Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

И јас повеќе немав претстава која е таа моја работа, освен дека е неопходно да ги соберам сите делови од сложувалката.

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

Во првиот дел од ревијата беа прикажувани секојдневните облеки: долги, тесни струкирани сукњи до глуждовите со кратки болероа, карирани палта од твид, долги, широки свилени пантолани.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

(Според Пруст, кој толку добро ја разбрал оваа амбивалентност и кој толку живописно ја прикажал во првиот дел од Накај Сван, борбата на детето за контрола врз мајчината љубов неумоливо ја воспоставува сцената за наредните, слично предосудени возрасни обиди да се поседува субјективитетот на другите предмети на љубовта.)

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Во земјата што се распукна се скрши и кичот, како дел од нејзината монолитна идеолошка стратегија: секоја страна од урнатините ги извлече соодветните делови и ги залепи во своите нови стратешки чудовишта.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Битен дел од приказната на Ѓорѓиевски е и процесот на сопственичката трансформација на фабриката низ годините – нешто 87 после што многу работи од значење за вработените се променуваат на полошо.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во март 2006, проблемот со Клуб - кафеаната и вработените во неа е ставен на дневен ред на Владата на РМ, а како дел од ресорот на тогашниот Министер за култура (Б. Стефановски).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Воспоставивме врски поради интересот на владеењето, тие со нивниот, јас со мојот дел од луѓето.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

„Лонецот за претопување“ подразбираше дека Црнците треба да ја остават нивната историја зад себе и да станат дел од поголемото општество. Секако, тоа не се случи.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

По истамбулските улици ретко можат да се сретнат и тролејбуси, макар што со нив е поврзан голем дел од градот.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Се вгледуваше во минатоста и го бараше таму скриениот дел од својата одговорност.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Или, отстранувајќи го велот на циркуларност, можеме да кажеме: секој од зборовите во фамилијата има значење благодарение на неговата мрежа од релации на спротиставеност со останатите членови од фамилијата, односно, неговата разлика од нив.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Тој се чувствуваше како да ја познавал девојката цел живот, како да му припаѓала нему илјада години, како да била дел од неговиот живот уште пред да се роди.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Скот да бидам, јас едно време и богу и пред луѓето најлудо се молев, и денеска тоа го правам, - кога му се суди на еден човек колку е тоа можно слепо да не се гледа само на еден дел од неговиот живот, за што можеби тој самиот не сноси никаква вина.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

На 13.11.1903 год. утрото по разговорите со К.Мисирков и Ст.Јакимов кај него дома во Софија, Е.Спространов му пишува на бугарскиот министер-претседател Р.Петров: „Пишувајќи Ви ги моите лични сфаќања за иднината на мојата татковина Македонија, ги имам предвид големите опасности што се кријат во сепаратистичкото национално движење меѓу еден дел од македонската интелигенција, кое зад себе веќе влече и македонски народни маси, особено во Југозападниот дел на Македонија, со центрите во Охрид, Ресен, Битола и Прилеп”.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Секој допир е инхерентно сплотување на душите, несебично давање дел од најдрагоценото, дел од себеси, збогатување на радоста, разбирање на тагата, ритуал на взаемна егзистенција.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Тој ден, Битола како повторно да се врати во старите добри времиња од преминот на 19тиот кон 20 век, кога беше еден од најважните градови на јужниот дел од балканот.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

И јас и другите другари на секој дел од снагата имавме по некоја лузна или сини колтаци, а кошулите и палтата ни се раскинати од дрпање.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Тивко, полека умира по еден дел од мојата душа.. а ти молчиш нигде и никаде глас...

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

Мажите поминуваа само еден дел од летото во селото, а тоа беше периодот кога користеа годишни одмори.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

А морам да признаам дека за оваа моја неизречена помисла, од која требаше веднаш да се вцрвам, ми се чини дека беше сосема безвредно она што подоцна самиот си го префрлував, дека му припаѓам на суровиот и недоделкан дел од стварноста.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Врвот на стапчето, со кое генералот ги покажуваше на картата позициите на двете војски, се задржа на крајниот северен дел од тесниот простор, на кој беа концентрирани силите на ДАГ.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Браво! А од каде знаеш дека овој дел од пушката е кундак? - праша инструкторот.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

После измената, надлежноста на инспекторот се продлабочува т.е. дополнително се дефинира и тој во согласност со закон заради отстранување на утврдените неправилности инспекторот има право и обврска на субјектот на надзорот: 1) да му укаже на утврдените неправилности и да определи рок за нивно отстранување; 2) да му нареди да преземе соодветни мерки и активности во рокот кој ќе го определи инспекторот и 3) да забрани работа во работна просторија, на дел од техничка технолошка целина, на одделно работно место или на орудие за работа. 87 88 Закон за инспекција на трудот; Сл. весник на РМ, 35/1997.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Која ли страна тие ја одбраа – на законот, а против Правдата; или на Правдата, а против законот?

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ханка со својата ќерка Азра живееше во една од неколкуте трошни куќи начичкани една во друга како печурки меѓу хангарите во индустрискиот дел од градот, на десната страна од населбата Автокоманда.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Кажи: задоволството е во занесот по зборовите, не самите зборови: кога сѐ е речено, недоречено кога зборувањето е пасија, од по жица по тенок мраз, скок над гротло ; кога се разбираме молкум, со поглед, со мимика, со гест со крстот на чело; кога се разбираме наспроти зборовите со интонацијата, со бојата на гласот; кога ситуацијата е дел од разговорот;

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Те нема дури ни формално: доколку внимателно ги препрочиташ сите 64 нејзини писма, коишто (впрочем!) го претставуваат најдобриот и најинтересен дел од Твојот епистоларен роман, лесно ќе забележиш дека Елен Лејбовиц Тебе секогаш Ти се обраќа со неутрална формулација Господине, а безмалку во секое обраќање нагласува дека информациите (за Тебе и за Твоите книжевни и други планови) воопшто не ја интересираат.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Низ отворите меѓу штиците на сточниот вагон, Јаков ѕиркаше кон небото на кое наеднаш му се стори дека го виде Шабтај, кој оттаму му се насмевнуваше како тогаш, на првата вечер од последната Ханука, како да се сите дел од некој голем и непознат празник што се одвива далеку, на небото.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Постојат и холивудските студија... само што најголем дел од нив воопшто не се наоѓа во Холивуд: Ворнер Брос и Дизни се во Бурбанк, Сони е во Калвер Сити, Јуниверзал е во Норт Холивуд, Фокс е во Сенчури Сити...

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Кога сме кај сметањето, да ви кажам дека во циркусот опсесија ми стана пресметувањето на волуменот на чаши и пехари; ме интересираше колкав е волуменот на еден женски папок, штом толку ѕвезди собира во него, и какво жестоко небесно питие има во папокот на жената при парењето, штом толку жестоко опива тој пијалак, сосема невидлив, занемарлив кога се изразува во единиците за волумен); значи, тие имаа простор, ние дел од него; ние бевме прогонети од големото на малото небо, а нѐ прогонуваа такви како Луција, како Фискултурецот, како подоцна и Земанек; така беше тоа и беше – утешно.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Макар што поголемиот дел од населението помина во муслиманската вера, Албанците религијата ја сметале за духовно прашање, а не за израз на идентитетот.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Како времето да застанало во собите на хотелот, секоја посебен експонат, со различни шарени цветни тапети, оригинални стари делови од намештаи, меки килими секој со различни мотиви и шари, големи и удобни кревети.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Гризеше од сочниот плод, џвакаше со предизвикувачка сласт и пак гризеше низ смеа, со широко развлечени усни од кои карминот се лепеше на преостанатиот дел од јаболкото во нејзината рака.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Едниот со шрафцигер ги затегнуваше синџирите на горниот дел од лулашката, а другиот ја зацврстуваше новата даска.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Да бидат дел од нудистичките плажи на Грција, запалени тинејџери во диската со два пати помладите од себе. Едноставно, да бидат откачени за својата возраст и ум.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Во судскиот процес пред Основниот суд – Скопје II, Љ. Н. беше застапуван од полномошник- адвокат3 (Д. Аргакиев), а пак за тужениот работодавач на подготвителното рочиште4 – кое, за среќа, беше и единствено, а се одржа во септември 2010 – се јави неговиот правник (Р. Николовска).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

И во што е, да се послужиме со уште еден пример, особената поента на ставањето на Џоан Крафорд во воведниот дел од елегијата за поколенијата мажи што ѝ подлегнале на сидата од Крег Г. Гарис, геј- поетот Црнец?

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Најголем дел од тоа време го минав со Марија, новинарите и издавачите.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Се наближуваме,“ рече, кога навлеговме во делот од градот што ми беше познат од онаа прошетка со брат ми, кога тој сакаше да ми покаже како изгледа дното на Виена.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Спотот беше направен толку сугестивно што поголемиот дел од гледачите мошне се заинтересирале дали нарачката ќе се направи или не.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

31. Каравлашко всушност е само еден дел од денешна Романија. По обединувањето на Каравлашко и Молдавија (1859) се создаде државата што го доби името Романија (1861), но Мисирков го употребува традиционалното народно име што е зачувано и до денеска во Македонија.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Сега од десно па на лево продолжив со стружењето и под кафеавиот слој се појави дел од бледо - црвена линија и под неа точка. Личи на извичник.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

И сега работејќи во градината, почесто седнува на клупата под него и гледа голем дел од короната се исушил.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

„Во Одлуката за вонредни мерки на Градското собрание се пропишани три степени за заштита: прв степен - предупредување и давање препораки; втор степен: ограничување на видови горива и на дел од сообраќајот; трет степен на вонредни мерки се темели врз забрана на користење горива, затворање на одредени индустриски погони, топлани, забрана на сообраќај.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Сакам да се обидам, барем на дел од тие зборови, овде во Маказар, во местото кое, реков, треба да е брана против оттуѓувањето, доказ за трајните вередности на наследството, да им ја вратам одново таа важност.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Чарли Офтика: „Многумина можат да се пофалат дека на предниот дел од своите глави, на лицата, имаат меснати израстоци популарно наречени носеви.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Ако се довериме на првата теорија, т.е. дека Бугарите и Србо-Хрватите се преселија на Балканскиот Полуостров како готови одделни целини, тогаш се поставува прашањето до каде се простираа тие народности во времето на преселувањето и дали сите дојдени бугарски Словени останаа и досега такви или некој дел од нив се посрбија?

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Се огласил Орце, забарикадиран во својот стан, кој, видовме, се наоѓал во главниот дел од градот во близина на Отоманската банка и француската болница.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Ним, како од раце да им се лизна Правичноста, според која договорот направен помеѓу човек кој ручал добро и човек кој го продава својот труд за гола егзистенција, помеѓу силниот и слабиот, помеѓу богатиот и сиромавиот, помеѓу господарот и робот – не е воопшто ‘договор’.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

На сите работи, што ги започнуваше, не можеше а да не им се даде сиот така што да не остави ниедно делче од себе си вон, беше создаден таков.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Такво какво што е, да го прими таа еднаш како свое, да се соживее со него, како со даденост неразделна и дел од сето она што го осмислува животот, бездруго и пред неа ќе се раскриеше онаа неизмерна убавина на многувиденото, напнатото и страсно завојување на никогаш доволно неискористеното и никогаш несвршеното секојдневие! Барем тоа...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Голем дел од фалангата - снеможена! Немање вода!

„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)

Исходот од битката има големо значење во текот на војната или за еден дел од нејзините етапи.“

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

До 1919 г. Бугарија можеше да се повикува на чувството на мнозинството од Македонските Словени.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Се облекува, повремено се поднаведнува, ја крева едната рака, па другата, мрмори, како обично, дека пак му се затурил некој дел од облеката.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Најди конзерватор, доведи го овде со гипс за да излее отисок од некој помал кревок дел од ова!

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Кога се ослободи Бугарија и се усили државата на Немањиќевците, во која влезе поранешниот дел од Македонија, т.е. денешна Србија, – таа, т.е. Македонија во денешната нејзина големина уште остануваше византиска земја, каде што продолжуваа да се креваат востанија против Византија, за коишто се бараше сојуз и покровителство од соседните држави.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

За овој марш и борбите со бугарскиот окупатор Ламби во својот извештај ќе истакне „до 26 мај поголемиот дел од партизаните скоро беа готови бидејќи тие беа во движење од 24 април, скоро без некој поголем одмор и со многу малку храна.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Така, на почетокот на 2006, на Митревски не му се исплатени дури 15 месечни плати (вклучително и придонесите од плата).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Јас стоев, понекогаш сам, понекогаш заедно со инженерот, горе над машината, на горниот дел од падината, и гледав како под мене полека еден канал ја цепи вдолж планината како на две токму во нејзиниот мев.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Маестро Миха, држејќи до својот углед, а придржувајќи ја шарената марама околу непотстрижениот врат и брадосаниот грклан, ги испрати до излезот на бараката и патем им го покажа своето уметничко легло (мала ама самостојна просторија, нешто како портирница; или стражарница, како што би се изразил генералот, упатен во некогашната намена и на бараката, и на другите бараки, и на секој дел од логорот).

