ки (изв.) - са (прид.)

Тук сам јаска, тука е Добра, внучијнта, а мислам и Пелагија ки са дутркала су деуту Кустадин!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Тука ѝ се упика у зборот мајка ѝ Ми аку има ки са нјде за друзи!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Танаскоица, активирана како работничка, не само што ѝ беше убаво што работи, туку заради она еднаш што му го рече на Танаско дека Ќе дое ред, ки са виде! постојано сакаше да биде покрај Пелагија, ѝ се залепи како сенка, ако Пелагија вртеше на едната машина, таа вртеше на другата, ако Пелагија креваше вреќа, таа се појавуваше од другата страна на вреќата, ако Пелагија скокнеше во запрегата, таа веќе е до неа.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Е, веле, може и лошо семе да се фрле у нивта, ама таа гу носе, гу расте, гу трпе и уд негу благ леб ки са чине, вели.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Митро мори еве ти гу во дејтту, ки са врнам ушче во п’т! вјасаничкум замина и не помина многу време, туку еве ти ја со дрвениот одар и сламарникот, го смести на северната страна, со грбот кон Вардар. Ете, вели, се имме нова кујќа!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Не е у другта, испадна да причека адно другар, ки са врне, нема кај да оде на вакво кијамет! вели Пена и снова по одајката, де отвора сандук во ќошот, де влече фиока од креденчето донесено од Гаково, реди работи на подавалникот за да ги почести гостите.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Дончо другата стомна ја накреваше само за да ја претури во себе онака седнат над сламарникот, веднаш по отворањето на очите и откако ќе се проѕевнеше, откако ќе си ги навлечеше кусите пантолони со прерамки врз голата снага, со цела франџола леб и голем комат сирење, излегуваше во дворот оставајќи си го гласот зад себе На ректа ки са мијам!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Вели одам надолу, ки пуминам пу то Велесот, пу то Неготино, ки са задржам мауце у та Демир Капија, црнта порта к’ту нашта црна судбина, уд там у Гивгилија, у с’те тиа места ти имало бигалци, Игејци, а он руднини, пријатели.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Танаско зачудено ја погледнува Зр ки са врнува уд другта срана?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ја подбра и Митра додека оваа со очите во саанот го сркаше гравот што самата го имаше сварено, Ти, мори мајко, адно дете не мојш да пулиш, ми шо ки прајме ко ки са испиле друго, мислиш ду не знм кога ки гу чекам Доне пусти? Ми и на мен ми пумина младоста!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Чана ја поткрева големата снага, ги гледа децата и вели Шо велиш, моја Пелагијо, ки са нај м′шка р′ка да гу пувела во дете?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)