. Не беше никакво заканување.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Краста: За тоа можат да се напишат неколку дебели томови.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Сепак, јас ќе се обидам да го направам тоа во поглед на една револуција во философијата, онаа постмодернистичката, и на тоа движење во поглед на еден философ - Жак Дерида (Jacques Derrida).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
- И јас ќе се извишам над тебе, - рече второто.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Се разбравме? - нѐ праша со укор во гласот. – Простете - рече - јас ќе одам зашто во ресторанот ми се порачани сите маси.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
- И јас ќе дојдам, - рече Наде.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
- Сестри, викнала жена му. - Овој мачител сака предвреме да нѐ породи, Вашите мажи копаат камен, се згрбавуваат, а тој...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И јас ќе ја земам Наталија.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Добро, ќе си дојдам , ми вели, ти оди, а јас ќе си дојдам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- А со што јас ќе го веселам овој свет и како ќе го прославувам раѓањето на секој цвет?
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Ќе ми го обели образот, а јас ќе им ги затворам муцките на сите што не веруваат во него.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
„Намердај го, и јас ќе те честам.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
— Демек, јас ќе си остана на моето место и ќе си а прод'жа работата?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Леонид: Гордост е да се учителствува тоа е убава и чесна задача, но јас ќе бидам негов воспитувач и водич: Ќе го сторам најмудар и најсмел, затоа што смелиот е подобар во сѐ.
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Толку сум уморна - вие играјте си, а јас ќе си легнам.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Нивните брадавици се познаваа преку наводенетите блузи; „срамежливо ме ѕиркаа“ – би рекле некои еуфемични луѓе, а јас ќе кажам дека бесрамно ги зјапав.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
— Ами, мои се де, нели ти реков, јас ќе бидам сега ќаа, а тие се трговци, ќе им ги продадам бравите — одговори Мирче и се насмеа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Донеси ми ја, - се израдував. - А јас ќе ти дадам една друга.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Тогаш јас ќе дојдам и ќе те извадам, ми вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Болеста како дошла, така ќе си појде, само јас ќе останам без него... Оставете ми го...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Јас ќе те намачкам. Прво горе, после долу – му се лепи Гога, затворајќи ја вратата на туш кабината.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
ЉУБА: Никакво раскажување, - или јас ќе си одам.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Тогаш ќе биде свршено и јас ќе бидам задоволен.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Да забележав прв, сега јас ќе можев да ја имам предноста со која се здоби овој што клекна пред него.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Ако некогаш го јаде јанза, јас ќе ја изедам јанзата.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Нека пукнат ѓаволите и боговите, јас ќе ги надмудрам.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Да ви кажам право јас ќе правам така, како што ќе ми рече мајка ми.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
СТОЈАН: (Се сеќава за случката со Славче).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Сите очекуваа дека јас ќе се обидам да го извлечам Били надвор.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Ако бидит к'смет да ујдисаме, пак ти мене ќе пречекаш со Катето овдека на кулата, јас ќе бидам ваш гостин, — ѝ се обрна кон девојчето: — А, Кате?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Јас ќе претрчам до Иван... Имам нешто работа. Ти прибери го добитокот, измолзи ја кравата, надој го телето... И да не одиш нигде.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Не, рече, зракот проклето можеше да ме мачи уште долго а јас ќе дочекав осумнаесет години и ќе сонував во секоја ноќ ден.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
ПРВАТА ЖЕНА: Да продолжам, вие вашите искуства ќе си ги кажете откако јас ќе завршам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Можеби така мислела зошто сите мои бивши се слаби, ама да знаеш, ако беше тоа причината, јас ќе ти кажев.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Од денес јас ќе бидам ЈАС.
