бело (имн.) - лице (имн.)

ТЕОДОС: Оф, главата! Ќе ми пукне главата... Дамла ќе ме удри! Оф, отидов од рака, Арсене!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
На ѕидот шарен литографии - престолонаследникот Петар, румен и милолик, благо загледан во бледите деца и просветителот Сава - младо и бело лице, стиснато во свилеста брада. Вистинско кралче, вистински светец.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
„Те молам“, Светлината што ја фрлаа светулките се ширеше преку нејзиното бело лице.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Тебе да бакнам, куме, в бело лице! рамтам-тарараам, рам-там-тарарам!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)