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

238 Како дел од операцијата „Хелиум“ единиците на НОВ и ПО на Македонија требало да „направат што повеќе препреки на патот така што непријателот потешко би можел да ги премости.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Дел од мојот свет исчезна со појавувањето на Марта Бернајс, исчезна мојата блискост со брат ми, исчезна и оној наш мечтаен свет уште пред да се појави, исчезна Венеција, исчезнавме и тој и јас во неа.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Најголем дел од барањата, навистина беа за индивидуални права.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

„Оќете ли, докторе, да ми погледате стомак?“ - беше главното прашање на нашата друшка, која, поради нејзината дијагноза можеше да ни полни пластични шишиња со вода и да ни ги грее на сонце, на первазот од прозорецот, потсокриени со зелено перде... дел од ентериерот на просторот во кој живеевме.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Но, ниеден од тие мајстори и малтерџии не можеа да сторат ништо друго, освен да си ги бегаат своите погледи од тој крвав вресок во неговите очи, кога ќе застанеше крај нив, тој, Големиот Ристан, кој сега веќе не беше тоа, прашувајќи со секое свое движење, да не е, можеби, тука, она неговото место, оној неговиот загубен во неврат дел од облеката, она маѓија, без којашто деновите стануваат едно такво крваво прогонување.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Потоа, по еден час од поаѓањето на Арсо Арнаутче и на Цветко Грнар, пошле еден по друг по пролокан пат и луѓето со двоколките, повеќето со надеж дека враќањето ќе помине без жртви иако двајца или тројца понекогаш загрижено погледнувале кон постариот тревар.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Некако, во тие момент, толку добро ми се запечатува тој дел од мозокот и мислите не можат да излезат.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Земјата- домаќин често за да покаже престиж, приврзаност, блискост, дури и влијание кон дипломатскиот кор организираше привлечни патувања во земјата, посета на значајни индустриски и културни центри, но најмногу внимание се приредуваше на дипломатските ловови.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Затоа, додека да се сноќи, откако ќе ручав во некој од рестораните за самоисхрана, се врткав низ градот и тоа беше мојот најздодевен, најубиствен и најомразен дел од денот.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Сѐ додека во него тлее жарче и додека од него се откинува искра и сѐ додека под прстите ја чувствуваш топлата спуза, сѐ дотогаш тоа е дел од животот.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Ноќта пред да заспијам, слушнав мошолење на дожд на ламарината што беше ставена на дел од покривот што се наднесуваше над балконот.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

При оцената дали ќе до- несе делумна пресуда судот особено ќе ја земе предвид големината на барањето или делот од барањето кој узреал за одлука.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Голем дел од работата на секретаријатот отпаѓаше на вакви работи.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Во него владеел чист, исклучително достоинствен морал и тој формулирал голем дел од десетте заповеди, и тоа во време кога народите кои ѝ припаѓаат на денешната цивилизација, сѐ уште им принесуваа човечки жртви на крволочните идоли.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Иако во една од минатите Маргини веќе објавивме дел од тоа необично радио-творештво, субверзивната „антилитерарност“ што зрачи од овие „компресирани небулози“ нѐ натера да им се навратиме пак.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Наеднаш, оној дел од учебникот по историја што Винстон го препиша во својот дневник, му се врати во сеќавањето, и го обзеде лудачки импулс.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Винстон поврати дел од самоконтролата.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Токму поделбата и анализата на овие ситуации е можеби најинтересниот дел од оваа глава.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

И кога Фимка се доближа и скоро застана до неа, девојката подаде кон неа рака обврзана со окрвавен завој, погласно залипти и низ липтежот одвај чујно изусти: - Мајко.., мила, мајко моја... таа толку тивко прозбори што се чинеше дека ветерот некаде од далеку донесе само шумолење од глас, го удри од карпите и стеблата и го растури меѓу тревјето во лединката распослана под сенките на високите борови и само делче од него стигна до Фимка.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Во една соба, која одделно стоеше во дворот имаше стар дрвен разбој и јас по цели часови ѝ досаѓав на тетка Рајна со прашања за тоа како се вика секој дел од разбојот и како се ткае.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Рече дека, во првиот дел од прегледот, ќе му постави неколку неизоставни прашања на пациентот, пред да го изврши другиот дел од прегледот, за да може да му понуди што поцелосен увид на медицинскиот колегиум.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

И кога нема да го гледа така, ќе го осуди на смрт.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Значи, двете пропаганди не спорат само за земјите на с.з. од Шар Планина и за оние делови од Серскиот санџак што се крај бугарската граница.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Во најголемиот дел од нејзиното постоење ја водеше Тито, а заврши како Титаник.

„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)

Од каде испадна Розика да биде твоја роднина? - Полека, уште не сум дошла до тој дел од приказната.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

150. Кралот Марко (ок. 1335-1395) е последниот крал што владеел во големиот дел од Македонија пред повеќевековната власт на турските султани и станал најпознат јунак на епското народно творештво не само на Македонците, туку и на сите јужни Словени.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Пијалокот беше како азотна киселина и, што е уште полошо, при голтањето човек имаше чувство како да добива удар со гумен пендрек по задниот дел од главата.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Таква опасност постоеше особено кога Турците ќе загазеа низ делот од полето што го обработуваа Дамческите, а што не доаѓаше до сфатка, и едните и другите имаа да му заблагодарат само на непознавањето на силите на противникот.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Еден дел од широкиот двор беше покриен со лозници и насекаде имаше цвеќиња: во предниот дел од дворот во март месец по земјата се ширеа бели и розови зумбули, во април потокалови и црвени лалиња, а над нив се извиваа тенките но густи како букети - бели и лилави јорговани кои расцутуваа во мај, додека преку целото лето низ дворот се ширеа бели маргаритки.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

На прв план, палестинското прашање ќе се најде поврзано со еврејското прашање и тоа со трагично минато во кое се мешаа политиката, историјата, религијата и многу митови.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Целта на авторот е да се укаже на „проблематичноста на потрагата по определбата на ‘идеологијата воопшто’ “; на различните значења и употреби на поимот „идеологија“ и неговата преголема едноставност; да се претстави „многустраноста и комплексноста на односот на субјективитетот спрема идеологијата и неопределивоста на идеолошката акција на субјективитетот; односно, да се истражи (проблематизира) валидноста на повикувањето на идеологијата во објаснувањето на акциите на поединецот“.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Но борбата за човековите права и за легализација на проституцијата беше само дел од моите активности. Во тоа беше проблемот.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Малку тоа. Мнозина, па и најголемиот дел од македонската емиграција во Бугарија, ќе се противат на новото течење од чисто егоистички причини.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Истото доживување го имал и Олдос Хаксли за време на својот познат експеримент со мескалинот, додека набљудувал една столица во собата: „поминав неколку минути - или неколку векови - не само лизгајќи со погледот по тие бамбусови ногарки, туку бев и дел од неа - или подобро, бев во неа, или, да бидам уште попрецизен, бев небитие во тоа битие, кое беше столица.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Најпосле шумот можел да биде дел од сон и ништо повеќе.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Се поткачивме на скалите од влезот во зградата на болницата, и така можевме убаво да видиме што се случува во централниот дел од паркот: таму десетина луѓе јаваа огромна риба направена од перници зашиени една за друга, и извикуваа: „Летаме! Летамееее!“, таму една старица држеше стаклено чевличе и прашуваше: „А каде е принцот, да провери дека ова чевличе му прилега како излеано на моето ноџе?“, таму во занес една старица и еден старец со огромни пеперуткини криља потцупнуваа де на едната, де на другата нога.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

И во шуплината на металниот дел од цревото на правосмукалката ѕвецкаше силно, како мноштво игли.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

По тој ист пат нејзините мисли и понатаму непречено ќе слегуваат кон полето.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Неговите дела генерално се определуваат како дел од јужноамериканскиот магичен реализам.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Камерата е во товарниот дел, снима зад церадата што се отвора и затвора како што полицајците сецкаво искокнуваат од камионот.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Тајкуните и могулите на меѓународниот капитал можат да летаат низ целиот свет во своите приватни авиони, но најголем дел од светското население е сѐ уште ограничено на „тиранијата на локалното“. 65 Saskia Sassen,“Immigration Policy in a Global Economy,“ SAIS Review 17.2 (1997): 13. 50 5.

„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)

Дел од веројатното оптоварување е и она: што по ова?

„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)

Во целиот преостанат дел од животот длабоко во мојата свест одекнуваше синтагмата - нема враќање од егзил, нема враќање од егзил, нема враќање од егзил!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Супермаркетите, плацевите за половни коли, крчмите што имаа правоаголни прозорци од стакло и тули, блескаво новите автомобили, што беа изложени и можеа да се видат низ прозорците од дебело стакло, продавниците за електрични апарати, продавниците за мебел, цвеќарниците, козметичко-фризерските салони, целиот нов трговски центар, кој брзо се изгради, едновремено со геометрискиот станбен дел од градот на рамниот терен, сите наизменично се менуваа и не му разбудија ни најмала емоција и тој не можеше да ги препознае.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Тој ќе види и во Татко друг Дон Кихот од Исток со спасените источни книги, кои потешко можеа да се најдат во индексот на забранетите книги зашто поголемиот дел од нив беа пишувани на старотурската османица, а тој во градот веќе се сметаше за неприкосновен познавач на овој јазик.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Дури и задниот дел од главата му беше стегнат со нешто.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Таа помисли колку е убаво да си дел од вечноста во вишен слободен лет. Колку е убаво и да не си сама.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Овој дел од книгата всушност е полемички, аналитичен одговор на пишувањето на српскиот универзитетски професор, дипломат и државник Милован Ѓ.Миловановиќ /1863-1912/ во неговиот труд „Срби и Бугари” /„Дело”, Белград, 1898/, во кое се вели: „Ни историјата, ни етнографијата, ни географијата воопшто не му стојат на пат на решавањето на македонското прашање помеѓу Србите и Бугарите на начин што единствено им одговара на вистинските, добро разбраните интереси и на Србите и на Бугарите, а тоа ќе рече според вистинските животни потреби на Србија и на Бугарија.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Така, оваа слика е некаков тип „омаж“ на полицискиот портретист којшто прави фото-робот.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Извесно е дека само чекор го дели пантеизмот на “магичните” маниристи и “панлогизмот” на “мистичните” маниристи, како што е еднаква оддалеченоста и помеѓу “деформацијата” на Понтормо и Макс Ернст и “анаморфозите” на париските минималисти и апстакциите на Пол Кле.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Јас погоре реков оти поголемиот дел од членовите на комитетите ќе бидат за борба со новото течење.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Исто така, беа намалени и првичносудените парнични трошоци – па сега тие, севкупно, изнесуваа 29.908 МКД (490 ЕУР). 267 И двете погореопишани судски одлуки се спроведуваат при- силно – преку извршител.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Дел од заработката оделуваат, ставаат на штедна книшка, со единствена мисла да ја употребат во својот крај за градење или купување стан, алат, но и да се вратат со збогатено стручно искуство.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Често по планина луѓето наоѓаа рогови или делови од еленски рогови.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Но не со намера да го укорам заради непристојното и по малку загадочно однесување во оној дел од неговата приказна што се однесуваше на спомнатиот волшебно розов облак, туку за начинот на кој настојувал да се изземе себеси од секое можно сомневање па дури и од недоразбирањата што би можеле да се појават во врска со нив.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Се чини дека масата, столовите, мушамата се дел од изложба, постојано чисти и подготвени.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Додека француските материјалисти го подложија на најбеспоштедна критика сето она што не му одговараше на здравиот човечки разум, прогласувајќи го разумот само за еден составен дел од механички сфатената објективна природа, — Кант со прониклива критика на тој разум дојде до заклучокот дека природата и разумот се две изделени „ствари за себе“ и дека формите на познанието му се дадени на разумот “a priori”.

„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)

Но, сепак, до решавање на ова чувствително прашање ќе дојде во текот на XIX и на XX век, кога со либералните струи во Шпанија, нараснува свеста за комплексниот шпански идентитет рече Татко замислено.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

И, повторно мора да се има на ум Дишановиот хумор. ANEMIC, што е дел од насловот, во францускиот јазик го среќаваме единствено како анаграм на зборот CINEMA.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

За разлика од класичната употреба на терминов во огласувањето, овде се мисли на малку потесна сфера.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Не би можел сега да објаснувам која беше причината што токму во тој дел од разговоров решив да спомнам дека посредно и јас имам учествувано во жалниот настан со Раде.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

По нејзиното доаѓање дел од основните методи на дотогашната работа, што се потпираа на долгогодишното искуство, или го изгубија своето значење, или бараа неодложно прилагодување на непредвидливите ситуации, но многу позбунувачки беше тоа што се случи со началникот Круме Волнаровски: јас станував сѐ повеќе несигурен и неспокоен, затворен и оттуѓен, лош кон другите и кон себе.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Состојбата на современата свест можеме на таа основа да ја збиеме некако вака: веќе од ренесансата наваму дел од „духовната елита“, litterati-те, почна да размислува формално-калкулативно наместо дискурзивно-историски и започна да се изразува во алгоритми наместо во литературни текстови.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

За сето тоа време, со еден дел од свеста се прашуваше кога ли ќе го стрелаат.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Мислам дека еден дел од лицето ми остана внатре, кај началникот: ми го кине ко крпа и си ги брише чевлите.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

За делче од миг низ неговото сеќавање поминал настан од неговото најрано детство: неугледна старица од некое планинско село дошла на еден Велигден во полна црква и со голем крст во рацете го надвикала свечено облечениот поп барајќи од набожниците да појдат по неа во доброволна смрт.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Тоа, листањето на книгата, би било една бесмислица ако не е овој сноп невидливи зраци што го предизвикува листањето на страниците и така го одредува просторот, оној дел од просторот за кој секој за себе е свесен, во кој ја има поместено својата стварност.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Се потев во Плодот, станував дел од неговата нераскинлива целост.

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

Фацијалната експресија ми беше хоби. Согледував дел од нивните животи.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Прва грижа му беше да ги пушти надвор овците и говедата, кои беа затворени во долниот дел од плевната.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Мајка, која везден ја чистеше насобраната прав од книгите, продолжи со сите нас, децата, тажно да ги прелистува книгите, гледајќи н како се мачиме и никако не можеше да ни ја смират гладоста ниту нејзините волшепства кога со преостанатиот мал дел од брашното од изминатиот месец и разретченото масло правеше вкусни пити.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Ќе Те потсетам госпоѓа Лејбовиц неа ја дефинира како литература која и не се занимава со друго освен со длабините на душата (Старова, 2008: 10).

