град (имн.) - надвор (прил.)

Жената стојала многу смуртена, таја била баба Марта, а друзите биле единаесетте месеци и најкусиот бил Сечко.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Коа глеаме, аџи, пишман аџија ќе си бидиш - му рекле и си отишле.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Бегај оттука бре, јас зер ќе ти даам рака - ќе му речел налутено попот.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Мисле, дума маштеата како зло да £ напраит на паштерка си и је дошло на ум една вечер да ја пуштит на вода кај една чешма, што била од град надвор; до чешмата имало едно дрво вет'рничао и под тоа дрво се збирале ѓоамити ветроштињето, да белким ќе ја искинат самовилите паштерка је и назад уште еднаш не ќе се вратит.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Опнал да стане попо од калта, бидејќи беше пијан, не можел да се појми и да стани.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Ја зел жената си по себе и излегол од град надвор.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
При сѐ што беше попо пијан, кога чул оти му рекла „на!“, веднаш беше се острелоушил и ја подал раката да земит тоа што ќе му даит чоекот, што му викнал „на!“, и чоекот го грабнал за рака, та го изваил од калта.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Ај, аџиице, да ме испратиш - је рекол на жената си - од град надвор, оти јас ќе одам на аџил'к.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)