ѝ (зам.) - припаѓа (гл.)

На тој начин и уметноста возвратува („fights back“) и повторно ја освојува својата територија на која со поп-културата развива еден однос на взаемно интерпретирање.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Меѓутоа, доколку ги сокриеме или отстраниме усните, како единствен детаљ кој ги одредува изразните одлики на некакво „лице“ на претставената фигура (детаљ кој како и да не ѝ припаѓа на сликата би­деј­ќи и самиот е направен од картон и просто залепен врз панелот), ќе ни се укаже и друга фигура сокриена поради „лицето“ на првата фигура, фигура нам свртена од грб.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Нагонот на смртта е клучен за развојот на Фројдовата идеја за психичкиот живот „од онаа страна на принципот на задоволство“ бидејќи „принципот на задо­волство е тенденција којашто се наоѓа во служба на некоја функција на која ѝ припаѓа задачата душевниот апарат потполно да го ослободи од возбуде­ност или количината возбуденост да ја држи што пониска или константна“.3 Во заднината на овој принцип Фројд гледа „умртвувачка“ функција, која има удел во општото настојување на сето живо да му се 3 Сигмунд Фројд, С оне стране принципа задоволјства, Нови Сад 1994, стр. 164. 174 okno.mk врати на мирот на анорганскиот свет (фамозниот нагон на смртта).
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Сликата Маж, жена, љубомора и страст (Man, Woman, Jealousy and Passion, 1993), освен што упатува на некои „стилски“ одлики на американскиот поп-арт (во прв ред на сликите на Том Веселман), на прв поглед не открива некои покомплексни референци.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Љубеше како што нема да љуби ни еден друг, без оглед на расата на која ѝ припаѓа.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Љубеше, господине. Не мразеше”.  Тирадата ѝ ја прекратува заглушувачки пукотот на „маузерот”.  Хана се фаќа за градите.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Нејзиниот (само)деструктивен акт на спротивставување на државната волја на Креонт, акт во кој таа ја пречекорува границата на симболичката заедница на која што ѝ припаѓа, е она што отвора расцеп и внесува раздор во природниот тек на случувањето.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Така се зароди во него мислата да дојде до макар каква ситница што ѝ припаѓа на Лила, до некое нејзино крпче или тетратка или молив со којшто пишувала нејзината рака.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Партиски член е личност која без оглед на која партија ѝ припаѓа од дното на својата душа ја мрази ривалската партија и членовите на истата.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Во последните децении сосема е прекинат напливот на физиката или графиката, така што некои области на чистата математика, како што е теоријата на повторување (на којашто ѝ припаѓа Манделброовото множество), мошне заостанаа.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Ако поголем дел од човештвото живее во градовите, човекот од крајот на дваесеттиот век, го сакал тој тоа или не, ѝ припаѓа на урбаната цивилизација.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Утопискиот напор ѝ припаѓа на суштината на урбаната метафора, а може да се сфати и како составен дел од разбирањето на мистеријата на градот, неговото подигање и планирање. (Во интересната и поттикнувачка книга за “градот меѓу емпиријата и утопијата” за ова пишува Неда Лазаревиќ.) Тегобното искуство на животот во големите градови спротивно на утопиите учи дека заради несразмерите на градот и човековите природни способности мегалополисот постојано е на прагот на катастрофа.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
И меѓу масите настанаа поделби, желби за истакнување и чување на тајната на квалитетот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Од средниот слој се формира еден специфичен слој, повисоката средна класа, која имаше тенденција кон припаѓање на елитната аристократија, и која едновремено стекнуваше свест дека веќе не ѝ припаѓа на масата.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Митот за Америка всушност е мит за таа специфична повисока средна класа и за нејзиниот комплекс во однос на европската аристократска елита.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Овие напори нужно се дискретни и распрскани, речиси незабележливи: тоа ѝ припаѓа на нивната смисла и на природата на средината во која тие го продуцираат своето делување.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Мошне определен однос, и покрај неговата привилегија, и покрај неговата нужност и отворањето на полето кое тој го уредувал во текот на повеќе милениуми, особено на Запад, дотаму што денес и тука може да го произведе неговото распаѓање и самиот да укаже на неговите граници.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
- Но таа ѝ припаѓа на шумата, на планината. Нејзината среќа е во слободата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Таа ѝ припаѓа на шумата, синко. Грев е да ја чуваме.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Првиот чекор што мора да се прифати, кон едно испитување на процесите на преведување, е дека иако јадрото на преведувањето е во лингвистичката активност, тоа посоодветно ѝ припаѓа на семиотиката, науката што ги проучува знаковните системи или структури, знаковните процеси и знаковните функции (Hawkes, Structuralism and Semiotics, London 1977).