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Зошто го велам тоа? Да ѕирнеме низ меѓичката (!?), уважувајќи го ефектот на ретроспективна дисторзија: „ти си ми како дел од телото, како раката”, зборуваше таа исчезната хероина во набабрените - можеби би згрешиле ако кажеме: облаци; мевови („вреќи на зборови”, како што би рекле одредени африкански врачеви*) под таа оцртана површина.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Некои делови од Лондон просто вријат од нив.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Завештанието што го остави деветнаесеттиот век значеше и голем дел од времето што студиите за превод на англиски јазик го посветија на проблемот за соодветен термин кој би го дефинирал самиот процес на преведувањето.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

На татко ми му помагаше во средувањето на сметките од дуќанот и во пополнувањето на даночните формулари, што нему му создаваа нервози и нерасположенија. Рашела едноставно стана дел од нас, тивка и ненаметлива, ни се наоѓаше на сите, а најмногу на мајка ми.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Милицонерот ја спушти мршата после што и Едо се наведна спуштајќи го својот дел од товарот.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

На Закинтос, се сеќава Карер на толкувањето на татко му, тие односи отсекогаш биле толку блиски што зад ѕидовите на еврејското маало живееле не само јудејски, туку и православни грчки семејства.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Но, пределот не можеше да се припие до мостот, ниту мостот до пределот.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Оти чувствував длабока аналогија меѓу сексот (сѐ уште неостварен со Луција) и политиката; чувствував дека и во љубовта на Луција има дел од таа политика, од стратегиите. И ја одбив.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Со речиси книжовен приод во овој изоставен дел од спомнатиот вовед, професорот Седларов беше истакнал: „Дозволете ми излагањево да го започнам со она мое необврзно излегување на балконот од куќарката што е крената веднаш зад блискиот свиок на автопатот кој наеднаш ќе се појави и веднаш ќе се скрие следејќи го од височина забавениот тек на Пчиња.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Се најдов во небрана — изненадена сум невела — не чини неј — нив непара — не толку нетоп — невестински украс од тенеќија кој ја заменува короната ниа — оние нии — нив нуна — кума (делхинутив — кумица) нишан — знак нишка — нит, нитка на платно нишчелки — направа на разбој за ткаење ној— оној ногашчка — наплеток од косата обрецнам — врекнам, нависоко ќе проговорам обрус — долга везана крпа со реси од која се прави чалма на главата одер — врста кревет на столни ногари закопани в земји на кој се чуваат алиштата и покровите во визбата одвраќам вода — басна на вода за да се мени положбата во која се најдува озастра — утринава онбашија — турски војник десетар — каплар опурчак — искинат опинок кој веќе не се носи оралиште — место каде се игра оро ораџика — жена што игра оро орјатка — погрден збор за жена со која друга жена е скарана орман — густа гора оужје — накит олепела — лесна клетва осмак — мера за жито 50 оки отпуст — поповска песна пред свршетокот на извесна. служба павти — женски накит од сребро и бакар пагурче — сад за ракија пазамарка — џеб на селска кошула пајвани — ортомчиња со кои му се врзуваат нозете на коњ да оди раван — ситно парка — што ѝ е, што ѝ пречи да направи нешто паскурник — шара за шарање поскури пачавриче — книжулче, може и крпче од ткаенина пашит — без самар коњ, маска, магаре пералник — котел во кој се топли вода за перење песјачка — погрден збор за жена со која друга жена е карана петле — во онаа см. наполеон — пара златна француска со петле на неа петравил — епитрахил петреви гаѓи — горско цвеќе пинок — опинок плак — старец плетва — трева во сеидбата поврзало — врвца на торба или вреќа, како и на огламник на добиток подвеска — дел од селска облека.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

А тоа се случи и синоќа…

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Желба заради која и двајцата загубивме дел од нашето здравје и среќа.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Но и покрај тие обиди за индоктринација, М. Вестерн, пристигнувајќи во Македонија, ќе забележи дека во „Скопје, Прилеп, Битола и во Охрид и во селата на запад се пројавува автентичен, дури и нагласен македонски национален патриотизам“ и дека македонското население не се смета „за Грци, Срби или Бугари, туку за Македонци“.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Во меѓувреме, покрај тоа што на фирмата почна слабо да ѝ оди пласманот на својот асортиман и да назадува зад конкуренцијата на пазарот, настануваат и одредени внатрешни превирања и поделби на вработените на неколку табора.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Додека од касетофонот се извива опивниот звук на гитарата на Рај Кудер од Вандерсовиот „Париз - Тексас“ ги поврзувам овие две белешки, запишани попладнево, во делови од една иста приказна.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

2 Миодраг Друговац, посочувајќи одделни делови од расказите на Чинго забележува: „ ... Чинго ја усвитува својата реченица, дијалогот му е мошне едноставен, занимлив и неверојатно непринуден, како изделкан во духот на народниот раскажувач...“

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

- „Има ли моменти од животот би ги петрифицирале, скамениле, кој дел од животот би го секцирале или избришале со гума за бришење?“

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Рафрлени од ветар и од претчувствства дека ќе му се случи нешто големо и незаборавно, нешто што ќе е важен дел од историјата на животот и на светот, на небото плачеа жерави.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Партизаните, и покрај нивниот подоцнежен почеток во Македонија, претставуваат главниот фактор, практично, покрај непостоењето организирана опозиција.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Океанија ги опфаќа двете Америки, атлантските острови, вклучувајќи ги и Британските, Австралазија и јужниот дел од Африка.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

И јас бев обземен со својот дел од колективната катарза.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Зафатена од пофтежот да запливам, видов како непромислено заодувам во водата и како веќе е фатен дел од фустанот скоро до колковите.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Зад брегот се гледа еден дел од планината по која се издигаат огромни дрвја на бука, цер, благун, јаблан, сладун, и кои често го поземаат чадот од дувалото и го разнесуваат меѓу себе - траг да не му остане.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

„Јас не можам да прекршувам наредби”, рече Беренц не криејќи ја изненадата од директноста на митрополитот. Владиката не го ни почувствува кафето кое гледаше што побргу да го испие и да замине, зашто во главата имаше уште еден план. Вечерта владиката отиде дома кај градоначалникот.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Можеби тука лежи тајната на поврзаноста на мајката со детето – таа го гледа како дел од себе.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Мајка ми, среќна, нѐ галеше сите. Смислата на сиот нејзин живот беше нашата среќа, а оваа наша радост беше дел од тоа.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Освен неколку крупни кадри, поголемиот дел од сцените е компониран во широкиот лак на масата за вечера и плановите на кујнската послуга, кадешто е остварена раздалеченоста и контролирано растојанието.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Одредена терминолошка недоследност забележуваме при дефинирањето на установата како „деловна единица“, посебно ако се знае дека под овој поим се смета постојано место на активност преку кое или во кое се врши, целосно или делумно, стопанска дејност, како составен дел од одредено правно лице.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Додека масовни убиства биле одбегнати, дотогаш апсењето и малтретирањето на егзархискиот дел од нашиот народ во речиси цела Македонија зело невидени размери.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Беа без тапети, без декорација, без таписерии и молерај, а само изненадени со приклештени делови од искршени столови, од маси, од делови од кревети, просто расфрлани и заковани.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Во почетокот ги одбиваше секојдневните канонски задолженија и нивната будалеста рутина на утрински, пладневни и вечерни активности, кои требаше да ѝ го исполнат поголемиот дел од денот.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Соколе се наведнува и позема нешто, како да се колеба за дел од секундата, но раката намавнува и каменот чукнува во џамот.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Имено, ситуацијата се усложни уште повеќе кога во меѓувреме, во текот на постапката, со Решение II Л.бр. 20/05 и 26/07 донесено од Основниот суд Скопје I, во ноември 2005-та, е отворена ликвидациона постапка над „Водостопанство Вардар“ – сметано од јануари 2004 (а како ликвидатори беа назначени прво М.Велинов, а потоа Т.Мартиновски – согласно Глава IX од тогаш новиот, а сѐ уште актуелен Закон за водостопанствата [2005], којашто носи наслов „Престанок на работа“).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

И сето тоа можело да се доживее само таму, високо, каде што нашиот незабележлив граѓанин и херој, Поетот, го поминува благопријатниот и посреќен дел од своето време.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

И Татко и Камилски делови од нивните животи минаа во на гурбет.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Таа уметност, која одбива да се декларира како народна, е подложена на жестоки напади: се вели дека таа уметност (меѓу која и џезот, авангардата, постмодерната) е „културолошко труење со предумисла“, дека е „доволно смешна за да биде дел од паузата на народните приредби“ (повторно мислев на Луција), па се прогласува таа за производ на болшевизмот, односно комунизмот.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Александар се плашеше дека дел од таа зајадливост на неговиот татко, што преку ДНК, што преку воспитување преминала на него.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Така расказот станува басна, се делокализира, и ако така може да се рече, станува дел од големата дебата за тешкотиите на модерниот живот и неговите болни контрасти.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Издржи го засркнувачкото голтање на фалусот на смислата лизгавото освојување на бескрајот во овој мал дел од времето во кое смртта се лечи од комплекс на ниска вредност и се докажува врз јазичето на живите и кога затвора и кога отвора.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Помисли дека мораат да бидат уште два покуси, на предниот и на задниот дел од носилката.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Го чувствуваше прстенот како дел од него, од неговото срце.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Во таа борба, неминовно е детето да се самоподели, да чувствува двојна приврзаност, дотолку што е принудено да биде и за и против мајка си.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Голем пријател на Албер Ками, делејќи заедничка работна соба во еден период кај издавачот Галимар, ги споделува во неговата медитеранска поетика според која Медитеранот останува негова дефинитивна татковина, како суштински дел од татковината на животот.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Така Грците тврдат дека државата Македонија всушност не постои, Бугарите ја признаваат државата, но не и словенските Македонци што живеат во неа (т.е. тие се Бугари што тоа сѐ уште не го сфатиле), а голем дел од Србите сметаат дека сето тоа всушност е само „јужна Србија”, и дека Македонците всушност се Срби изложени на бугарско влијание.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Порано се викаше „Свети Мартин во полето“, додаде старецот, „иако не се сеќавам на никакво поле во тој дел од градот.“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Сите клучни делови од телото му беа блокирани.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Кога дрвото покрај кое случајно минувате со задоволство ја претрпува болката од впишувањето на две имиња врз неговата кора со нож; кога истовремената појава на дожд од небото и солзи на вашето лице не може да се нарече случајност; кога светулка се дави во вирче, прета со наводенети крилца борејќи се за живот и притоа не заборава да ве награди со светлина; кога не знаете зошто одот одеднаш ви станува куц; кога не сте пијани, а од некои темни агли на едвај осветлената улица слушате тивко завивање и цивкање на куче; кога не знаете како сте станале дел од таква ноќ... сѐ што ви преостанува е да се гризете од бол и зачуденост.

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

Дури откако мојот спроводник повторно реферираше, но овој пат погласно, дека го привел затвореникот, иследникот бавно се сврти.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Граѓаните кои живеат во оваа улица резигнирано истакнуваат дека таквата состојба е резултат на индиферентниот однос на ЈП „Комуналец“ кое на овој дел од градот не врши редовно собирање на сметот од индивидуалните станбени згради, а нема поставено ни контејнери.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

На масата има весник и ножици. Кртот ја остави книгата. Сече дел од весникот.

„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)

Единствени што сме способни да го согледаме себството, како Целина, а не како дел од групата.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Она што го нагласува Божиновски е дека, низ сите овие процеси, нему бил вршен отворен притисок и бил уценуван од страна на компанијата, за делот од средствата со кои компанијата – во негово име – купила акции од матичната компанија QBE Австралија.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во својот извештај Еванс посебно ќе ја потенцира убеденоста на „поголемиот дел од Славо-Македонците дека една од основните цели на Британија е да го врати кралот на Хелените, а кралот за нив значи Метаксас, со неговата забрана за кози и словенски јазик, просветителска практика, како казните, затворањето, рициново масло и прогонство во Бугарија“.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Но, понекогаш Бојан, разговарајќи со деда си или со дедо Иван, ќе умееше да зачепне во некое делче од нивните сеќавања, па тогаш ела слушај.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Некаде напролет имаше втор дел од ваквото здружвање на трудот-варијанта.

„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)

Го шмукав јазичето со мирис на ркулец заглезден во влажна почва и со киселкаст вкус на штотуку зазреана мушмула, чувствувајќи ги на образите усните со кои на горниот и долниот дел во една колку вистинска толку замислена точка, се спојуваа нозете на Ема, и тогаш ми се чинеше дека тие усни, кои никогаш не кажале ништо, ниту ќе кажат некогаш нешто, а толку многу знаат да кажат, и толку многу сакаш да ги чуеш барем еднаш да проговорат, без оглед дали ќе те фалат или ќе те кудат, ме подземаа со слузта што благо ме облеваше внесувајќи ме навнатре со сѐ позабележливото поткревање на телото што лежеше под мене, со можеби инстинктивното поткревање нагоре, и повторното спуштање, во ритам што беше дел од нашата игра, од нашиот живот.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Со таа метафизичко-религиска „инверзија“ маниристите на сите времиња по сѐ се дел од традицијата за нив особената принуда на изразување.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Сигурно е ужасно, мислеше Змејко кога сеќаваш како нешто ти недостасува, кога сеќаваш дека си останал без еден дел од своето тело, кој ти останал некаде незабележано по изминатиот пат зад тебе, во сите изминати денови, а ти си продолжил носејќи му ја празнината, постојано чувствувајќи се прогонет од тој недостаток, сѐ дури вџашувачки неочекувано еден миг не те натера да го побараш, и додека не откриеш дека си останал без него. Каде ли го загубив, мислиш, каде ли?

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Татко се сложи и така заврши првиот дел од реферирањето на Камилски за зборовите јаничарство, курбан, башибозук, зандана и кодош.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Излегуваше, така дека Писмородецот си заградил дел од светот што го создал Господ и рекол: еве, со ова ќе живеете, и ништо друго за што јас не сум родил буква веќе не постои.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Секогаш беа мистериозни во врска со тоа што таму го работеа.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Тогаш сетив страотна болка. Некој како да откина дел од мене, од моето тело и душа.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Наместо тоа тие еден сѐ поширок дел од своите животи го ставаат како легитимен објект на експертите.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Тие пари биле давани главно од македонската емиграција за помагање на револуционерната организација во Македонија и добар дел од нив се трошеле за тоа.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Расцепот откриваше само мал дел од она што се нарекува божји дар на женственоста.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Еврејско маало. Не го препознавам. Се гледа само дел од улица.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

„Доле“ содржи две значења: непосредно (егзотеричко) и латентно (езотеричко).

