ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК
вујко (имн.) - ти (зам.)
Нема да ти идаат од Анѓелета. А и да можеме да си позборуваме уште малку куќни муабети со вујка ти.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
СОФРЕ: Дај го столето за вујка ти.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Ристаќи се појавува на балконот и точно кога Илија се издвојува од другарите стрела на него и го погаѓа тешко кој се срушува со зборовите: ИЛИЈА: Оф, Антице, ме отепа тоа куче, вујко ти!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Еве, и така јас ќе одам до каде вујка ти, а вие работајте си и, место да водите какви и да било разговори од љубов, пејте си.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Јас кога размислив подлабоко, дека вујко ти е причина за смртта на татка ми, длабоко се потресов и се покајав што така непремислено ти предложив.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Слушај, оди донеси ми една понова шамија, сакам да подпојдам до каде вујка ти.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
ВАСИЛКА: Антице, невесто, види ваму, јас не можам никого да го сторам лош и будала, ами ти на вујка ти не треба да му го расипуваш.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Антице, ако не сакаш да одиш кај вујка ти, ела кај мене дома.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Стан да ојме, ќерко, Стан да ојме кај вујка ти, аман, кај вујка ти! Кај вујка ти, ќерко, Кај вујка ти Ристаќија!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
ИЛИЈА: Ние оваа вечер овде ќе ставиме венец за да се осигураме од секаква пречка која би могол вујко ти да ја измисли и направи.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Тогаш Филип имаше тринаесет години.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
-Многу ми е жал што морам јас да ти соопштам дека пред неколку минути вујко ти почина, ми рече тогашниот државен секретар за здравство во краткиот телефонски разговор.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Тие, сине, далеку втасаа, вујко ти Фетхи-беј Окијар втаса на самиот врв.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Ми го даде вујко ми, хирургот од Солун, кога бев кај него. – Зошто ти го дал ова грчко знаме вујко ти? – продолжи Татко со испитувачки тон. – Е тоа е долга приказна.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
