ѝ (зам.) - лежи (гл.)

Го видов сирото воле со бела дамка на челото. Лежеше на слабина и збревташе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Додека тој се приближуваше кон постелата на која таа лежеше со рацете склопени на книгата што ѝ лежеше на градите, ми се чинеше дека го видов она што го видов и при нивната прва средба, она што го гледав и при сите нивни подоцнежни средби – онаа присилна воздржаност, онаа скротена возбуда, она исчекување.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Нејзиниот грев, или гревот на насилникот од чии тешки шепи и не се обидела да се истргне, ѝ лежел врз бескрвните усни.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ја видел Фиданка Кукникова со вртење како стои понижена и бушава зад гранките и младите стебла што со брзи замави ги соборувал за неа Арсо Арнаутче.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Пак бев тука, покрај нив (тие никогаш не се сретнаа сами, јас бев вечниот сведок на трепетот на нивните зборови и на упорноста на нивното премолчување, јас внимателно го набљудував секој нивни гест и секој израз на лицето, кои издаваа многу премолчани нешта), но сега, кога брат ми седна крај постелата на Сара, јас го наведнав погледот, и само слушав.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Од набабрениот стомак се подаваше долга вила - запците ѝ лежеа забуцани меѓу ребрата на животното што ѝ се предаваше на судбината со тажна мудрост во окото.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)