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Најголемиот дел од материјалот на кој се работеше немаше никаква врска со стварниот свет, дури ни таква врска каква што постои во директната лага.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Шупливиот дел од дрвената нога го полнев со хулахопки и другите работи и право во Брно, каде лично и своерачно им ги облекував на милите студентки од земјите на социјализмот.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Тој скокаше од радост, ги прегрнуваше и Лествичникот и Филозофот, им ветуваше делови од царството, товари азно, а овие збунето се гледаа, оти не очекуваа исход ист во словата, на две различни места најдени.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Немаше прекор, ни во нивните лица, ни во нивните срца, само сознанието дека тие мора да умрат за тој да може да остане жив и дека тоа е дел од неизбежниот поредок на нештата.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Сум била јас и друг пат рекреативно дел од такви фотосесии.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Според разговорите што ги водев подоцна со старите жители на селото, во Маказар немало семејство Боте, та заклучив, што набрзо од хартиите и ми се потврди, дека учителот веројатно бил од друго место, донесен можеби специјално од Никола Поцо за да држи училиште на народен јазик и, во тој случај, можеби и живеел во еден дел од куќата на трговецот, та тука останал и неговиот ракопис, спастрен подоцна од семејството Поцо во лимената кутија која, очигледно заборавена, стоела во дупката на ѕидот од потонот.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Тоа е начин да се преживее, тие се сите тука свои на своето, тој е дојден и заглавен во туѓ град меѓу туѓи луѓе, во туѓа средина во која единствена смисла има да продолжи да ја држи функцијата, инаку е никој и ништо - се правдаше самиот пред себе си, а оној темен дел од желбите ќе се појавеше ненадејно од темните келари на неговата душа и ќе го потсетеше дека се лаже: „Не се прави наивен”, ќе се соочеше со себе си; неодамна самиот пред германските власти ја издејствува смената на Сабтај Салтиел, но и преземањето на неговата функција, стана и претседател на еврејската заедница на Солун.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Значи, уметникот е шизофреник кој со едното око и едниот дел од душата ги рециклира идеите на мудрецот, а со другото око и другата душа ги следи и испитува делувањата на масите и тираните.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Штипкањето на студот кое кажуваше дека температурата паднала под дваесеттиот и некој степен го сети само на носот и на горниот дел од образите.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Всушност некои прсти ме имаа фатено за рамото и ме туркаа кон собата во која ти го беше поминала сосема сама поголемиот дел од твојата последна ноќ.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Грците, Бугарите, Србите сите заедно нѐ уверуваат нас дека ние сите сме само од нивната народност и оти нашиот спас е само во соединувањето на цела Македонија, или барем на еден голем дел од неа, кон нивната држава.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Сепак, тоа што моментално го имав во животот ми беше некаков успех, тргнувајќи од фактот дека сум дошла од провинција во источниот дел од земјава, каде што птиците заборавиле да пеат кога летаат.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

„Трите академски идеи кои навистина ме интересираат се: она што мојот учител (говорејќи за Сезан и кубизмот) го нарекуваше „ротирачко гледиште“; сугестијата на Марсел Дишан да се досегне Неможноста на доволно визуелна меморија за меморираниот впечаток да се пренесе од еден на друг сличен предмет; и Леонардовата идеја...дека границата на телото не е ниту дел од зафатеното тело ниту дел од околината на атмосферата“.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Даниел веднаш виде дека брат му Френк го размачкува малтерот врз еден дел од сенката на девојката, што паѓаше врз ѕидот.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Но, бидејќи претходно таа веќе беше паднала во немилост на нејзиниот директор – и покрај тоа што на дел од останатите работнички кои беа напуштени по истиот правен основ, им беа исплатени испратнините кои законски им следуваат – тоа, од неразбирливи причини, не беше сторено и во случајот на Триманова!?7 По ова, таа прави обид настанатиот спор спогодбено да се разреши – на трипати, во придружба и на нејзиниот сопруг, се обраќа до сопственикот којшто истовремено е и менаџер на акционерското друштво.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Рацете ми се набабрија и не можев да ја издржам болката, па си ги пикнав во слојот мраз што се има налепено на горниот дел од фрижидерот.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

И за сето време мора да ја чува својата омраза заклучана во себе, како некоја топка, материја што е дел од него, а сепак не е во врска со останатиот дел од него, како некоја циста.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

И во еден врел јулски петок, ден кога Алах име на поблизу на правоверните, Липа Рипс и Рубина Фаин како руски дворјанини под дипломатски имунитет, доаѓаат во близината на светото место на кое, заштитен од проверени азиски и европски гардисти, дел од низам џедит, нов ред во војската, стар осум децении,можеби од Курди, Сиријци и балкански потурченици со барутни срца в круг околу џамија во која се моли Абдул Хамид.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Тоа се случи на едно друго скришно место што го знаеше Џулија, камбаната на една руинирана црква во еден речиси напуштен дел од градот, каде пред триесет години беше паднала атомска бомба.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Затоа и верувам дека не треба да се заборави ни еден народ, ни една страдална личност, во името на други страдалници.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

5 Но, тука симптоматично е тоа што тогашниот претседател на 149 велешкиот суд (Ш.Адеми) го усвои приговорот на тужениот дека миксетата, како дел од опремата, е суштински потребна за извршување на неговата работа т.е. „за понатамошно одржување на работниот минимум“, иако радиото воопшто не работеше, а немаше ни изгледи дека ќе се рестартира – па ја издвои од пописниот имот кој беше предмет за принудно извршување, иако токму оваа скапа миксета најмногу ќе му помогнеше на тужителот за неговата идна професија [всушност, тој отвори своја приватна маркетинг агенција].

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

ѓ) договор за вработување на куќни помошници (чл. 53, ЗРО/05) – кај овој посебен тип договор, покрај тоа што во нашата држава се официјализира една средновековна феудална категорија – „слугувањето“, „главарењето“ или „закрепостеноста“, има уште два куриозитета: единствено кај него е оставена одредбата која предвидува негова заверка во Заводот за вработување, што очигледно е пропуст при редактирањето на законскиот текст; а, во овој случај, предвидена е и можноста обезбедувањето „сместување и исхрана на работникот, кај работодавачот, да претставува дел од платата“ – кој пак дел, во договорот, мора да биде изразен во пари!?;

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Дел што никогаш повеќе нема да ја има истата форма и никогаш повеќе нема да го имам за себе.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Водена од тој животен феномен ништо не ме спречува да ја откријам енигмата на здодевното секојдневие од целиот сопствен багаж, од најдлабоките лични тунели да ги извадам зрелите плодови, сочните овошја и да исцедам свежи сокови за освежување и уживање.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

А над сето тоа, сосем анонимни, беа раководните мозоци кои ја координираа целата работа и ги утврдуваа основите на политиката од која произлегуваше кој дел од минатото треба да биде зачуван, кој да биде фалсификуван, а кој да биде избришан.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Можеби не го гледам тоа, но и јас имам дел од таквите маки. Најлоша мака е маката од жените.“

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Тоа беше местото каде што се скина тенката нишка помеѓу нас и нашите заборавени претци: ние бевме првите неверници во долгата низа поколенија од времето на Мојсеј до нас, првите кои работеа во сабота, кои јадеа свинско, кои не одеа во синагога, кои не кажуваа “Кадиш“ на погребението и на годишнините од смртта на родителите, кои не го разбираа хебрејскиот; за нас светиот јазик беше германскиот (брат ми веруваше дека германскиот јазик е единствениот кој во потполност може да ги изрази највисоките вознеси на човековата мисла), се воодушевувавме од германскиот дух и правевме сѐ да бидеме дел од него, живеевме во Виена, престолнината на Австро-Унгарија, која беше нарекувана “светата империја на германската нација”, и со некакво чудно воодушевување, со кое го прикривавме зазорот кон својата традиција, ги прифаќавме тогашните навики и однесувања на виенската средна класа.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Дел од стрипот Maus Во “Нацијата” (The Nation) неодамна напишавте дека Маус направи сојуз со Хитлер. Што мислевте со тоа?

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

По ослободувањето на Скопје дел од членовите на британските воени мисии се стационирале во градот и оттаму ги следеле сите настани што се случувале во градот и оттаму ги следеле сите настани што се случувале на територијата на Македонија и со тоа го запознавале шефот на британските воени мисии во Југославија Фрицрој Маклин.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Согласно член 34, за повреда на работната дисциплина ќе се смета различното започнување и запирање на работењето за одделни категории вработени, како и сукцесивното распоредување на запирањето или сменувањето на различни групи на вработени или делови од претпријатието.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Исто така, на 25 март 1941 година, во весникот „Сан Франциско хроникал“, била пренесена информацијата за демонстрациите во Битола, каде што демонстрантите барале да ѝ се приклучат на грчката армија во војната против италијанските фашистички агресори и дека во „Скопје и Цетиње, два силни комунистички центри, илјадници само ги повторија, со поголема жестина, демонстрациите од вчера“.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Понекогаш детето и сака и мрази во истиот дел од секундата.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Одејќи накај дома, се сетив на поголемиот дел од песната.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Дел од написите, записите и расказите Христов подоцна ги вметнал, интегрално или преработени во своите објавени романи.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Раздвижен круг од вода, бран кој успешно ја криеше својата тајност, претворајќи се во тврда, или гасовита форма, преоѓајќи лесно и брзо од еден во друг вид, пред да може човечкото око да ја регистрира таа промена, која, пак, во зависност од притисокот и температурата на воздухот се трансформираше во дел од секундата.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

По добрата голтка горко кафе и цигара, Рада конечно се вклучи во „бош“ муабетите на Душка и Роска, станувајќи дел од екипата која озборува без мерка.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Но тоа беа распарчани делови од некогашните восхитувачки целини. Дури и љубовните доживувања и спомените за нив.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Таквиот предлог според нив "може да биде поздравен од Бугарија како краен договор за нејзините претензии кон негрчка Македонија.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Понекогаш, кога ќе се сетев како ме поздравуваше пред да се појави Марта Бернајс, минувајќи со врвот на својот показалец прво по моето чело, па по врвот на мојот нос, па по моите усни, го кревав показалецот нагоре, како да покажувам кон небото, а потоа си минував со него по челото, по врвот на носот, по усните. …

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Но, тогаш се појавува и Барес, па отпорот на ампутацијата на еден дел од француската територија се организира околу поимот на францускиот гениј.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Овде подобро да утепаш малку време, него да утепам дел од тебе. На пример.

„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)

Кога долниот дел од записот беше препишан, Филозофот требаше да се искачи кон горните, први редови.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Потскажувањето им стана дел од животот.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Нешто падна на креветот зад Винстон. Горниот дел од една скала помина низ прозорецот и ја скрши рамката.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Робер Мале останува верен на својата мисија оти по мирен пат ќе го разреши судирот, верувајќи, како и во поезијата која ја создаваше дека останува конечен жител на татковината на животот.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Можеби на прв поглед се чини дека, во ваква строга поставеност на нештата, нема простор за никаков проблем – бидејќи тешко може да се наиде на пречка во јасно дефинирани услови.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ти би можел, како сите ние, да бидеш дел од нашиот историски процес.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

„А ете, јас сум слушнала дека најголем дел од копитарите, ако не го излижат малечкото веднаш откако ќе го родат, ако не го обележат со својата плунка, со тој знак кој ним самите им вели: ‘Ова е мое, ова сум јас,’ тогаш го отфрлаат новороденото.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Ретко работеше, дури и во најдобрите времиња, а сега струјата се укинуваше преку ден. Тоа беше дел од штедењето во подготовките за Неделата на омразата.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Сѐ поетерична, сѐ повеќе неразделен дел од целоста свет во светот.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Оваа солуција нема да ги има предностите на локалната автономија (за што тие може да се расправаат дека негрчка Македонија е премногу мала и сиромашна); а како што се навестува... тоа би го зголемило стравот на Турција и на Грција“.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Така тие сметале дека „Словенија (вклучувајќи ја предвоена Словенија плус Приморско и делови од Истра), Хрватска (вклучувајќи ја Славонија, Хрватска, Далмација и делови од Истра) и Србија можат привремено да бидат ограничени на принципот на апсолутно мнозинство.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Каталогот од изложбата (одржана скоро во Оксфорд), што го претставуваше индискиот поет и сликар Рабиндранат Тагоре, објави некои делови од есеите на Тагоре за национализмот.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Евреите на нашиот остров се грчки државјани. Тие се добри, мирољубиви, работливи луѓе и јас лично, како чистокрвни Закинтјани ги сметам за дел од моето стадо.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Љубовта на мајката кон детето е љубов кон еден дел од самата себе. Една форма на самовљубеност.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Во почетокот на дваесеттиот век визијата за едно идно општество, неверојатно богато, неоптоварено со работа, уредено и делотворно - за еден блескав антисептички свет од стакло и челик и снежнобел бетон - беше дел од свеста на речиси секој образован човек.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Тоа беше дел од дипломатскиот ритуал кој во оваа земја имаше посебен вид.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Но имаше еден момент - не знаеше колку долг, триесетина секунди можеби - од блескава извесност, кога секоја сугестија на О'Брајан исполнуваше еден дел од празнината и стануваше апсолутна вистина и кога два и два можеа да бидат три, исто толку лесно како и пет, ако беше потребно.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

А што сѐ превиде тоа ковчеџе откако пред многу години го купи и му стана составен дел од неговиот живот; се фрлаше во разни превозни средства завиткано во вреќа за да не се гледа, да се заштити или да се носи полесно кога одеше пеш или кога му го даваше некому да го носи; не ретко му служеше да ги потпира на него плеќите или главата на разните железнички или автобуски станици чекајќи воз или автобус за некаде; да седи на него како на столче на палубите од бродовите во долгите деноноќни пловења; да го товари на коњи, магариња и камили по патиштата каде што само тие можеа да одат, да се изложува на ризик, да си го става на коцка животот поради неговата привлечност и будење љубопитност кај разните луѓе што го придружуваа или со кои доаѓаше во допир; да го продава кога ќе немаше пари и пак да не го продаде за да не се одвои од него; да му ги менува или крши катинарчињата кога ќе ги изгубеше клучињата, да го чисти и дотерува кога ќе се наводенеше од дожд и снег, да му го повраќа сјајот, убавината; да им го остава понекогаш на газдите како залог додека дојде до пари за да им ја плати станарината; тој му беше единствен сведок, придружник и другар во патувањата носејќи налепници од разни места и хотели.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

МЕТОДИ: (Оди и ја затвора вратата низ која излегоа Иван и Младичот. Останатиот дел од разговорот се води главно придушено.)

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Човечки фигури, геометриски знаци и други форми пронајдени се, врежани или насликани, над и под земјата на карпи („петроглифи“), градби, гробници, грнчарија и други објекти во разни делови од светот. Нивното значење главно е непознато. 190 okno.mk

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Најголем дел од овие зборови, опасни според Камилски, а неопасни според Татко требаше да минат низ балканвавилонското чистилиште.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Татко ми, впрочем како придојденик во градот, без рода и блиски, ако се исклучат козите, тие туѓи организми во семејството кои со времето толку соживејаа и станаа дел од него имајќи го на ум брат ми партиец, сметаше дека не е толку мудро да се мешаме во политиката на домородците, зашто и кога ќе имаме право за некоја работа, тешко сите да ни поверуваат.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Оној кој е подбркан од судбината, независно од тоа кој пат ќе го искористи за да исчезне, не може да се ослободи од прогонувачот, постојано ќе го чувствува неговиот здив на вратот, дури и тогаш кога тој прогон ќе го прогласи и за проклетство што којзнае како му се присламчило па во чекор го следи, барем така го чувствува лично тој иако знае дека помеѓу него и прогонувачот се протега добар дел од пуста и неосветлена улица.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Од премолците и ретките исповеди, можеше да се насетат делови од историјата на трагизмот на нашето невозможно враќање во родната земја.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Не само што документите се распаѓаат во пеплишта а градбите во урнатини, туку и поголемиот дел од цивилизациите што ни претходеле скоро и да не оставиле трага.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Сепак, барем во одделот каде што таа работеше, постоеше солидарност и добра соработка меѓу колегите.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Таа блискост на едно наречје се пројавува, од една страна, кон сите други македонски наречја во општите фонетски или звуковни, морфолошки или формени и лексички или зборовни особини; од друга страна, секое наречје е најблиско до неговите соседни наречја, имајќи со нив општи особини што се немаат во пооддалечените од него други наречја, и тоа западниот дел од наречјето е поблиско до неговиот западен сосед и со него тукуречи се слеваат, источниот до источниот итн. и така наречјата како да се врзани едно со друго како колцата во еден синџир.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Дел од ова производство ќе биде наменето за извоз, а дел за консумација на бугарскиот пазар.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Има многу варијации на начините на кои се конструира машката геј- култура, во поединечните геј- заедници што припаѓаат на различни национални или етнички култури во разните делови од светот.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Иако во некој, и за мене самиот непознат дел од мојата помисла можеби и постоела некаква намера.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Дека изборот за човештвото лежи меѓу слободата и среќата и дека, за огромниот дел од човештвото, среќата е подобра.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Докторирал во Париз, па се очекуваше веднаш по војната да оствари брилијантна кариера, во својата земја, во новата јужна Народна Република Македонија, дел од југословенската федерација.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

И знаеше дека и јас знам дека ова е само дел од одмаздата.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Миг, неуловливо делче од време, од еден живот една смрт, миг повеќе почувствуван отколку забележан.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Архитектурата на Хундертвасер е во склад со постмодерното и постиндустриското време, со враќањето на човекот кон природата, со дефинитивното сознание дека човекот е само дел од таа природа, а никако некој над-организам, суштество кое може да живее надвор од својата природна околина и кое претставува централен субјект. 122 Margina #19-20 [1995] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Зад секој агол се изненадувањата на животот, непредвидливоста е најубавиот дел од секојдневието, можеби најубавото уште не сме го доживеале.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Тоа е малечко делче од историјата што тие заборавиле да го променат.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Месечината одмина дел од својот пат по небото.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

„Со какви грижи се соочуваат несреќниците задолжени да им создаваат потешкотии и грижи на недолжните луѓе кои тргнале да откријат или да наѕрат барем од далеку во некој малечок дел од своето минатото?“

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ѓорѓиевски е член на синдикатот, а како што ќе ви- диме подолу, тој е и активен учесник во синдикалните активности.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Оваа книга, како дел од есенцијата на мојата балканска егзилска сага, беше еден вид преуранета проверка на синот на емигрантот, нараторот, дали беше дојдено времето за враќање од егзилот во родната Албанија, беше тоа едно ѕиркање во пеколот кое можеше да заврши кобно...