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Протагонистите се приврзани на низа својствени вредности на еден клан („Сѐ додека нашиот татко беше уште во живот, семејството за нас беше истовремено и држава, и нација, и вера.”) ѝ припаѓаат на идеологијата која го одржуваше култот на една неверојатна монструозна хипостаза на божеството: Сталин.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Затоа и не си се потрудил подобро да ја запознаеш - ми врати Даскалов.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Не ѝ припаѓаше Таша на твојата сорта. Не знаеше да праќа онакви абери.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Френк беше поинаков од брат му, комотно можеше да ѝ припаѓа на друга националност, личеше на родот на мајка му.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Исто така и идејата дека “фактите” ѝ припаѓаат само на проблемската страна.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Тогаш е јасно, радикалната дистинкција помеѓу проблемот и решението изгледа како корисна идеја.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Утредента ме викна класниот, Фискултурецот и ми рече дека ако продолжам да говорам такви гадости за партијата, и тоа уште за партијата на која не ѝ припаѓам, ќе ме отстрани од училиштето.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
На која страна од таа дихотомија ќе ѝ припаѓаат може да зависи од нивната политика или од нивната вера, но сите тие изгледа се согласни дека тоа се во секој случај единствените две можности.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Алузијата на Аида, така, служи за консолидирање на идентитетот на членовите на клубот како припадници на посебна општествена група – група составена од геј-мажи – која ѝ припаѓа на особена, типична или стереотипна култура. ‌Накратко, многубројните иронии што се создаваат со упатувањето на опера во контекст на спортски настан им даваат на членовите на клубот заедничка свест дека се дел од конкретно геј-колективитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тој е противотровот за романтиката.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Обете премиси одразуваат мои лични и интелектуални склоности, а не научни аксиоми, но дозволете да се обидам да ги оправдам – или, барем, да објаснам зошто претпочитам вака да размислувам за машките геј-културни практики – бидејќи мојот пристап, всушност, има широки методолошки импликации.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Освен ако неавтентичноста што му е вродена на општествениот израз на чувството не се сфати како трагична, а не како комична – како сериозна наместо смешна или дефлациска – трагедијата не може да ја добие почитта што ѝ припаѓа во културна смисла.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Хомосексуалноста, криминалноста, зависноста, дури и претпочитањето на одредени потрошувачки производи (како во случајот со идентичните близнаци кои ги раздвоиле кога се родиле) сега се сметаат или за резултат на вродени особини, кои несомнено ни се запишани во гените или во геномите – денешнaта варијанта на „природа“ (порано тоа беа хормоните, а пред нив беше крвта) – или за израз на идиосинкретски хир, за личен избор, грев, дефект или некаква друга индивидуална особина.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Репродуцирајќи се себеси со секое ново поколение, културата го одржува идентитетот на заедницата од минатото кон иднината.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Накратко, естетизмот зависи од претставата за хиерархија.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-луѓето изгледа постојано откриваат, а потоа и преоткриваат – секогаш со истата шокираност и изненаденост, со истата неочекувана вџашеност – колку тривијална работа им е гејството, колку малку им е важно, колку е безначајно во поголемиот сплет на работите, колку малку се идентификуваат со него, колку мала потреба имаат да ѝ припаѓаат на култура што се гради околу него.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ретко посегнуваат по критички јазик што не ѝ припаѓа на геј- културата – односно, по метајазик.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