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Но,... ако ме присилите со вашето инсистирање на прашања и објаснувања, јас ќе се видам принуден да му реферирам на Иванов дека се - откажувате, па тој нека ја разгледа уште еднаш таа работа?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Ова заспивање не е вистинско, како што мајките ги заспиваат малите бебиња, туку е наш заеднички ритуал секоја вечер, кој изгледа вака: јас ќе легнам, мајка ми малку подоцна ќе влезе во собата, ќе седне на мојот кревет, а понекогаш, кога има повеќе време или кога е порасположена, и ќе прилегне, па ќе си разговараме нешто и таа ќе ме гали по грпчето, по косата и по рацете, а многу често и ќе ми раскажува приказна.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Та греот, и срамот, и арчот јас ќе си го тргам.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- За сè што работиме не треба никој да знае.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Ја свршивте ли оваа работа, јас ќе ви дадам од моите чифлизи по еден, а кога ќе ги покориме тие сурови планинци, ќе ве направам нивни бегови до жив животи.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
- Доцна е, ајде да си одиш! - рече зракот. - Јас ќе ти го осветлувам патот.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Тоа понатаму ќе биде уште помалку можно, зашто веројатно и јас ќе дојдам во слична положба, така што можеби мене ќе треба некој да ме растоварува.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Не грижете се. Јас ќе се погрижам таа да биде казнета и за пример и за страв.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Потоа ќе се врзеш со него, и јас ќе те извлечам од дупката.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
И, додека Митра му ги даваше крпените алишта на Трајко за преслекување, Доста извади нови „од конец“ и му ги даде со милни зборови: — Земи, браче Трајко, промени се во виа, јас ќе ти и закрпа твоите, да не те виде некоа вдовица вака парталав, ослепаго! И така на Илка му се куси и тесни.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Таа ќе каже нешто, па двете малку ќе молчиме, па јас ќе ѝ одговорам, па пак пауза... и сè така, испрекинато.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ете јас ќе речам дека дојдов да те колам.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Често ќе ни речеше: ”Знам, душичката ви сака женско; и јас кога бев помлад, кога бев на вашите години, не можев без женско: во секој град каде што скитав имав по некоја: и во Атина, и во Анкара, и во Рим, и во Мадрид; ќе ми се прилепеше некоја или јас ќе се врзев за неа, но никогаш повеќе од една година не ја држев: ми стануваше здодевно само со една жена да живеам; штом ќе оставев една, наоѓав друга; се лепеа како по мед; ми ги мереа со педи раменава и градиве и велеа: јаки мажи сте вие, Грците; и можеби - затоа тешко го доживуваа оној момент кога ќе им речев дека ги оставам, дека во друг град одам, во друг крај на светов, и во тој момент или паѓаа во несвест или како диви мачки ми се нафрлуваа со ноктите да ми ги ископаат очите; или ќе ми се обесеа со рацете на вратот и ќе речеа: и ние одиме со тебе...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Тој ќе се сврти кон мене, а јас ќе му се поднагалам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Да зборувам јас, или вие ќе зборувате“, праша тој. „Јас ќе зборувам“, рече брзо Винстон.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој ќе купи и завршена работа, јас ќе ги испржам кога ќе дојде дома.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Нема кој да ми свети, вели Левтерија, треба да слезам долу. - Јас ќе ти светам, вели Григор.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
На крајот јас ќе бидам единствената која ќе чека!
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Токо, гледај и за нас со тебе да излезе некоа чаша и друга ракиичка. A јас ќе навалам на твоа страна колку шо можа. — Заврши дедот Карабуклија и цврцна и тој од пагурчето.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ако излезе бумбарот, ти ќе бидеш магаре и јас ќе те јавам до крајот на улицата.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Слушај, ти остани овде со овците, а јас ќе одам отаде во Гропите да го најдам поп Донета да му кажам.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
БАБА АНЧА: Ич ти да немаш мерак, јас ќе се грижам за неа повеќе отколку мајка своја.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
- И јас ќе и кажам дека не сакаш и ти, - одговара Сашо.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
АНЃЕЛЕ: Испејте вие уште една пак после јас ќе викнам една американска.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
И тогаш за малку и јас ќе ја лапнев земјата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
— И јас ќе дојдам со тебе, му велам, и одиме заедно горе, се искачуваме кај чешмата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Добро, јас ќе земам само бонбона.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Е, тој занает, почнувајќи од сега и наредните три-четири дена јас ќе ви го научам.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Што ме поттикна да ви ја изречам оваа понуда?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
— Ама јас ќе го одам, џанум, токо канам и тебе, и во тебе да опулит некој млада, а?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Му одговорив: Е добро, домашен пријателе, имаш ли уште нешто да кажеш за мажот ми? – Немам Ристено, рече. – Е, сега јас ќе ти кажам, да станеш и да си одиш и повеќе за тебе овде нема место и овој праг никогаш да не го пречекориш.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Еве, поради сево ова, јас ќе се обидам само да си ги возобновам оние мигови од мојот живот кој подоцна се преобразиле и се преобразуваат, едноставно се одгласиле и се одгласуваат од систем на зборови и мисли.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
— Море, мирни калуѓери и на Велипеток прасе јадат; било та се рекло — одговори Јован и го ослободи Толета дека збор нема да испушти по однос на неговата посестрима Митра Брлева, што ја остави пред две три години во Софија, а која се врати и настојува да тргне со него како негов четник.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
РИСТАЌИ: Море, да не беше отишол и јас ќе му стегнев некоја клоца и како партал ќе го исфрлев!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
- Читај ми - рече таа, - а, јас ќе пијам кафе и ќе уживам.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Се разбира, јас нема да почнам да го применувам ова тврдење во поглед на некое од овие полиња.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ами ако нѐ збркаат заптиите? Не бери ти гајле. Јас ќе а вида таа работа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Јас ќе ти дадам еден Суворов, ќе го премачкам со златна боја.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Јас ли? Па јас ништо не реков. Ама ако мене ме прашуваш, тогаш јас ќе ти кажам, дека тоа што ти го рече за Југославија и Албанија е лага.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Еве дворот е за никаде, а што не ќе се сетите сами, јас ќе ви кажам.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Зашто Мечето тогаш повеќе ќе настине и јас ќе ти го земам!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
- Добро, де, - мирно рече таа, - јас ќе си купам „на божемски“ и ќе ти го донесам.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Како се вика? - Велко... - Добро, сега јас ќе му јавам! - рече гласот од телефонот.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)