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Така наместо да увезуваме за 1000 евра од УСА, каде што е општо познато дека голем дел од нацијата се дебили, ние би можеле да извезуваме и да постигнеме дури и трговски суфицит.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Можеби таа сила што ме поттурнуваше не беа прсти или рака туку желбата или потребата над која немав контрола.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Холанд ги симулира процесите на прилагодување на економските и на биолошките системи и првите резултати ги собира нумерички: „Јас можам да направам карикатура на некој процес и да добијам модел што е скоро сигурно премногу едноставен но кој сепак зафаќа некои особини на ист начин на кој една политичка карикатура успева да улови дел од вистината.“

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

- А некни; во црквата во која ноќевавме го изгоревме олтарот и иконите и со тоа, ми се чини, како да изгоревме дел од душата на народецот.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Знаеш, сѐ она што го зборувам за него, за Семјон, за рускиот човек што ти беше татко, кој и самиот се чудеше колку е Русин бидејќи мајка му била Украинка а таткото Козак, само е делче или така да се изразам најмалото делче од вистината за него, бидејќи тој, покрај мене помина без да го допрам; тој беше, ете, да не должам, една голема отсутност.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

8) Напишете две страни (или повеќе) некој драматичен исечок (дел од приказна), служејќи се со предмети, предели, временски состојби итн., за да ги истакнете особеностите на двата карактера, како и односите меѓу нив.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Човек се спознава себеси во вселената, како што вселената открива дел од себеси во човекот.

„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)

Наместо на уролог, голем дел од оболените одеа кај него и со три баења куро веќе им беше излечен.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Сем поминуваше најголем дел од своето време на креветчето заштитено од платно, во сенката на грмушките.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Кајмакамот пишуваше: „Од мене, прилепскиот кајмакам, Салиефенди до тебе стари пријателе Арсланбеј поздрав и молитва да ти го чува алах здравјето, главата и власта.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Виртуелната кабина ја филтрира реалната сцена претставувајќи многу почитлив свет.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Хеликоптер со камера во клунот мора да ја следел во височината и имаше многу аплауз од партиските седишта, но една жена долу во проловскиот дел од салата ненадејно почна да крева врева и да вика дека тие не смееле да го прикажуваат пред децата, не требало, не е во ред пред деца сѐ додека полицијата не ја истурка надвор мислам дека нешто ѝ се случило, никому не му е гајле што велат проловите типична проловска реакција тие никогаш...“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Втората книга ги открива потеклото на ликовите и на приказните од Сто години самотија, На полковникот нема кој да му пишува и Хроника на една најавена смрт.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Чичкото беше дојден да прекопа еден дел од нашиот двор.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

Следниот пат кога ќе навратите ќе направиме неколку во гроплан. DD ПТ: За ударниот дел од Интервју?

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Разбудена среде ноќта те барам тебе во дел од моето тело.... тебе, мирисот на убавина во твоите раце... не се раѓаат повеќе такви како нас... срцето ми кажува стихови за тебе...

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

Не беше пресреќна ни со тие понуди, зашто сакаше да се вратат онаму кајшто припаѓаат, во Галиција, во Полска, во Германија или во Австрија, а им се случуваше спротивното: како семејство сѐ подлабоко навлегуваа во Ориентот, кој – си мислеше Гита Корец во бессоните солунски ноќи - него можеби го влечеше поради традициите што му се допаѓаа на салонскиот ционист во него, но и на сѐ повидливиот, автократски дел од неговата личност.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Способноста да изведеш таква реплика карикатуристот од сиднејскиот геј- весник ја третира како дел од машкиот геј- репертоар, типично дело од машкиот геј- театар, кое си е на место во машкото геј- општество, но непримерно за училницата.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Сите сме фрлени во овој несовршен, енигматски, интригантен свет, без каење тргнуваме во потрага на судбината, без никој да не праша дали сакаме да бидеме дел од непознато патешествие наречено живот чии крај е смртта.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Го нема ниту Дрвениот мост што го поврзуваше десниот и левиот дел на градот. Останале само делови од кејот крај реката.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Ако изрече раскинување на договорот судот, на барање од другата страна, ќе ја обврзе страната што го барала да ѝ надомести на другата страна справедлив дел од штетата што ја трпи поради тоа (чл. 122, ЗОО – rebus sic stantibus).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Тогаш отиде до клупата и седна, а телото уште два пати благо ѝ се стресе и секое стресување, што ѝ минуваше низ телото ѝ ја одземаше вртоглавицата која сѐ уште беше во неа, и секое повторно смирување или сталожување одново ѝ враќаше дел од изгубената сила.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Бев со неа да и поносам дел од тагата и тежината.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Но не е и на иследникот, воопшто, не е нивниот.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Наутро и навечер дроздовите се натпреваруваа, но не им претставуваа конкуренција на мелодиите од неговата лира.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Хетероген збир на јазици и култури, единствена интеграција на суверени европски земји МАКЕДОНИЈА поткована за големото Европско семејство демократски, политички, и економски Бидете и вие дел од ЕУ!

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Со очајнички напор, како да кубе дел од сопствениот мозок, можеше дури и да го извлече тоа нешто на виделина.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Пред нејзините нозе забележав дел од килим, многу сличен на оној со кој дојдовме.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Истото може да се најде во книгата „Ноуменологија на телото“, Табернакул, Скопје, 1994 ) 2 Oto, Klemm, "A History of Psychology", Transl. E. C. Wilm and R.Pinter, New York, Charles Scribner's and Sons, 1914, p.169, citirano vo: Klein,David, "The Concept of Consciousness", Universituy of Nebraska Press, Lincoln ѝ London, 1984, p.7 3 Margaret,Wilson,"Descartes", Routledge and Kegan Paul, London, 1978 (a), p.177-189 4 R.W.Sellars,"Aristotelian Philosophy of Mind",vo Philosophy for the Future, The Macmillan Co., 1949, p.569 Маргина 37 45 ~ Gесшрукциjа ~ /умешносш ~ 46 okno.mk пример 4 Aleksandar Brener Хроника на едно судење Руско-израелскиот уметник Александар Бренер во музеј со спреј, цртајќи зелен долар, ја испрска славната слика на Малевич, Бел крст на сиво, и со тоа, предвидливо, предизвика лавина реакции.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

МИРА: Тоа не зависи од облеката. БОРИС: Оваа облека е дел од мене. МИРА: Тогаш си.

„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)

Солидно е присутен „духот на починатата СФРЈ“, никако не од носталгични причини туку во обид да се биде конструктивен; имено, слично на Фројд (в. стр. 162 и сетете се на зборовите на Портогеси: „Загубата на сеќавањето, а не култот на сеќавањето, од нас ќе направи заробеници на минатото”) сметаме дека голем дел од причините за сегашните проблеми лежат во неразрешените минати недоразбирања.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Дел од кошулата расип — вода за растур раст — храст, ситна шума ресен — веленце со реси, тулбен, шамија со реси реченија — судбина решме — женски накит од многу срсбрени пари нашиени на подвески ромак — болно, обично криво животно кое дома се храни и пои ронкарка — метла со која се метат ронките 'рслан — лав 1) Во преносна см. син како лав рувет — носија рута — награда за трудот што го дава човек на човека, чорбаџија на момокот саватлија — прстен сребрен со монограм саѓиа — женска облека до над колена со кистови сајсана — добра кобила, атица сакма — машка долга облека, дебела место долго палто сак'н — немој сакуле — малечко торбиче светилник — железна направа со венец на која се клава боријата да свети сврчок — ѕадникот.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

При што никому од тукашните главатари не му текнува Да поведе сметка и за нас коалите Па на секој новодојденец да му наложи при цапнувањето во Австралија Да засади макар по еден еукалиптус За ние да можеме безгрижно да сонуваме И да си ја исполнуваме својата мислителска мисија А не да ни ги скусуваат соновите и од нашиот еукалиптус Уште да прават и некакви бонбони за шмукање Божем нема со што друго да го лечат народот од грлоболка Ние коалите не сме злопамтила Ама вие сега видете каков тоа човек создала работата И дали е баш вистински човек оној кој на коалите им зема дел од еукалиптусот Таквите во Македонија ги викаат човеци Некои од нив доаѓаат од стар крај со навики да крадат дрва за огрев Ама и кога крадат барем крадат дабови и борови а не еукалиптус

„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)

Татко длабоко во себе жалеше за зборовите кои исчезнуваа, а со нив дел од меморијата на народот.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

На нивно место и во дел од некогашниот двор се извишува десеткатница во изградба.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Претполагам дека токму во тоа е неволјата - во ниту еден поглед не бевме ништо друго освен она што сме, не се ни обидувавме тоа да го сториме, додека поголемиот дел од светот се напрегаше да биде нешто друго, понекогаш и нешто сосема друго.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Сите се фрлаат на работа. Грозјето се товари со лопати, паѓа од сите страни а за целото време избезумениот дилер вреска „More raisins, more raisins!“ (Повеќе грозје, повеќе грозје!).

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

А кога ми ги подаваше писмата, кога ми покажуваше делови од рубите, кога ми ја покажуваше скршената лулка, кога...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Го напуштив Балканот во времето на југословенските братоубиствени војни, но го носев со себе делот од неговите болки.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

148 „Меѓународните договори што се ратификувани во согласност со Уставот се дел од внатрешниот правен поредок и не можат да се менуваат со закон.“

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Продолжуваше да живее само во тој дел од себе, со сите други делови од своето тело мртов.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

На централниот дел од ѕидот стоеше порака, напишана на вешто изработен папирус, која почнуваше со зборови: „Кажи ми ангелу скришно каде да соберам сила искушениево да го скротам?

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Потем ќе го замесеше првиот дел од тестото, ќе го обликуваше во повеќе кори, кои успеваше да ги извие со вешти потези на рацете.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Бидејќи никој од семејството не беше присутен, ѝ станавме замена за семејството.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Заврти се сега и на оваа страна. Гледаш дел од Калево, така?

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Договорот нема да се раскине ако другата страна понуди или се согласи соодветните услови од договорот да се изменат справедливо.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Но сигурно и тој беше дел од големата неподвижна протоплазма на власта која ја движеше инертната идеја на Водачот.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

— Диши слободно, вика Никифор, пју либераменте, кос, кос, дишењето остави им го на стомачните мускули, исправено, исправено, многу влечеш на вибрато, така, така, вели, и дишењето треба да ти биде дел од музиката, не стегај ги прстите, вели, треба да допираш, како некого да будиш, вели, тонот треба сам да ти се јавува, да ти се оѕвива...

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

А од десното наше крило веќе ми го нема митралезот, не го слушам. „Крило е дел од фронтот на борбениот ред од единицата што се наоѓа помеѓу крајната точка на фронтот и центарот на фронтот.“

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Во однос на бугарскиот интерес, експертите ќе истакнат дека „Добивањето на поголемиот дел од Македонија е традиционална аспирација на бугарскиот народ.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Класичен пример за оваа негова способност е Bull’s Head, 1943. година, составена од велосипедско седиште и метални рачки, потоа Baboon and Young, 1951. година, направена од пар колички-играчки, отпадоци од дрво, парчиња од керамичка вазна, автомобилски амортизер, делови од лонци и шерпи.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Мислиш, лицето им е само еден безначаен дел од униформата.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Постојано си присутен и во моите чувства, нераздвоен дел од мене, кого јас гордо си го чувам.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Но, од оваа несреќно формулирана одредба се гледа дека ингеренцијата за определување на висината на регресот се делегира на пониско ниво т.е. со грански колективен договор, а такви во РМ се склучени многу малку. 27 вањето на работниот однос, има право на обесштетување за неискористениот дел од годишниот одмор.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

На секое разминување умира по еден дел од мене, умира по еден мирис од секој цвет, на измислениот букет кој ми го подари еднаш.

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

- На Скопје му фалат и животни за у Зоолошка зошто голем дел од животните избегаа на улица и по медиуми.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Освен притисокот врз здравјето од тамошната мачна работна атмосфера, постоеше и притисок од страна на тогашната извршна власт – која, според В.И., бесправно земала, давала и продавала дел од производите со кои работела фирмата, а работниците не добивале никаков надомест за тоа!?

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Дури во почетокот на 19-иот век законите што ја забрануваат суровоста спрема животните стануваат дел од англо-американското право.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Како и секогаш, врз едното око му лежела густа коса, перче слично на дел од животински опаш.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Сменски работник е секој работник чијшто распоред на неговата работа е дел од работа во смени (чл. 5, ст.1, ал.8 од ЗРО).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Зборот веќе се споил со каменот, визијата станала дел од градот...