За разлика од, да речеме, Американците, тие не претставуваат општествена група што постојано се обновува себеси во сите поколенија по пат на сексуална репродукција и примарна социјализација.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, изгледа дека суштествувањето како геј, сепак, е единственото нешто за кое воопшто зборуваат.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Фактот дека навивачите на овој тим можат да си ги бодрат спортистите служејќи се со ова упатување на Аида укажува дека имаат или дека може да се претпостави дека имаат (сигурно имало и типови што не скопчале) заеднички склоп на општествени практики и културни сфаќања што им се својствени на геј-мажите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кампот, како што видовме, е внатрешна практика на една дијалектика во машката геј-култура која се врти околу низа спротивности меѓу романтиката и разочараноста, сериозноста и несериозноста, автентичноста и неавтентичноста – меѓу неироничниот набој на машката геј-желба за машка убавина и ироничното спласнување на тој набој. ‌Кампот ѝ припаѓа на една страна од тоа двојство.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Да се третира неавтентичноста што му е вродена на секој општествен израз на чувство како нешто помалку од трагично, да се одбива да се види во неа нешто помалку возвишено од грепкање по границите на смртноста, значи да не ѝ се дадат нејзиното целосно човечко значење и нејзината целосна човечка тежина, да се одбива да се признае како она што трагедијата тврди дека е: имено, погубен знак за длабокиот и болен расцеп што машката кавга со небесата или со таткото го отвора во самиот поредок на човечкото значење – симптомот на егзистенцијална криза што ја доведува во опасност самата општественост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Категоријата „идентитет“ нуди веродостојна основа за принципиелна поткрепа за еднаков третман на поединците што ѝ припаѓаат на некоја таква група така што ќе се претставуваат како општа класа на лица – група иста како и сите други – и така што ќе им се обезважнат заедничките, дречливи разлики, сите оние забегани и тревожни дребулии што, всушност, барем делумно ја дефинираат, разграничуваат и составуваат групата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Уште од првиот ред таму се нагласи дека темата што ќе се изучува се однесува на тоа како мажите што веќе се геј се здобиваат со свесен идентитет, со заедничка култура, со одреден светоглед, со заедничко чувство за себството, со свест дека ѝ припаѓаат на посебна општествена група и со особени сензибилитет и субјективитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Можеш да го правиш тоа на начини што во суштина и по стремеж ѝ припаѓаат на средната класа: да пееш со снимки од бродвејски мјузикли, да распоредуваш цвеќиња, да собираш предмети, да одиш по клубови или едноставно да си го разместиш мебелот баш така. (Оттаму и вицот: како знаеш дека лебарките ти се геј?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Негувањето на добриот вкус им е дијалектички спротивно на кампот и на неговата восхитеност од лошиот вкус, неговата љубов кон естетската катастрофа – дијалектички спротивно, велам, затоа што добриот вкус и невкусот нужно упатуваат еден на друг, а едното го имплицира другото и едното постојано ја приспособува сопствената дефиниција во однос на другото. ‌Самиот вкус, бил тој добар или лош, е бесмислен без скалило и мера за вредност, без степени на префинетост и распознатливост.276 Во естетизмот е вграден одреден снобизам, со цело множество аршини, критериуми, судови и перцепции, со обиди да се распознае подоброто од полошото, згодното од одвратното, оригиналот од имитацијата, реткото од вулгарното.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Упорното одрекување дека геј-културата постои или дека е релевантна за помладата генерација е дел од еден поголем образец.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Еден начин да се прави сето тоа може да биде ако некакo се протнеш во светот на гламурот и ексклузивноста, но не мора да стекнеш богатство за да се искачиш до позадоволителен, поубав и порафиниран живот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Уште еден дел од ефектот на цитатот произлегува од неговата намерна, свесна неусогласеност, од свеста за комичната несоодветност на цитирањето велика опера во контекст на некаков натпреварувачки спортски настан – особено со оглед на женствената родова кодираност на великата опера и мажествената кодираност на спортскиот настан, како и со оглед на великоучената кодираност на великата опера како елитна уметничка форма која налага само ладнокрвно, емотивно невнесено гледателство и непрефинетата кодираност на спортскиот настан како активност во која се учествува масовно и која ѝ е соодветна на масовната култура, а која налага да се препоти секој што тврди дека е вистински маж. ‌Најпосле, многубројните намерни иронии на овој несообразен цитат се во основата на едно чувство на внатрегрупова особеност, солидарност и единство на чувство кај членството на клубот – односно, чувство на колективен идентитет (нешто што е соодветно за локалните спортски друштва кои навиваат за одредени тимови).