геј-култура (имн.) - во (предл.)

Голем број дрег-претстави се начисто далеку од секаква феминистичка свесност; тие честопати се ведричко, левтерно мизогини, а такви се и многу други примери на машката геј-култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Оттука, мелодраматичниот стил на машката геј-култура не ја третира љубовта како чиста страст и како чиста иронија, туку секогаш ја третира како нешто друго што, наместо да постои некаде меѓу нив, ги вградува елементите и на едното и на другото истовремено клонејќи од двете.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
За голем број геј-мажи, Џоан Крафорд, Голден грлс (‘Златни девојки’), Лејди Гага и многу други камп-икони и натаму имаат извесна моќ и привлечност, иако главнотековните геј-коментатори како Саливан, кои би сакале да не е така, тврдат дека немаат.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Каква е поврзаноста помеѓу сексуалните и културните склоности?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Мислам дека напнатоста меѓу традиционалната машка геј-култура и феминизмот барем делумно е недоразбирање на политичката намисла на машката геј-култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, стратегиското, иронично презапоседнување на некаква девалоризирана женственост ниту подразбира ниту предизвикува натамошна навреда на жените.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Излез, всушност, има. ‌Вложеноста на машката геј-култура во сцената со судирот меѓу мајката и ќерката, со други зборови, и тоа како може да има врска со неблаготворните општествени и дискурзивни услови во кои геј-мажите се воздигнуваат до можноста за емоционално изразување, а најмногу за еротско изразување.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Исто како што противтематиката на стилот не може да се сведе ниту на содржина ниту на форма, што значи дека таквата противтематика не може да се закачи ниту за мажественоста ниту за женственоста, па затоа не треба да се помеша ниту со длабочините на скриеното значење, ниту со безначајниот, чисто плотски сјај на површините, така и мелодраматичниот стил на машката геј-култура не дозволува никаква неволја, па и никаква емоција што би се разбудила од неволјата, да се доживува како чисто трагична и чисто патетична.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сеедно прават така.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, тие кажуваат нешто важно.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
За разлика од нејзиното љубовно величање на различни диви, ѕвезди и активности што се идентификуваат како женствени, внесеноста на машката геј-култура во женственоста може исто така да изгледа дека е сосема во согласност со некое нагласено непријателство кон вистинските жени.395 Оттука и вечниот феминистички укор: нема тука ништо смешно.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, проблемот со ваквите буквални толкувања е тоа што бидејќи изгледаат толку зналски, толку сигурни во врска со она што ѝ е битно на машката геј-култура во иконичниот лик на Џоан Крафорд (било да е тоа бучовскиот настап, било да е тоа хиперженствената изведба), таквите толкувања набрзина ги затвораат интерпретациските нешта што се пред нас, претендирајќи на поцелосно сфаќање на односот на машката геј-култура кон женственоста отколку што можат да доловат.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кога Милдред Пирс ѝ вели на ќерка си „Губи се дур не сум те убила“, таа укажува дека, спротивно на она во што романтичноста би сакала да веруваме, љубовта не ни е судбина.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Голем број машки геј-културни практики во кои има женски геј-ликови, всушност, воопшто немаат никаква врска со жените.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но проектот на мојот предмет и на оваа книга е во согласност со неговиот во смисла на костецот со историските трендови што се одговорни за претворањето на машката геј-култура во траен срам за геј-мажите – и кои тоа го прават така што геј-културата ја конституираат како вродено назадна, архаична, немажествена, несексуална, а со тоа и непретоплива во современиот, нормативен геј-идентитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тие можеби не ја претставуваат машката геј-култура во целина.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
На жените, затоа, може да им личи дека машката геј-култура се усојузила со машката стрејт-култура во оцрнувањето на жените; може да им изгледа дека го зајакнува омаловажувањето и обезвреднувањето на жените, било имплицитното, било експлицитното, кое им е типично на патријархалните општества и на културните ставови што тие ги крепат.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Оваа буквализирачка склоност се повторува во објаснувањата што ја нагласуваат мажественоста на Џоан Крафорд – само види ги тие потполнки! – или што ги третираат неа и Феј Данавеј во Најмила мамичке како дрег-кралици, небаре е доволно само со такви размисли да се објасни зошто таа го фасцинира машкиот геј-свет.296 Сигурно, никому не може да му избегаат бучовските театралности во изведбата на Џоан Крафорд во Џони Гитарата, ниту има такви што ќе одречат дека Најмила мамичке почива врз зловесните задоволства на женското подражавање (макар и да било тоа само подражавањето на Џоан Крафорд од Феј Данавеј).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Единствениот начин да се анализира машката геј-култура е да се користи тој својствено машки геј-облик на читање кога се читаат стиловите што ги кали машката геј-култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зашто го нагризува култот на романтичноста кон неволевото, го нагризува неговото промовирање на задолжителни романтични врски, му го нагризува идеализирањето на емоционалната неслободност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Исто како што геј-женственоста честопати се состои од културни практики (обожавање диви или реставрација на архитектурата) кои се општествено обележани како женствени, но кои немаат врска со женственоста што ја отелотворуваат самите жени, така и уживањето на машката геј-култура во гротескните верзии на женственоста не подразбира презир и непријателство кон вистинските жени.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Практиките на кои бев склон да се сосредоточувам тука можеби не се типични.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
На самите жени, пак, искуството дека се жени можеби и не им е секогаш многу-многу иронично, а камоли начисто урнебесно, иако и тоа како може да имаат желба или потреба, одвреме-навреме, да се тргнат од него и да се оградат од неговите општествени значења.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Исто како што, во случајот со бродвејскиот мјузикл, нема да ја оствариш геј-желбата ако на сцената ставиш геј-мажи и прикази на машкиот геј-живот, така и во овој случај тешко дека ќе ја одгатнеш тајната зошто Милдред Пирс и Џоан Крафорд им се привлечни на геј-мажите ако ги толкуваш како дублерки на геј-маж.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Внесеноста на машката геј-култура во стилот како сопствена тематика имплицира својствено машки геј-облик на читање.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, тоа навидум самоуверено тврдење не е одраз на фактите, туку на желба – и тоа желба што не е многу изгледно дека ќе се оствари наскоро. ‌Дури не е ни извесно дека поимот „идентификација“, позајмен од его-психологијата просто затоа што е згоден, досегнува до она за што навистина се работи во внесеноста на машката геј-култура во ликови како Џоан Крафорд.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Како може вљубеноста на машката геј-култура во Милдред Пирс и во Најмила мамичке да ни помогне да ја сфатиме таа поврзаност?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зашто во геј-женственоста, иако таа нужно упатува на жени, не се работи нужно за жените, како што и видовме.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Можеби, поконкретно, има врска и со силната, опачна привлечност на романтичноста за геј-мажите и со лекот за романтичноста што го овозможува нивното величање на неавтентичноста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)