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Испитувајќи го начинот на којшто филозофијата се занимава со етиката, политиката, поимот на одговорност, не би рекол дека деконструкцијата се управува кон некое повисоко разбирање на одговорноста, поради причините на сопствената претпазливост, бидејќи исто така научивме да бидеме претпазливи во однос на вредностите какви што се височината и длабочината (altituda altusa), туку се движи поради потребата за којашто верувам дека многу помалку е подложна на одговори и одговорности.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Се надевам дека „Светилката за Ханука” ќе преосветли дел од тревожните настани, масовните, а посебно индивидуалните човечки драми што одбиваме да му ги препуштиме на мракот на заборавот.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Посакуваше така смирена да поседи колку што може подолго, но здогледа некое делче од некое суво планинско цвеќе на футата и со прстот и показалецот внимателно го фати и го фрли онака во тревата.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Беше најтоплиот, најсонливиот дел од денот.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Со тоа мислам дека исполнувам, спроти моите сили, еден дел од мојот долг кон народот мој и кон татковината моја.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Не ѝ се веруваше дека го пропуштила најважниот дел од неговиот говор – дека решил да се жени.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Истрча низ вратничката и се закопа до натколениците во снегот, а со секој дел од своето тело просто како да го впиваше во себе дишењето на таа единствено вистинска, топла и миризлива југовина, што го поземаше во своите заплиснувања и го омекнуваше сиот.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Се разбира, сите овие нејасни објаснувања беа делчиња од некои настани за кои не бев ни сигурна дека се случиле, но и да бев дури и поглупава ќе дојдев до истиве овие заклучоци што дури сега ги кажувам.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Ако биде вработено на неопределено време невработено лице кое е корисник на паричен надоместок во случај на невработеност, тогаш работодавецот може да биде ослободен од плаќањето на придонесите, но само ако не ја искористи поволноста од Законот за вработување и осигурување во случај на невработеност да му биде исплатен неисплатениот дел од паричниот надоместок на невработеното лице кое е вработено (чл. 73, ЗВОСН).

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Најинтересниот дел од имитацијата беше токму имитирањето на англискиот јазик.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Еден дел од неговото лице ми заприлега на Горачинов.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Недостигот на цигари, кој привремено беше решен уште во првите денови преку една од болничарките која скришум ги продаваше според цената на златото, повторно почна да ја мачи кога ги потроши малкуте пари што ги имаше.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

„Ете, помина со рамнодушност низ мојата лутина“, си реков.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

„Аха, да. Рибата ми ја отвори вратата, јас ѝ кажав дека ми треба дел од нејзиниот задник и ѝ ги треснувам оние дваесет зелени.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Барајте сѐ што ви следува: не сте вие ни први ни последни што барате дел од татков имот...

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Тоа ќе биде поврзано и со целите на колонијалните сили на Европа од крајот на XIX век по падот на Отоманската империја и со непрекинатите аспирации за поделба и влијанија на овој дел од светот.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

И само е предупредување што „Непознатиот:/Див,/Молачлив,/Суролик.“/ го извива ова знаме на закана над сѐ што било, е и ќе биде во суштина на песната и во нејзиното повратно случување врз дел од замислената слика на нејзиното постоење.

„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)

БН е задоволен од исходите на споровите во кои учествуваше – бидејќи веќе има добиено дел од неисплатените трошоци кои му следуваа како право – што беше и главна цел на тужбите.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ова беа и делови од омажот, кој му го посветив на Махмуд Дарвиш, на големата вечер во катедралната црква Света Софија во августовската ноќ 2007 година.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Пред неговите очи дефилираат потомците на генералот Селевк, еден од наследниците на Александар, митскиот цар на Македонците и на Грците кој завладеа со сиот дотогаш познат свет, според тоа и со Палестина и чии потомци, еден од кои е и Селевк почнуваат да ги хеленизираат и Евреите, особено дел од еврејската аристократија, забранувајќи ги нивните верски обичаи, внесувајќи го меѓу нив грчкиот јазик, а во Храмот на единствениот Бог, нивните пагански многубожечки симболи.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Го заплисна мирис на чисто женско тело, а раката му допре наводенет дел од ноќницата.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Мислел дека ќе се смири, ќе се допокрие и ќе му се врати со морничавење на сонот, на кошмарот од кој веќе не можел да се ослободи ни буден, со воздишка од која студена молскавица ќе го жегне преку душникот.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Се сеќавам на рокот што го имаа: да постават изложба не во излозите на улица, туку горе во зградата, за компанијата која се занимаваше со продажба.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Доколку амбициозната филмска енциклопедија на Светот се заканува Светот да го направи одвишен и доколку деловите од списоците всушност и не можат да се класификуваат, дотолку подобро.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Задниот дел од поткровјето постепено стануваше Билиева област. (Били беше еден од првите Фектори- момци).

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Тој не можеше да си позволи себеси да биде токму оној дел од сета таа спалавена и разврзана работа, што ќе попушти, што не ќе додржи до крајот, што ќе откаже.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Оттаму, од нејзината могила, таа ќе ја гледа куќата во која ги поминала сите тешки и сите среќни години, како и најголемиот дел од патот, оној единствен пат по кој во една далечна ноќ се качуваше кон ѕвездите и кон планината.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

5 Спиев ли? Најпрвин и првпат тогаш видов дел од јавач на коњ на манастирскиот ѕид, око, рака до лакот со дршка од недовршено копје во грч на жолти прсти и копито врз дамка на нешто што било иконописечки настан, имало историја на грев и пекол.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Се почувствува побезбеден и што е најважно, се почувствува повторно важен.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Од самиот зафаток на револуционерната организација Македонците во Бугарија, или со бугарско образование, работеа под маската Бугари, едно затоа што така се викаше голем дел од населението, а друго, што по тој пат можеше да се добие поддршката на бугарската влада, на бугарскиот народ и на Бугарската егзархија.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Преку ноќ биле обесени црниот просјак и крадец Циганот Рамо и православниот арамија Невенко од кого пропиштело сѐ живо, некрстено и крстено.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

— Ќе умреме? — Не знам, вели, но и умирањето е дел од нашата партиска обврска.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

И во алхемиската традиција овој дел од телото има подеднакво богати конотации.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Како трета солуција ја нуделе можноста да се „направи возобновување на предлогот даден на Бугарија од силите на Антантата во 1915 год. за отстапување од Србија на Бугарија на неколку области источно од Вардар“ што ќе зависело, пред сѐ, од „размената на делови од населението од југословенска Македонија кои сакаат да ја преминат новата гранична линија“.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Мозокот е најжешкиот дел од телото, најжешкиот орган. Ја има најголемата влечна фукнција.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Го одредив своето парче за сликање и поставив работна плоча пред прозорот, но и понатаму ролетните ги оставав спуштени.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Еве во рамките на ширењето на невистини како биле објаснети настаните од 6 мај во официјалниот весник “Монастир“ од 30 април (13 мај): „Во минатата среда некои бунтовници, со намера да предизвикаат буна, почнаа во разни делови од градот да пукаат на војската и на турското население.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

А бидејќи тоа не било сторено, на работникот не му следува оваа разлика од четири плати.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Најголемиот дел од нив, со чесни исклучоци, се само безгласни приврзоци на системот кој, преку структурно насилство, продуцира сиромаштија и нееднаквост.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Дел од тебе сѐ уште беше во неа. Мора да ја одржуваме.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Дерида го прифаќа овој дел од структурализмот но останатите аспекти на Сосировата мисла ги отфрла.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Х.Х. не го симнува погледот од мене. Сигурно диригира и со овој дел од гостопримството.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Во Англија тој жанр е составен дел од литературата, и таму не беше тешко да се добие Донат или било кој актер.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Зад нив се наѕираше лицето и дел од градите на иследникот.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

По одбиениот пешадиски напад, почнаа да ги поправаат рововите и бункерите, собираа делови од тела на своите соборци.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

24. Проучувањето на архивската документација и тогашниот дневен и периодичен печат наполно ја потврдува Мисирковата мисла: на ТМОРО во странство и се даваше главно “бугарска” боја, иако поголемиот дел од македонските раководители упорно се трудеа да го оспорат тоа. 25.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Освен коњската главата со зобник, што се наоѓаше над влезот, и фактот дека храната навистина беше добра, гостилницата на Бланш беше дел од гостилниците што се наоѓаа на автопатиштата ширум континентот.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Како што го правеше тоа, дишењето му стануваше сѐ погласно и погласно, сѐ дури не почнеше да ми го гризе задниот дел од вратот кога почнуваше да влегува во мене.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

А Дико, штом остана сам, издивна како кога се свршува најтешкиот дел од работата.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Што можел да стори Онисифор Проказник - да побара од непознатите осуммина да се тргнат од патот за да помине дружината со двоколките или да заповеда веднаш да се пука?

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Оттогаш, земјата на Клементина ја чувствуваше и како дел од својата мајковина.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

„Господ Седржителот, кога го создавал светот, водел сметка и во непознатото да стави зрно познато, за да можеме да го именуваме“, рече и продолжи медот да се излева од устата негова: „Зарем кога ќе сретнеш непознат човек, не те потсетува тој, по одот, или по некој дел од телото свое, или по гласот на некој што претходно си го знаел?“

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Индигнација, лутина и гнев скриени во сечилото преточени во охрабрувачки занес, злобна алузија за да го казнам просторот и времето околу себе, а претворам во ужас дел од сопствениот хабитус и свесно правам деперсонализација, обезличување на душата.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Паметувањето на тоа родство, тој произлез и тие интереси го натеруваат секој член од некој народ да се одрече од некои свои права и интереси за да му посвети дел од своите сили на општото добро.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Вардарска бановина вкупно имала околу 1.574.243 жители.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Тој страхуваше дека последиците од „двоверството” односно „јаничарството” на Балканот можат да бидат најжестоки, пожестоки од тие што ги познава историјата во другите делови од светот.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Брат ми веруваше дека Чарлс Дарвин му го нашол вистинското место на човекот - во животинското царство; тој тврдеше дека со Дарвин започнува вистинското сфаќање на човечкото суштество - како креација на природата настаната во преобразбата од еден животински облик во друг, а не Божја креација од прашина со вдахнат божји здив.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Африканската музика обележува практично сѐ што правам - дури и амбиентот, бидејќи тој произлегува директно од желбата да видам што сѐ ќе случи ако ги „отклучиш“ звуците во дел од музиката, им ја дадеш нивната слобода и не ги навиеш сите според еден ист часовник.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Бугарската влада го прифатила тоа барање и во втората половина на април 1941 година, во Македонија, Јужна Србија и на Косово, ја упатила својата Петта армија.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Ако си решил малку по малку, твојата љубов да ја снемува... ќе ме снемува и мене, дел по дел од мене ќе умира... како ветар ќе минуваш низ мојот живот, и ќе ме однесеш до безживотниот брег, и таму тивко ќе ме снема во бескрајот...

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

Рада и Томо се одвоија и продолжија да живеат во еден посебен дел од куќата.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Веруваше дека сонот на само еден човек, татковиот, може да биде дел од меморијата на сите.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Му пишуваше на тогашниот министер за култура на Франција, Жак Ланг, да ми биде овозможен двомесечен престој во познатиот француски преведувачки колеџ во Арл, сместен во еден средновековен замок кој некогаш служел како болница, дисперзиран дел од културниот простор Ван Гог.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

– На ист начин, со бакарен отсјај, свети човековото око кога ќе вкуси дел од посакуваните благодати на нектарот на среќата – зборуваше старецот.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Во неколку делчиња од паркот имаше дрвја, групирани така што потсетуваа на театарска сценографија која треба да претставува шума.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Еден од нив ме зеде и ми ја соблече облеката што можеше лесно да се соблече, другите делови од облеката со нож ги распара и ги расфрли околу масата. Бев гола како од мајка родена.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

На почетната страница од нивниот сајт напишано е: Се надеваме дека до сега не сме ве разочарале, и дека повторно во некоја песна, некој стих, некое зборче или пак тон, ќе пронајдете дел од себе, дел од вашиот живот, затоа што светот во кој што живееме, малку е убав, малку за нигде, ама единствен кој што го познаваме.

„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)

Не морав веќе да се кријам, па се приближив и видов дека даската е светлокафеава, мазна и светкава, како премачкана со лак.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Поголем дел од дворот беше засаден со зимзелени дрвца, вкусно обликувани во геометриски фигури и ликови на животни.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Потоа се утеши со цигари завиткани во весник, што некои од болните ги изработуваа од догорчиња собрани од ѓубрето, зашто нејзината опсесија со пушењето стана толку силна како и првичната опсесија со телефонирањето.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Иако во рамки на претпријатието МК „Стоби“, барем на хартија, имаше основано и регистрирано синдикат, неговото неактивно раководство замижуваше пред ваквите неправди и беше сосем безгласен во заштита на правата на тамошните работници.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Улиците беа поспани по неделната работна ноќ. Стигнавме до улицата што ја баравме.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

За мене е јасно само тоа дека голем дел од сите наши несреќи се должат на бугарскиот народ.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Од дотука реченото се гледа: прво, оти ако по нашите сегашни етнографски сфаќања на Балканскиот Полуостров, особено на централниот и југоисточниот негов дел, т.е. во денешна Србија, Бугарија, Тракија и Македонија имало и има само две словенски етнографски единици – српски и бугарски народ, тогаш тоа уште не значи дека нема, немало и не може да има друга словенска единица, а напротив, дека нејзиното постоење е во пределите на возможното и на реалноста; второ, дека во Македонија нема две јужнословенски народности – српска и бугарска, а напротив дека во неа има само една народност со свои особини, коишто или претставуваат нешто оригинално што се нема ни кај Србите ни кај Бугарите, како што е, да речеме, со многу особини на македонските наречја, или нешто што се има и кај Бугарите и кај Србите или коешто се има само кај Македонците по краиштата на нивната татковина и кај Србите, или пак по нив и кај Бугарите, и дека од тие особини на Македонците, како дел од словенската група народи, најмногубројни, најраспространети, заеднички за сите Македонци, значи и најважни се тие особини со кои Македонците се одличуваат од другите словенски народи: по нив Македонците фактички составуваат одделна и самобитна словенска народност, иако за неа денеска не се зборува во науката и во секојдневниот разговор; трето, дека причината за тоа игнорирање и затемнување на постоењето на македонската народност се крие во постоењето на името „Бугари” во Македонија во етнографско значење и во експлоатирањето со него од страна на Бугарите.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Го прифаќам овој восклик како дел од она што се стреми, да се стопи, да се преобрази во она што е поблизу до совршенството, во самата природа - преку неа да се доближи до невидливиот создавач на сѐ, на себе.

