ведрина (имн.) - или (сврз.)

Лик имаше како светица - душолик; душата ѝ се оцртуваше на лицето; сè што ѝ се случуваше во душата ѝ се гледаше на лицето: добро или лошо, радост или тага, ведрина или сматеност, блаж или горчина; како на лицето да ѝ беше извајана душата.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)