благослов (имн.) - го (зам.)

Се смилостивил калуѓерот и го качил пет-пари-човечето на својата магарица.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Да ти се живи, вековити, некој к'смет господ да му даде, да се пофалиш со неа! — и најпосле пред самиот праг на вратата последниот благослов го истури на Крстева сметка.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога на султанот му стасале на сто златни тепсии сто востанички глави добро заштитени со сол како подарок од пашата Лобуд и како крвав абер за најновата победа на Отоманијата, калуѓерот свечено го вовел улавиот во зафрлен манастир и со благослов го преоблекол во мантија, заедно да им служат на светците, да ги окопуваат лозјата и пченките и да ги пасат козите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)