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кампот треба да ја нагризе романтичната привлечност на убавината, да ја исмева сериозноста со која можеби ќе бидеш на искушение да ги окруниш своите емоции, особено чувствата на љубов и желба, и да ја деконструираш онаа автентичност со која можеби ќе посакаш да ги завиеш.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тие иронии, исто така, го поткопуваат и шовинизмот што по правило се сврзува со тимските спортови: невозможно е поздравот Ritorna vincitor! да се сфати стрејт за готово.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таква е, барем, визијата на класичната трагедија, онака како што по правило произлегува од јуначките судири меѓу мажите од различни поколенија.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Современите Американци западнале во лошата навика изворот на сите нестандардни однесувања да го сместуваат или во природата или во општеството.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А не може ни да си го ползува престижот што ѝ се насобира како единствената естетска форма што ја прави таквата мачилишна вистина истовремено достапна за нас и привремено, духовно поднослива.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тогаш, излегува дека меѓу нечувствувањето никаква потреба да му се припаѓа на нешто и чувствувањето неодолив порив да влезеш низ примамливион влез на маалскион пијано-бар не зјае никаква непремостлива генерациска провалија, туку само тенок меѓуграничен појас што не е поголем од деценија.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Се состои од способноста да се добие задоволство и да се одживее фантазија.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Секоја „култура“ што не се стекнува преку примарна социјализација мора да биде релативно површна, минлива мода или навика или светоглед, а не врежан начин на суштествување и на однесување; не би била многу длабоко вкоренета во субјективниот живот на поединецот или на групата, па би било лесно да се смени и ранливо би подлежела на промени.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Колку и да не е соодветна таквата претстава во една демократска или егалитарна етика, хиерархијата си има место што ѝ припаѓа, и тоа неизбежно место, во доменот на естетиката.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-мажите изгледа не ѝ припаѓаат на „култура“ во некоја така крупна смисла на тој збор.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ете зошто, на крајот на краиштата, е кампот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таму каде што може да се избере – ја беше избрал германската култура: тој сакаше нејзе да ѝ припаѓа, онака како што чувствуваше дека плодовите на таа култура му припаѓаат нему.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ги заборавивме, ја заборавивме нивната крв; ние, крвта на нивната крв.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Го впивме тоа горчливо искуство на претците со мајчиното млеко, па го заборавивме – сакајќи да ѝ припаѓаме на новата Европа, заборавајќи дека Европа еден ден одново ќе ја сврти кон нас својата крволочна челуст; верувајќи во новата Европа ја заборавивме судбината на нашите блиски и далечни претци, заборавивме на крвта која им била пиена затоа што биле од инаква крв, ги заборавивме неброените судбини на понижуваните, лажно обвинуваните, прогонетите, мачените, усмртуваните, заборавени и од Бог и од ѓаволот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Пред крајот на животот рече: „Мој јазик е германскиот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не е извинение за бугарскиот народ и тоа што недостојните дипломати ѝ припаѓаат на оваа или на онаа партија и кнезот се ползува со повикувањето на власт, по лични наоѓања, ту една ту друга партија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Одовде ќе се убеди човек оти центарот и најголемата улога во таа империја ѝ припаѓаше на Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