„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)

Целата глетка изгледа како да е дел од некој напуштен сценски проект.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Нашата загриженост за неговото здравје сѐ повеќе раснеше, и не забележувавме дека Хајнерле од ден на ден сѐ повеќе слабее, температурата на челото ја сметавме за дел од возбудата заради промената на средината, кашлањата за дел од настинка.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Во политичката анализа за расположението на народот во Македонија, тој ќе истакне дека „поголемиот дел од цивилите ги имаат почувствувано ударите на војната и сега се подготвени за формирање сопствена влада.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Тоа траеше околу еден час и кога заврши прилегаше на сосема обична рака. Но не беше обична. Таа веќе не беше дел од него.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Во извесна смисла таа не му кажа ништо ново, но токму тоа беше дел од привлечноста.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

А исто така и при престојот во Србија од некои кругови му била предочена литературата во која Македонија се третира како дел од „Јужна Србија“.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Богдан гледајќи како се витка гола и како се умножува во огледалата, му стануваше уште поубава и поопчинувачка; не знаеше на кој дел од нејзиното тело побргу и повеќе да му се изнагледа и изнарадува; му се чинеше како првпат да ја гледа, како да не е таа Марија, ами некоја самовила што маѓепсува и излудува.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Акција е хартија од вредност [којашто може да ја издаваат АД и КДА] во којашто е претставен дел од основната главнина и во која се отелотворуваат правата на акционерот кој, како сопственик на акцијата, не е доверител на друштвото ниту сопственик на еден дел од имотот на друштвото (чл. 3, ст.1, ал.2 од ЗТД).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Така, купувањето нов сервис стана дел од новогодишните радости. И децата се израдуваа.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Првата британска воена мисија била упатена на територијата на Македонија на 2 септември 1943 година, како дел од британската мисија “Typical“ која требало да достави мисии при ВШ на НОВ и ПО на Југославија.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

И така, една вечер еднаш неделно, Винстон минуваше по четири часа во парализирачка здодевност, навратувајќи едно на друго мали парченца метал кои веројатно беа делови од запалка за бомба, во една промајна, лошо осветлена работилница, во која удирањето на чеканите мачно се мешаше со музиката од телекраните.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

И ние се држиме. „Одбранбена зона е дел од главниот одбранбен појас што го држи дивизијата или бригадата.“

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Нејзиниот сопственик беше присутен на ревијата како почесен гостин кој овозможи штофови и изработка на голем дел од моделите во неговите простории кои беа опремени со најсовремени машини од Кемниц, Германија.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Станав дел од палестинската толпа во Париз која тагуваше за својот раиз.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Поголемиот дел од заемките се во врска со модата и облеката како: тантела, мода, палто, пантолони, пантофли, подра, потини, фистони џакет и други.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

6 По ова, тужителите го повлекоа делот од тужбеното барање во кое наведуваа дека бараат враќање на работа и на поранешното работно место – како беспредметно, што судот само го констатираше со Решение.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

А се сеќаваше и за оние некоку случаи, кога само за еден дел од секундата успевал да се потргне в страна пред нивните извиени остри заби, грди со својата поникнатост од чуричката настрана и страшни.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Секој ден, Поетот, пред да излезе од празната одаја за која тврди дека е сцена на величествените собири на зборовите, извршува најдетална смотра на состојбата на лицето, на насмевката, и на сите делови од облеката (и покрај обичноста што веќе е спомната како карактеристика на неговото однесување).

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Пишувам ново четиво. Ново поглавје , дел од него. Но не можам сосема сама..

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

Ја подигнав чинијата за да ѝ дозволам на свекрвата да ја нахрани мачката, но мачката стана и тргна накај другиот дел од долапчето, близу до мене.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Ти си мое дете, ти си дел од мене. Ти си моја рожба.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

XLIII Живеевме близу маалото каде што била куќата во која се родила и мина дел од детството и од младоста славната Мајка Тереза, сѐ до нејзиното заминување во светот, во нејзината славна мисија.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Поетот не успева, но го посејува семето на заедништвото, на отворениот простор, така што ѕидовите на обградениот еврејски дел од градот сепак се урнати, дури век подоцна, по иницијатива на еден од неговите претходници - ја реконструира Карер локалната хроника во себе - во времето кога островот се присоединува кон Грција. „Островот ли ги зближува луѓето”, по којзнае кој пат се запраша Лука Карер.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

„Не знам дали сака и колку е спремен да се бави и понатаму со проблеми од животов“, ѝ реков и побрзав да го засолнам погледот, да станам дел од божемната натажена отсутност и на другите присутни; дури и рамениците ги поткренав, како да се чудам зошто немам јасен одговор и на најобичните прашања што за жал сѐ повеќе се множат, се множат.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Судот е должен, без одлагање, да донесе делумна пресуда ако врз основа 115 на признание или одрекување од повеќе истакнати барања само некои узреале за конечна одлука, или ако само еден дел од барањето узреал за одлука.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Може да се претпостави дека дел од нив, Кочовите луѓе, знаеле што се спрема и биле тука да држат тензија и, ако треба, да притрчаат, како што и притрчале.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Како што веќе спомнавме, голем дел од спознавнотеоретските напори произлегува од обидот нумеричките кодови на светот да ги направиме адекватни и да пронајдеме сѐ попрефинети и поелегантни математички методи. Margina #19-20 [1995] | okno.mk 111

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Грандиозното финале на филмот со стотици генијално искористени статисти, кадешто се користи возењето на една висока кран- камера која една по друга ни ги открива неколкуте сцени и неколкуте публики, е најдобар пример за претходно изреченото: вистински крај на низата од набљудувани- набљудувачи нема; и нашето око е само дел од таа низа.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Го видов на телевизискиот екран стариот палестински раиз како стапува на француско тло, истоштен од болеста, со белата нарасната проретчена брада, со изгубениот сјај во очите, со задржаната насмевка, како на жива статуа, со живост задржана само во влажните очи, во пиџама, со сина волнена капа, во придружба на туниски и јордански лекари и неговите најверни соборци од претседателската гарда.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Генералот Зафиропулос, со двоглед набљудува само дел од фронтот. Гласно пцуе. Неочекуваниот отпор го изненади.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Следи испитувањето на структурата, одликите, и модусите на телеолошката заднина; проследување на проблемот на заедничката телеолошка заднина како и проблемот на несубординираноста на телеолошките заднини која се открива во различни ситуации на инкомпатибилност.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Во истиот број била пренесена и информацијата за демонстрациите што биле изведени од „Македонците кои имаат врска со Бугарија“ и кои се надевале дека „нивниот дел од Југославија (се мисли на делот на Македонија во рамките на Кралството Југославија, б. м.) ќе ѝ биде даден на Бугарија“.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

121. Најубедлив пример за тоа беа добар дел од членовите на МНЛД што имаа или српско или пак и српско и бугарско образование и воспитание: Мисирков, Чуповски, Константинович, Русуленчич, Петковски, Антонович, Ничота, Мишајков, Дедов, Џолевски, Николовски и др.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Буквално преведено значење или Два расказа за пример Во последниве два расказа, за кои токму стана збор, примената е една постапка која е карактеристична за поголемиот дел од расказите на оној автор, и која јас овде и сега, за потребите на оваа анализа, а во недостиг на појасна формулација, ќе ја именувам како „буквално преведено значење“.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

142. Ханот Аспарух (ок. 644-701) со една своја орда дошол од исток кон утоката на Дунав и откако ги покорил словенските племиња и ги разбил Византијците, ја образувал првата држава на Бугарите на Балканот (681) со седиште во Плиска, којашто подоцна ќе ги проширува границите и врз поголемиот дел од Полуостровот.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

На Махмуд Дарвиш таа година народот на Македонија во својот свет храм му го подари најсветото што можело да му се подари на еден поет - неговата тиха сина светост и тишината на истрајбата во времето, како пристан во враќањето од егзил на поетот во прегратката на човештвото...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

И навистина, дури казанчето водопадно се излеа, листот на себе ги носеше сите делови од самотната сложувалка, со боја на црн креон, во подобар ред од оној на веќе размачканото огледало.

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

Таа теорија беше опасна за српските интереси во Македонија, зашто ќе ја повлечеше по себе согласноста на Србија да се образува одделна македонска држава и со тоа Србија не ќе добиеше ни еден дел од неа.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Номиналниот износ на акцијата не може да биде помал од 1 ЕУР, според средниот курс на таа валута, објавен од НБРМ, ден пред усвојувањето на статутот, односно на денот пред донесувањето на одлуката за промена на основната главнина (чл. 273, ЗТД).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Но беа обична имитација на неговиот поранешен стил и чудно безживотни и неубедливи преџвакувања на стари теми - за жителите на бедните делови од градот, за изгладнети деца, за улични борби, за капиталисти во цилиндри - изгледа дека дури и на барикадите капиталистите ги задржувале цилиндрите на главите - еден бескраен, безнадежен напор за враќање во минатото.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Мртвиот си ги потсоберува рацете и еден дел од небото како пепел му налегнува на лицето, му заседнува на образите.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Онисифор Проказник се свртел кон него со строгост на постар иако, како и другиот, не можел да има повеќе од триесет и три или четири години.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Храбро ја влечев даската, како и јас да сум дел од спасувачката екипа.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Коските со својата тридимензионалност, кои го чинат ушниот отвор, созадаваат ехо, звукот го идентификуваат и пренесуваат брзо до мозокот, во дел од секундата.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Омајнина Има само еден момент кога сум-цел; кога ноќта и денот играат улична претстава- кога здрвен ко истепано куче легнувам на душекот од нашата соба здробен не сум- за момент; тогаш ме заобиколуваат најгорки дробни Виулици од чеканите на дрскиот кловн-свет; главата ми е дупка од светлина благо затемнета снегулка на дното од Охридското езеро- полумртва; има само еден дел од раздемнетата живеачка кога сум- цел;

„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)

На неа се наоѓаат и впишани податоци за бојата и облиците на одредени делови од лицето но и на телото бидејќи една стрелка на сликата упатува кон анусот на вонземјанинот којшто не го гледаме, но сепак не го пропуштаме како лајтмотив.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Никој не пушта глас, ама Чана се подмрднува на едната страна во вратата, им го ослободува поголемиот дел од празнината во која ќе се мерне ту пасамок магла, ту црна валма од главата на возот, ту во далечината снагата на некоја планина.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Го преземав можеби ризично делот од непишаниот татков аманет.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Ташкент, за многу беше дел од нашата младост што ја оставивме во заводите на далечниот Узбекистан, дел од нашата слобода.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Во долниот дел од фотографијата, во две колони, со нејзин ракопис, беа испишани стихови кои зборуваа за човек кој од својата педесетгодишнина го гледа во себе детето како се искачува по ридот, торбето назад, усните издадени напред, брза кон високата прозрачност од каде што се гледа светот, големите кули и градови, се искачува упорно и постојано, за да го дофати и да го осознае она што сѐ уште му е скриено, далечно и тајно.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Влегов во мрежата за работа на црно со жените од Прифатниот центар за странци, а тоа беше спротивно на мојата борба за човековите права. Тоа ме уби.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Иако знакот во поглед на неговиот идентитет е зависен од неговото место во една мрежа од релации, означителот сѐ уште се поима како содветствувачки на еден единствен концепт, означеното; а ова е една форма на присутност.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Во оваа смисла, виртуелната реалност може да заштити од човековото преголемо давање на значење на многубројните податоци кои се јавуваат во дел од секундата.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

„Ова е како театарска сцена,“ рече брат ми. „Или како циркуска арена,“ реков.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Во иста положба продолжува да клечи уште неколку минути.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Погледнете го развојот на психијатријата. Тој се состои во дефинирањето на сѐ поголем број аспекти од секојдневниот живот како предмети на психијатријата сѐ додека секој аспект не стане потенцијален објект на психијатриски третман.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Единствениот жив дел од главата на поп Аркадија беше една црна мува, ѕунѕурка.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Често сонуваше како езерото надошло, се разбеснило, фатило да крева силни бранови и да удира на куќата, да удира на ѕидот како на карпа што му се препречила и да го пробива, да откорнува камен по камен, да го руши; со ѕидот се крши и покривот што е кон езерото и паѓа заедно со него во водата; куќата зинува кон езерото како да ја расцепил гром на половина и брановите, скокајќи преку урнатините, се нафрлуваат и удираат во другиот дел од куќата каде што спие Бандо; Бандо скока исплашен, се буди сиот во пот и стрчнува кон прозорецот што гледа во езерото и, расонувајќи се наполно, стои неколку мига со челото допрен до рамката од прозорецот, а потоа се враќа в постела не можејќи да продолжи со спиењето.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Грците исто така не ги разликуваа словенските народности и сите Словени, особено тој дел од нив што им причини најголеми непријатности и се наоѓаше во турско време под нивната заштита, тие го презираа и го наречуваа со презреното за нив име „Бугари”.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Но сега, во врнежливите дни, тие линии на тротоарот се полнеа со вода, а баш мојата десна нога беше обосена толку, што скоро целиот преден дел од ѓонот отпадна.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Задникот е оној дел од телото каде што, според Кабала-та, престојува бесмртноста, и чија што дури и световна конотација задржала извесен призвук на светост.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Заморно работеше секојдневно, воден од поривот на чувството за богатење, но емоционалните слабости ги влошија односите со ортакот кој го бараше својот дел од долгот.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

55. Мисирков го има предвид и фактот дека, и покрај тогашната силна романска националистичка пропаганда во Македонија, таа не може да претставува реална опасност за Македонците, бидејќи Романија нема никаков граничен допир со Македонија што да ѝ овозможи евентуално проширување на нејзиното владеење и во овој дел од Балканот.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

И така чекајќи полека ќе ми препукне душата како огномет... и ќе се распрсне дел по дел од мене... и ти не ќе можеш да ја најдеш... ќе те сеќаваат само минатите времиња... и ќе се научиш да се движиш по лизгава улица... по која и јас еднаш чекорев.. можеби тогаш ќе ти бидам најпотребна , но ќе ме нема...

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

Значи, авторот и на едниот и на другиот текст бил истиот, учителот Димитрија Боте, со тоа што е очигледно дека првин ги правел записите, а потоа дел од нив објавил во „Цариградски весник“ во форма на допис под рубриката „Портрети на видни спомагатели на народната култура“.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Пионите секогаш се жртви на почетокот, за разлика од ловците, топовите и коњите, кои се дел од вториот ешалон покорни на Кралот.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Во последниот дел од вечерта како модели за најсвечени пригоди беа прикажани и тесни црни или темно лилави фустани кои многу јасно ја истакнуваат женската фигура, горе затворени со набор од копченца од страна, со косата собрана во завиткани локни на секоја страна и високо дигнат тесен шешир со две,три или четири машнички од страна.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

- Нели ти реков дека мојот пилот ми имаше зборувано за таа прекоманда.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Тој лик, тоа нешто што во делот од секундата ми се појави на белиот ѕид, тоа не беше цртеж на хартија, тоа беше сенка во воздухот, тродимензионална слика од магла и чад.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Ете, да објаснам: тоа беше тој неизречен шепот што ми го донесе светлосниот бран за да ме разведри.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ти ќе го прифатиш, ќе го поздравиш, ќе станеш дел од него.“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Интерферираат вкусовите на страста, се храниме со чувства, растеме со животот, се грижи ме, се почитува ме, зошто само така можеме да постоиме заедно.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Дел од католичките конзервативни интелектуалци блиски до тогашните клерикални кругови долго време ќе се противат на синкретичната арапско-шпанска цивилизациска синтеза, додека за прифаќање на нејзиниот траен удел во обликувањето на националната шпанска култура не можело да стане ниту збор!

