ѝ (зам.) - мине (гл.)

Во главата ѝ мина само една силна и убава мисла.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Како секавица низ глава ѝ мина помислата дека згрешила.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Низ глава ѝ мина помислата дека змиите поседуваат подмолна моќ да маѓепсуваат зајаци, пругасти верверици и други мали суштества, и дека можат да хипнотизираат дури и птици, и да ги натераат сами да им влетаат во отворените усти.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Здогледувајќи го, Наташа се замрзна; низ сите жили ѝ минаа студени иглички.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Чекајќи уште некое време, мртовецот, малку поднаведнувајќи го телото, тргна во куќата.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Морниците што ѝ минаа по телото од она што го чу ја натераа да рече: - Како да тропаше некој, - рече таа.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
И така, ѝ мина животот во големата илузија за враќањето.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Петнаесетина дена пред да ѝ мине важноста на визата, побара да се врати.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Кажуваше јасно дека се родила крај една граница, дека израснала крај друга, а животот ѝ минува во боледување на третата грани­ца.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Колку брзо ѝ минаа годините од нејзиното солунско детство до овие времиња, во куќата крај реката, близу мостот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Со добро: ѝ велеше дека тоа што го прави, го прави заради неа, за нејзино добро, да може да се движи лесно, витко, да може мирно да спие, лесно да дише, векот да ѝ се здолжи; ја молеше да најде сили, да издржи со диета; ѝ велеше дека најтешки се првите денови, а потоа сè полесно и полесно ќе ѝ биде, ќе ѝ мине во навика, во одмереност, во ред.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)