МЛАДИЧОТ: Јас не ја замислувам, јас ѝ припаѓам.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Параноичната Ружа бракот на Томо и Рада го доживеа како крадење на нешто што ѝ припаѓа само нејзе.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И сепак не можел да бега, дури ни да сонува бегство кон ѕвезди и кон средби; во дружината бил, на земјата ѝ припаѓал таков - дрипав и заборавен но пркосен за да не клекне пред сенките и сеништата на ноќта. „... нема!“ Господи...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Таа е ...“) грлена и гласна, со распуштени коси и со подадени раце кон неговите раце; ќе се најдат и ќе се јазат по ѕвездена пајажина кон спокојство и тишина во која, најпосле, се разговара со очи и со допири.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Живее главно како слободен уметник, од своето пишување.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Европските писатели кои ѝ припаѓаат на модерната книжевност се инспирираат и се угледуваат на Едгар Алан По.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Традицијата му претходи и предничи пред неговото размислување: тој ѝ припаѓа повеќе отколку што е сопствен господар.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Во него владеел чист, исклучително достоинствен морал и тој формулирал голем дел од десетте заповеди, и тоа во време кога народите кои ѝ припаѓаат на денешната цивилизација, сѐ уште им принесуваа човечки жртви на крволочните идоли.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Може и вуду кукла ми направила за да се откачам од тоа што ѝ припаѓа. Сѐ да биде како порано.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Иако тој дел ѝ припаѓаше на општата домска површина, за нас тоа место беше дел од ѕидот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
На постмодерната ѝ припаѓаат минливоста, леснотијата, брзината, фрагментарниот карактер.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Затоа со „салви од истрели и удари на кундак ‘масата’ мора да се врати на местото што ѝ припаѓа; ‘народот’, напротив, се приведува кон една за властодржецот / расата / нацијата потребна единица” (Канети).
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
При тоа, морам да кажам дека во споменатиот естаблишмент малку кој (не по раѓање, туку психолошки и духовно) ѝ припаѓаше на култура којашто се сосредоточува во поимот град, полис, па според тоа и во поимот демократија.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Иако арапскиот јазик, нагласи Татко, не ѝ припаѓа на истата јазична група на која ѝ припаѓа турскиот, тој извршил големо влијание врз него.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Винстон се прашуваше нејасно на кој век ѝ припаѓа црквата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Без - Господи помилуј, Вечнаја памјат, без пченица, вино и свеќи запалени - на земјата да ѝ го предадат она што ѝ припаѓа - да ги прошират гробиштата!
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
ЗИПРМ (1994) го остави непроменет процентот на платата која претставува основица за пресметување на даноците и придонесите од плата, но пропиша дека мерило ќе биде просечната месечна нето плата по работник во гранката на која ѝ припаѓа правното лице (чл. 5, ЗИПРМ/94), а не просечната месечна нето плата по работник во стопанството објавена во тековниот месец.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Чувствуваше како тој да не ѝ припаѓа сосема.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Сега како да се беше откажала од минатото, и од својата француска и од италијанската врска, како никогаш да не ѝ припаѓало времето со кое си го урамнотежуваше мачното балканско време.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка го споделуваше Татковиот култ кон книгите уште кога се омажи за него, ама сега некој за прв пат ѝ подаруваше книга, и тоа необична книга која ќе ѝ припаѓа само нејзе.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Си ѝ припаѓал ли на друга? Не, одмавна со глава.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Дали си ѝ припаѓал на друга? Марија, Марија...
