ѝ (зам.) - доаѓа (гл.)

Додека беше болна редовно ѝ доаѓаа од театарот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
И повеќе сакаше никој да не ѝ доаѓа, да не гледа сожаливи погледи, да не слуша утехи кои ѝ го навредуваа она убавото што ја брануваше пред страшниот судир...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Види го чавчево, како лесно си заспа! - зловолно мрмори остарената чавка, на која сонот никако не ѝ доаѓа: - Младост, лудост!
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
- Повели сине! Имаме гости. На зборот сине, на Рада ѝ доаѓаше да викне. „Да! Тоа е и нашиот син!“, но се воздржа, се плашеше, затоа толку внимателно одеше стапка по стапка.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Пак ѝ доаѓаа оние прашања од каде ѝ се клучевите на тетка ѝ.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Таа гледајќи му ја таа негова збунетост и стутуленост, се чудеше и си велеше во себе, како може тој постојано да ѝ доаѓа во сонот, да води љубов со неа, а сега седи така чудно и нерешително?
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Му кажа дека поминала убав живот со него, дека бил идеален маж, нежен и внимателен, сè додека не запознал друга жена, сè додека таа не го завела и не им се замешала во нивниот живот и тој не почнал секоја втора ноќ да ѝ доаѓа: една ноќ да спие кај неа, а втората кај другата.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Но по некое време таа почна да го сонува мажот ѝ Пол како продолжува да ѝ доаѓа и да ѝ го бара прстенот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Колку пати ѝ доаѓала желба да појде кај нив дома, да го земе в раце детето, да го гушка, но, не верувала дека би можела да ја разбере таа, другата жена, и не го сторувала тоа.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Ѝ доаѓаше да кине месо од себе само да помогне, нејзиното чедо да не се јаде и да ги задржи двете најважни суштества во нејзиниот живот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Таа му објаснуваше дека заедно со сестра ѝ доаѓаат од друг град.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Неговиот сон не го посетувале небесните сили бидејќи бил Партиен!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Небески суштества ѝ доаѓале во сонот на мајка му и препорачувале од она што го имаат земено една третина да подарат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Таа е мајстор за менување на текот на мислите.  Наместо тоа во умот ѝ доаѓа сув податок: денес е 30 март 1943 година.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Ја пие густата чорба, ѝ доаѓаат мевца и без да ги разџвакува, ги голта и се обидува да открие дали некој го заушил нејзиниот старец, дали не ќе проговори Чана дека и нему треба да му се тури од чорбата!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Петра му го слуша само гласот, ги стиска забите и очите и кога ќе слушне дека е гладен, дека е лут што не се остава и за него во чинија или чипчак, ѝ доаѓа да крикне со сиот глас Неее!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Пелагија знае за многу закопи, речиси сите со поп пред поворката, ама закопот на дедо Костадин, иако без поп, ѝ доаѓа највеличенствен.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Чана се приближува до неа, ја префрла својата голема рака преку нејзините рамена, ѝ доаѓа да се расплаче од зборовите на Пелагија, а и силно да ја стегне, да ја внесе во себе, толку многу ја сака!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Сестра ми се будеше секоја ноќ и секогаш со исти зборови ја започнуваше истата приказна: „Ова е крајот на Европа.“ „На Европа многупати ѝ доаѓал крајот.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ова да извиниш, Трајчеица го употребуваше само во ретки прилики, и тоа ѝ доаѓаше како да вели госпоѓо или нешто слично, но Рајна во тој момент го изумила ова.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Таа го стави в уста, почна да го џвака и чувстуваше како од портокалот ѝ доаѓа сила.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Сестра ми Борка веќе беше девојка, почнаа стројници да ѝ доаѓаат и наскоро требаше да се мажи.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Бубачката долго време ѝ доаѓаше и ја мачеше во сонот.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)