борина (имн.) - да (сврз.)

На едно трупче пред колибата ја остави борината да гори, па влезе во тремот, и, качувајќи се на едно малечко скаличе, кое секогаш стоеше на одредено место, симна од гредите сноп ’ржаница, ставен тука за врзување на снопје.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Крај огништето седнал Карабуклијата со некој комшија, го спотиња оганот и вика по снаа му да донесе борина да види кој дојде по мракот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)