глава (имн.) - им (зам.)

За да каже дека: кога ги силуваа руските жени, тие паганите ги гледаа во очи и не испуштаа глас, а кога им ги стрелаа синовите ги гризеа усните, а главите им беа кренати високо... и пак се тресеше земјата кога тие газеа!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Пред тоа молчевме. Веројатно болката беше премногу присутна.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Над главите им прелета буф или некоја друга ноќна птица.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Уморни дотаму што главите им паѓаа на градите и рацете им беа како мртви во скутовите, седеа околу огнот што го беше наложил возачот и толку беа гладни што на никој не му се стануваше да донесе барем леб и некоја конзерва да стопли.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Во меѓувреме, на глава им седна крал и, бидејќи не им чинеше, направија како направија - го поштомија.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
- Се плашат да не им влезе мачка. Улави се. А глувците на глава им се качуваат.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Лицата им ги красеа широки насмевки, нишки од среќа им висеа по образите и знаменца од радости над главите им се вееја, стихови лееја, песни пееја.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Главите им се покриени со железо, со некакви шлемови што им светкаат ко тикви - видимки, ко црпки.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Луѓето се бореле и со нокти и со заби, за една глава барале две: на малите народи една глава им е поскапа од три непријателски; ќе убиеш тројца, четвртиот тебе ќе те доака; ти гниеш во гроб, тој делка дечиња - тројца браќа му загинале, четири дечиња ќе изделка; ти ни род ни пород, тој сѐ може.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Така тие го сардисале гратчето со пушки и топови: истрел - крик, писок на сабја - писок на пресечено грло.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Небото немало ни капка синило на себе, земјата пукала под тежината на гревови, чиниш сиот свет бил содомско-гоморска арена на блуд, на измами, на пакост и среброљубје.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во густините на подземниот чад се извеле од купови јајца срдити скакулци да ги мачат безбожниците сто педесет и пет дни; главите им биле душмански, со женски коси и со ѕверски заби и имале скорпионски опаши со отровни жила: луѓето ја барале смртта и не ја наоѓале, и сакале да умрат и смртта бегала од нив.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Нешто како був низ соба им лета, покривот над глава им го крши, прасињата во свињарникот им ги дави.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Зад нив други двајца пеат нескладно., главите им се во распливнати облаци од тутунски чад.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Потивко.“ Главите им се составија. „Се приготвив. Утре пред мугри тргам.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Наредени се сите деца од одделението пред училишната врата; пониските напред, повисоките одзади за да се гледаат сите; некои се потстрижени, а некои сосем истрижени и главите им светкаат како тикулиња; девојчињата со долги коси или со плетенки; некои се врзани со шамии или навезани убруси; облечени се кое како имало: некои со нови алишта, некои со ветви; со чевли или со опинчиња; во рацете држат сведителства за завршено четврто одделение; некои се насмевнати, а некои стутулени како исплашени или тажни; некои се со ишиклени очи, а некои со замижани од сонцето.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
при одење главата им е поткрената, рацете им мавтаат, чиниш, пливаат; тие луѓе смело приоѓаат на сѐ, не се плашат од тешкотии, па дури често и ги потценуваат; многу работи превидуваат, но грешките бргу ги исправаат; ретко, или никако не бараат совети или помош од некого; сакаат да им се слуша зборот, да ги слушаат луѓето;
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Кога Европјаните мислат на САД, во глава им се сиромаштијата, криминалот, моралната криза и паничната состојба во која се наоѓа ова општество во моментов.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Тие не само што имаат вештачки вилици и заби Ами и главите им пукаат од вештачки сонови А и зборовите веќе не им се природни и веродостојни И кога ги редат божјите заповеди Намерно ја прескокнуваат онаа – не буричкај во туѓи сонови.
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Едо го минуваше времето дење во раскошната кабина на тешкиот, американски камион, со носивост од 12 тона влечени од мотор со 290 коња, со кабина како гарсоњера, со моќна радио-станица, целиот сребрен и испониклуван, камиот налик на џиновска детска играчка,што потсетува на изделкана санта мраз во движење, што Марко го возеше по градот и околните места сѐ до Калгари и најјужните брегови на САД, а навечер седнуваа во половниот „крајслер“ на Марка и одеа во барот „Driver`s Outlet“ каде што се собираа неговите колеги, сите шофери и шоферишта, од помлади до средновечни луѓе, неверојатно шаренило од снажни, згодни и грдомасни луѓе, едни обраснати во бради, други со коси што главите им ги правеа да личат на грмушки, ќелави, со прцлиња потфатени над тилот, тетовирани, каде што се зборуваше семсекаков англиски јазик.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тоа ќе значи дека во главата им отвораш патеки на сите глодари, што не сакам ни да ги спомнувам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ни не помислувајте дека Загорка се згрози кога слушна дека ги спомнувам глодарите.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тие луѓе иако сонуваат дека главата им е негде високо, како врвот на Килиманџаро, и се занесуваат дека нивната глава ги надвишува сите други, не забележуваат дека така им се причинува само поради оној бел облак што вечно е присутен на високиот врв.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Иако над главите им летаа ракети, а бубачките-автомобили ѕунеа по улиците, играта не ја прекинуваа.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
И ѓаволот од главата им слегувал во нозете...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Главите им се уште запалени, разбушавени, а тие се држат како ништо да не било, како никој да немало...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Главите им се покриени со долги коси и завиткани во бради.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)