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Но и во таквите моменти на збунетост и нејасна надеж, тој беше сигурен дека , (иако сонува и посакува еден вид вознес за својата личност; иако се осмелува да ги смета за остварливи и најнедостижните желби), никогаш не му припаѓаше на светот на празните фантазии, туку напротив, целосно ѝ припаѓаше на грубата реалност, или поточно на светот на математиката како што често нагласуваше.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Едната ѝ припаѓа на ќерка ѝ , а другата требаше да биде за она дете од кое пред време се откажаа па таа и не се потруди да го роди.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Паричникот ѝ припаѓаше на Маргру, млада асистентка од белградскиот Филолошки факултет.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Врапче не ѝ припаѓа на онаа група наперчени мали човечиња со големи претензии.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Нели и јас а и Катерина, како и сите ние, ѝ припаѓавме на неброената толпа што ѝ робуваше на познатата навика: да се одложува повлекувањето на потегот што води кон добивката.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Нели густирањето е една од битните особини на нашето битисување.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Мислам дека во нашата единствена заедничка ноќ сфатив дека тој ги носи во себе разочарувањата што само иднината може да ни ги предочи.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тој ѝ припаѓаше на онаа група несреќници кои живеат некаде во времето пред нас, во настаните кои допрва треба да се случат, па оттаму можеби и погрешното сфаќање на неговите постапки таа вечер.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Секој филм ѝ припаѓа на одредена етапа на Хичкоковото творештво; ако ги исклучиме подоцнежните дела, без кои, така да се рече, „Хичкок не би бил Хичкок“, неговото творештво јасно се дели на три етапи: англиска етапа (триесетти години), првата американска (“Selznick”-овата) етапа (четириесетти години) и втората американска етапа (од 1950, од „Странец во возот“ па натаму).
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Смеејќи се самиот на себе, можете да им се смеете на другите.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
И понатаму ќе го користам, бидејќи ѝ припаѓа на реалноста за која зборувам.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Јас ѝ припаѓам на оваа партија, вели, и ако е потребно ќе одам да се борам и на Пелопонез, а не само овдека, во Егејска Македонија.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Најпочестено е местото што ѝ припаѓа на Нова Година, неговата симпатија, поради која патува со прекршена стрела на својата рана.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Но првите од овие три области лежат во вардарскиот басен и географски ѝ припаѓаат на Македонија, Охрид е зад планините во басенот на Дрин" и сметале дека "од економска и стратегиска основа би било оправдано Охрид да ѝ се даде на Албанија".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
На седницата на министрите за надворешни работи одржана на 10 февруари 1945 на дневен ред било поставено прашањето за југословенско- бугарските односи.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Порано тој дел од Македонија веројатно имал мнозинство Словени меѓу населението.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во таа ситуација, за британскиот Форин офис биле од голема важност информациите на британските воени мисии што престојувале во Македонија, имајќи го предвид развојот на политичките собитија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во однос на македонското национално прашање, уште на самиот почеток тие гледале да не дозволат негово решавање, нагласувајќи ја готовноста да прифатат само формирање македонска држава во идната федеративна Југославија, но барале гаранции дека "таа држава нема да анектира или да полага право на какви било територии што ѝ припаѓаат било на Бугарија било на Грција, врз основа на тоа дека тие територии се македонски".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Стејт департментот зазел став дека Македонија ќе може да има автономен статус во рамките на Југославија, но ѝ го оспорува правото на легитимитет на Македонија на секоја територија што е во границите на Грција, т.е. да се смета за територија што ѝ припаѓа на Македонија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Според него, "Грчка Македонија, природно, ѝ припаѓа на Грција и е дел од Грција.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
И во поглед на Македонија САД се приклониле кон британскиот став за признавање на македонската држава како федерална единица во федеративна Југославија, во која би влегле територии што претходно ѝ припаѓале на Југославија, а „оставајќи им ги македонските“ делови во Грција и во Бугарија на овие „респектирани земји“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Експертите на Форин офис посебно место во анализата посветиле на револуционерните движења што се појавиле на Балканот во текот на Втората светска војна.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
И покрај ставот на Стејт департментот дека немаат ништо против отстапувањето на делот на Македонија под Бугарија на федерална Македонија, сепак таму сметале дека тоа прашање не требало да се прејудицира сè додека не се реши прашањето со Бугарија, како земја која била на страната на Оската.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Твоето тело ѝ припаѓа на татковината но доколку се претвориш во прав твој споменик ќе ти бидам јас...
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Најголемата дилема е околу тоа дали една информација ѝ припаѓа на одредена корпорација или на владата, или пак му припаѓа на светот.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)