воздух (имн.) - постојано (прил.)

Ама Вардариште во воздухот постојано емитува.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Воздухот постојано нешто мрмори: може да нѐ фатат на легло, што се вели, натерани под земја, заробени од стравот, од себеси.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)