видело (имн.) - сонце (имн.)

Одеше по тој нејзин мирис како дивеч по женка и уживаше во нејзиното бело, како млеко тело, кое многу години не видело сонце и кое сега, ослободувајќи се од панталоните и кучешкото елече на себе, го откриваше сиот свој раскош.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Смарагда е црна, а девојката во огледалото не ја видело сонцето.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)