гроб (имн.) - да (сврз.)

Во еден гроб да ве закопа ваа песјачка шо ве накучи!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Големиот македонски поет,Тодоровски, песната во која ја оплакува загубата на најголемиот заљубеник во Македонија, Гоце Делчев, ја почнува со стихот: „Така му било пишано: гробот да си го сони!“
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
И над сето тоа наш рој од желби: пламењето од сите ридишта ветрот да ги наведнува во поклон и врз вдлабнатите гробови крстовите од црн бор и бела бреза да болскаат во пурпур, а пламењето на Грамос да имаат круни и секој од гробовите да има лик на крал...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Се случуваше во гробовите на побогатите луѓе или кај оние што биле мераклии за вино, та му ставиле во гробот да му се најдат на тој свет, - да се откопаат и по триесетина шишиња со вино, кое одлежано неколку години, имаше прекрасен вкус; шишињата се пиеја заеднички за душа на умрениот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Луѓето гледајќи го клисарот Нестор, како, по наредба на власта, ги фрла умрените во варницата со жешка вар, си правеа крстови, си го запишуваа името на нив и молеа, оставаа аманет - ако умрат да не се фрлаат во варницата како во пекол, како животни, туку да се закопуваат в земи како што е ред и да им ставаат крстови на гробот да се знае кај лежат, да има трага од нив.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Знаев дека Симон не се труди гробот да биде брзо готов.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ќешке со пушка да бев убиен, мајче, и тамо да бев умрен, во нашите гробишта да бев закопан, за ти, мајко да ми идеш на гробот да ми палиш свеќа и да ми раздаваш задужбина!
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
И твојата земја убава со друго име пред тебе да ја крсти, прекрстуе, коските свети народни паднати за слободата, од гробот да ги скорива, по сокак да ги разфрла, и со нив да се подбива, а ти да гледаш со очи да гледаш и да црвееш и нити збор да не можеш да кажеш, да му одвратиш.
„Робии“ од Венко Марковски (1942)
- Уште со гајди ќе свириме, вели, на гробот да ти свират.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ние ќе ти најдеме маж, вели, и ние ќе те одведеме кај него. Ако можите сосе петте гробови да ме одведете велам, сосе петте мртви деца.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И господ да чуе, и децата во гробот да чујат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)