време (имн.) - човек (имн.)

АНТИЦА: Во тоа време човеков си врвел по улицава наша и како што ме чул кај што пиштам, застанал под пенџерињава наши да чуе што станува.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Во тоа време човек сѐ уште смееше да биде претенциозен.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
И следниот ден во истото време човекот пак се појави.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
О, сестро Чано, добро ни дојдовте! Ние со мајка Перса и Пеличка тркнавме до црквата Света Богородица, забрането е да се слават верски празници, ама во слободно време човек може да запали свеќа во некоја црква!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
- Извинете, бос сум. Нема време човек да се обуе.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Така, рече тој, поарно да си се пригодува со време човек.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)