ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Првите двајца американски офицери што го напуштиле Вашингтон на 10 мај 1943 година и биле испратени во Каиро за да се инфилтрираат во Југославија биле Џорџ Мусулин и Џорџ Вучиниќ, и двајцата, Американци од југословенско потекло.

На 23-24 септември 1944 г. во Питсбург се одржал Вториот сесловенски конгрес.

Еднодушното решение на делегатите да ја поддржат кандидатурата на Рузвелт, кого Американците од словенско потекло го гледале како приврзаник на зацврстувањето на американско-советската соработка, претставувало најконструктивната акција на Конгресот.

105 Меѓу учесниците биле: Луис Адамиќ, американски писател од југословенско потекло и претседател на Обединетиот комитет на Американците од југословенско потекло; Џозеф Ханц, директор на чехословачкиот економски сервис во Обединетите нации; Сава Н Косановиќ, член на југословенскиот парламент и генерален секретар на Демократската независна партија; Богдан Радиша, шеф на печатот во југословенскиот информативен центар во Обединетите нации; Гаетано Салвемини, професор по историја на италијанската цивилизација на Универзитетот „Харвард“; Виктор Шаренков, секретар на Бугарскиот конгрес во Америка; Рустем Вамбери, пензиониран декан на Правната школа при Универзитетот во Будимпешта и претседател на Комитетот на нова демократска Унгарија; Васил Влавијанос, издавач и уредник на „Национален гласник“ и Алварез дел Вајо, министер за надворешни работи на Шпанската република.

106 Со Македонија како субјект по војната уште никој не калкулирал.

Иницијативата била поздравена и од претседателот на САД, Ф.Д.Рузвелт, кој во писмото упатено до секретарот на Словенскиот комитет, Георги Пирински, го изразил своето задоволство од високиот патриотизам на детроитските Словени.

Несомнено, процесот на обединување на Американците од словенско потекло не бил ниту малку лесен од причини што големиот број иселеници со себе ги носеле политичките и националните судири со кои биле оптоварени земјите од кои доаѓале во САД.

Во протестното писмо посебно се нагласило дека интервјуто е објавено во време кога вистината за Југославија станала позната во светот и кога британскиот премиер Винстон Черчил ги величел успесите на југословенските партизани.

На американскиот функционер му било познато настојувањето на нацистичката политика „да ги поттикнат Американците од српско, хрватско и словенечко потекло едни против други“.

Со надраснувањето на тие спротивности Американско-сесловенскиот конгрес успеал да ги стекне симпатиите на американската јавност и народ за својата работа и за борбата што ја воделе нивните сонародници во стариот крај.

На банкетот со акламација била прифатена дадената иницијатива за свикување конгрес на кој ќе се изврши обединувањето на Американците од словенско потекло.

Во деновите на почетокот на светскиот судир, во САД живееја околу 15 милиони Американци од словенско потекло, кои со себе ја пренесоа националната и политичката разединетост од старата татковина, што беше една од основните причини за постојаните несогласувања меѓу иселеничките словенски групи.

Обединувањето на самите Американци по јапонскиот напад на Перл Харбор можеше да се смета за завршено, но пред американската администрација се постави едно крупно прашање, како да се обединат големиот број Американци од словенско потекло, кои претставуваа основна работна сила во индустријата на САД.

На овој обид на Константин Фотиќ реагирал Обединетиот одбор на Американците од југословенско потекло, кој на 26 април 1944 година упатил протестно писмо до Редакцијата на весникот „Њујорк тајмс“, изразувајќи притоа чудење зошто такви сериозни весници како „Њујорк тајмс“ и „Њујорк Хералд трибјун“ отстапуваат простор на своите страници за мистификациите во врска со Дража Михаиловиќ, упатени од членовите на реакционерната Југословенска влада во емиграција, на чело со нејзиниот претставник во САД, амбасадорот Константин Фотиќ.

Тие први требало да влезат во Југославија.