автор (имн.) - нѐ (зам.)

Авторот нѐ поканува на откривање на историјата на таа заедница, со надежта како нејзина позадина, онаа надеж која овозможува да се оди напред.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Кога двајцата зографи ќе побараат нараторот- поет да им ги ископа очите („за да не гледаме што уште ќе се случува“) јасно е дека авторот нѐ воведува во едно апокалиптичко финале: „Само слушав како баботи небото, како галопираат зловестите коњи и како трубат ангелските труби најавувајќи огнови, скрб и студ.“
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)