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Kaddish тука, молитва во ритуалот на оплакување при погреби и помени; инаку, важен дел од централната молитва во синагогалната служба чија централна тема е величанието и светоста на Божјото име Kilao noe песна што задолжително се пее на пасхалната вечера (седер), со значење: „Нему му припаѓа сета чест и слава”

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Признав дека еден дел од неговата последна ноќ ја поминав со него.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

И најпосле, ако Организацијата и македонската емиграција во Бугарија, особено оној дел од неа што има или државна служба со убави плати или се занимава со журналистика и со тоа има убави доходи и големо влијание на бугарските работи, така што се јавува со кандидатура за министерски места во Бугарија или си има други згодни потфати, -дали, велам, и без помошта на таа наша колонија е возможно некакво особено пројавување на нашата преродба, а имено во таква смисла како што ја спомнав, т.е. во полно одделување на нашите интереси од оние на балканските народи и во развивање меѓу македонската интелигенција и народот македонско народно самосознание?

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Поголемиот дел од движењата за национално ослободување го следеа истиот пат: со Фенон како пророк, тие попрво ја избираа етничката отколку „изборната“ теорија за нацијата и попрво се приклонуваа кон културниот идентитет - тој модерен израз за Волксгеист - отколку на „секојдневниот плебисцит“ или идејата за „вековно здружување“.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Се создаде мал круг блиски пријатели решени да ја заштитат Марија од снимателите, фотографите и натрапниците.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Исход е на три големи настани: на рекапитализацијата на внатрешниот дел од градот и на последователната гентрификација на градските маала; на епидемијата на ХИВ/сида и на изумувањето на интернетот. ‌За да се согледа природата на промената и на нејзините решавачки, далекосежни ефекти, треба да се присетиме на околностите во кои се појавила геј-културата во годините што непосредно им претходеа на тие три големи настани.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

На дел од отвореното небо, неопределиво парченце кусо ослободено од октомвриските облаци, лежи некаков призрачен белег, зрачен мраз или разјадена месечина и ѝ ги граба на темницата запизмените раненици, го отргнува од неа заедно со нивниот грч, и нивната безнадежност.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

По својата форма на формирање СОЕ претставувала хибрид формиран од повеќе одделни организации кои биле формирани за таа цел: од секција Д како дел од тајната известителна служба (Secret Intelligence Service-SIS), задолжена за изведување на саботажи и која била активна на Балканот пред 1941 година; МИР дел од воениот кабинет и Elektra House, задолжен за пропагандна активност.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Дел од стиховите што му ги кажа г. Черингтон му се вратија во сеќавањето и тој додаде полуносталгично: „Портокали и лимон велат Ѕвоната на Св. Клемент!“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

66 „Тоа е еден дел од причината зошто.“ „Па“, рече тој станувајќи, “што ќе правиме ние? Ќе ги измиеме ли садовите?“

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Господинот беше на возраст од педесет и две години, со танки мустачиња и големи уши, високо потстрижен, со необично долги кркми, на средината благо разделени и, речиси, залепени на левиот и десниот дел од челото.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Човечкото тело е скандалозно неефикасно.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Видот на кохерентноста што ја има културата не мора да се огледува во никаква униформност на ставовите и на однесувањето на дел од популацијата.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Комитетот можеше да работи и од името и во полза на еден огромен дел од Македонците, т.е. од најсилната народност.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Јаков чувствуваше дека телото му е топло и од кожата, му се стори, му испарува преостанатиот дел од дивите мириси на Ребека.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Поради тоа што, во меѓувреме, придонесите кон ФПИОМ беа исплатени, адвокатот го повлече овој дел од тужбеното барање – по што полномошникот на „Охис“, кој не го оспори побарувањето ниту по основ, ниту по висина, а заради економичноста и целисходноста на постапката, предложи да се донесе пресуда врз основа на признание.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Авторот објавуваше дека неговата слика е вештачка творба, и дека и тој самиот е дел од неа, што е мошне духовито.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Повели, седни... и... еве читај, —го покани бегот својот заштитник, командирот на оружаната сила што беше пратена да го варди уќуматот — царската власт во овој најзафрлен дел од големата турска царштина.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Сеќаваше како има бели усни и вистински одврзани движења во секој дел од своето тело.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

И така Револуционерниот комитет беше чисто македонска организација по произлез и по неговиот состав, но тоа беше само работа на еден дел од една од македонските националности, врзана по име и по црковно-училишните работи со бугарскиот народ и држава и нивните интереси.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Едно лесно го отфрли злонамерниот дел од неговата сугестија, но не пропушти да го прифати делот што му ја дополнуваше веќе крокираната претставата за Петра.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

„Секаде”, му велеше, „само не повеќе тука. Оваа средина не е пријателска кон нас”.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Во таква ситуација, „делови од населението, кои го сакаат тоа, би биле слободни да се префрлат преку внатрешните граници меѓу Србија и Бугарија и на српско-бугарскиот раскол може да се очекува да му се стави крај.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Зедов книга и сакав што побрзо да заспијам со неа в раце, но сонот не доаѓаше и јас почнав од некаде, без ред, на случајно отворена страница, да читам: „...во мириси што продираа длабоко во крвта и стануваа дел од мене, мирисаше на живот што со ситни гласчиња и движења се обединува во нешто силно, посилно од сѐ што би сакал, неделиво од мене, исто што и јас самиот, сѐ уште непронајден а желен... и мирна светлина е над мене и над светот, трага од нешто во мене, нешто што можело да биде и што било, нешто што ќе биде ако истраам во оваа празна состојба, без одбрана и без заштита, со браната на навиката и свеста и волјата.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Во почетокот на нивната пропаганда Србите и не мислеа да ги прават Македонците Срби; тие сакаа просто да создадат во Македонија редум со бугарските и српски интереси, така што во времето на решавањето на македонското прашање да добијат колку што се може поголем дел од неа.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Не постоеја докази, само краткотрајни погледи што можеа да значат било што или ништо: делови од прислушнати разговори, бледи чкрабаници по клозетските ѕидови, еднаш дури, кога двајца странци се сретнаа, едно мало движење со рацете што изгледаше како да може да биде знак за распознавање.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Кога во далечната 1943 година ноќе со еден стар семеен чун ја минавме границата која беше означена под Езерото, според легендите во кои верувавме во детството и чувана од еден змеј, границата меѓу родната земја и среќниот егзил на другиот брег, ние бевме осудени на клетвата дека нема враќање од егзил.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Ни праќаат дел од текстот: - Кејот „Сушица“ во центарот на градот, место да биде најуредено место, тој е еден од најголемите жртви на долгогодишната негрижа и ниска еколошка свест на кичевчани - место за депонирање смет на граѓаните.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Односно дека нејзината соба е еден спрат погоре во таванскиот дел од куќата.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Во меѓувреме, се смилувал и дедо ми и му го доделил и делот од имотот што му следуваше на татко ми (ниви, овци, кози и говеда)...

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Делови од триумфалните фрази се пробиваа низ вревата од гласови: „Голем стратешки маневар... совршена координација... целосен распад... половина милион заробеници... комплетна деморализација... контрола над цела Африка... војната доведена на одмерлива далечина од крајот... победа... најголема победа во историјата на човештвото... победа, победа, победа!“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Одбиваше да игра со топка во дворот за време на одморот и да работи во уметничката работилница, иако поголемиот дел од пациентките со големо внимание ѝ се посветуваа на претстојната уметничка вечер.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

На извесен начин таа сфаќаше дека и самата е осудена, дека порано или подоцна Полицијата на мислите ќе ја фати и ќе ја убие, но со друг дел од разумот веруваше дека е можно некако да се создаде еден таен свет, во кој можеш да живееш како што сакаш.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Журката кулминираше во диво рикање на фолк рефрени од страна на припадниците на гардата и логично завршуваше некаде пред полноќ, кога гардистите уживаа во нежното танго со младите хуманитарки и поличниот дел од секретаријатот.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Стари искусни дипломати, со поголеми и организирани амбасади, ловот го сметаат како неизбежен дел од нивната мисија.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Кога пак ќе земеше Калија, например, да утлеисува, да го разгорува ќумурот во железната утија: или кога ја креваше жешката црепна вадејќи го врз пирустијата табакот со зелник: кога ќе се забревташе толчејќи со ќускијата слануток: или кога ќе се наведнеше полека и растреперено врз ковчегот со невестинската руба во кој сѐ уште имаше дел од чеизот, е тогаш, Бошко гледаше како шафранот од нејзиното лице станува божур, а белузлавите очи како трчаат од далечина и почнуваат да светат како жеравици.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

А и месо не мораш да јадеш ако не сакаш, кој те тераше? - и ми го сврти левиот образ.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Тоа е крај на првиот дел од перформансот. Публиката мора да ја напушти салата.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Вака, среќен што остана во живот, следејќи го патот на јагулите, по руските и европски реки, стигна до митскиот предел на најубавото езеро во светот, за чии живи фосили беше готов да го жртвува преостанатиот дел од животот.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Зошто верувавме дека моралот е дел од филозофијата?

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Кога наближив кон местото, во првиот момент просто се сопнав од изненадување: голем дел од поранешното лозје, сиот простор околу дупката, беше полн со народ.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

За да ја прекинам таа неделотворна занесеност, занесеност што не произведуваше никаква жизнена мисла и никаква реченица што би била запишана како дел од мојата повест, станав и ги ставив во една чинија двете крилца што останаа од пилето кое го купив од домашното производство на Чанета од дуќанот кај мостот.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Сега имам запаление на зглобовите, тука, сега. Но го положивте првиот дел од матурата? Лесно! И вториот дел исто така лесно.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Татко прашално го погледна: - Како можат да бидат среќни кога загинуваат голем дел од јагулите?

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Дали во мигот во знак на поздрав се огласуваа метафизичките камбани на минатото, камбаните на невозможното враќање, потонати во морето при големата преселба на дел од мојот народ Арбрешите во јужна Италија, во времето кога Азија ја пристигнуваше Европа?

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Извршителите на крвната одмазда беа ликвидирани без судски процеси, станувајќи дел од трајното жртвување на Балканот во најразлични облици...

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Набрзина од својата глава ја избрка мислата дека тоа не значи дека Дарко не е посинет на некој друг дел од телото и дека тоа воопшто не му е никаква гаранција дека не го малтретираат во логорот.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Ми помогна да сфатам дека се наоѓаме веќе во Пицеријата и дека најсетне можам да ја видам Ана како насмевната ни понудува во големите бели чинии барем дел од себеси.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Некаде подзастануваш нешто да купиш, некаде просто зјапаш и слушаш испомешани дијалози, викања до небото, се втопуваш во средината, која толку многу внесува, та не чувствуваш дека си станал дел од неа.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Скоро и не трепнуваш. Не одолговлечуваш. Најголемиот дел од времето дури и не знаеш за тоа. Мртов си и точка.“ Се качивме горе за да спиеме.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Еве“, рече, „овде се дел од тие документи - хроники, исечоци, белешки, патописи.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

На економиите на многу земји тогаш им беше дозволено да стагнираат, земјата престана да се обработува, инвестиции за обновувавње на опремата не се вложуваа, на големи делови од населението им беше оневозможено да работат, а државната помош ги одржуваше само полуживи.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Вториот дел од ревијата беше дефиле на крзнени палта или палта со крзнени елементи: на пример, раскошно крзно само ракавите или само ивиците на марамите, потоа муф - прекрасни крзнени „торбички“ за двете раце наместо ракавици, како и широки шубари на главите.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Ние можеме, ние знаеме, ние сакаме да сме дел од тоа семејство...

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Се сеќавам, на крајот од претстава што беше дел од содржината на еден театарски фестивал, актерот што седеше до мене во публиката, изреагира бурно токму во мигот кога еден од актерите наредени на сцената како пред стрелачки вод, почна да аплаудира.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Но, не баш дух, бидејќи овој е премногу интелектуален за вкусот на поголемиот дел од една генерација скептична спрема „профаното” рационално мислење а склона да верува во квазимистичната моќ на интуицијата и екстазата, туку повеќе „душа” - орган на некој неодреден начин поврзан со „духот”, но, за разлика од него, благородно усидрен во чувството, коешто е или нурнато во сепроникнувачкиот elan vital a la Bergson, или е во дослух со севкупниот Космос, односно со вечноста, така што овој експресионистички орган - духот или душата - во секое време има, под услов доволно да е огнен, непосреден пристап во бесконечното.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Дури најпосле не се зададе полека, кротко, со сите свадбарски церемонии сериозниот дел од војската — со сите главешини: стариот сват, нункото, деверите, меѓу кои и зетот.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

147. Македонија под српските кралеви, особено под Душана, имаше полна самостојност во внатрешните работи и тоа таква со каква што не се ползуваше ни еден друг дел од големата империја на Душана.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Од друга страна, оваа книга, како едно философско испитување кое поаѓа од максимата дека „Задачата на философијата е да се занимава со она што е дел од животот на оној што ја употребува“, не може да се апстрахира од ‘формата на животот’ на авторот.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Велеа дека и онаа чешмичка во горниот дел од Маказар, единствената во тој дел од која се служат луѓето за пиење и за домашни потреби, ќе секне, зашто и таа била носена, дамна, од оној предел горе над патот.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Но и овој дел од сценариото беше јасен.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Јас заборавив дека тоа воопшто се случило. Тој не.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Се случи вака: јас, за да се покажам подобар од Земанек (иако првпат седнував на мотоцикл), одеднаш притиснав на гаста, и веќе следниот миг предното тркало на мотоциклот се крена во воздух; газдата вресна, скокна, се исплаши, но ништо не се случи: јас продолжив да возам само на задното тркало без никаков проблем, и така возев неколку минути, на рамниот дел од патеката, напред и назад!

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Што е тоа во таквите дела што ги прави суштински дел од учебната програма на геј- мажот?

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ова овде е најтивкиот дел од градот.. собата во која се сака и сонува мечтае и посакува...

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

Според тантричката традиција, во оваа област на телото престојува Заспаната змија (Kundalini sakti) - исто така поврзана со воскреснувањето и бесмртноста - и со чии што моќи се постигнува индивидуацијата.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

И уште нешто што можеби ја објаснува суштината на проблемот и го прави беспредметен овој разговор: јас знаев, а и сега знам, дека ништо нема да потврдат дури и евентуалните надворешни сличности или разлики помеѓу нас двајцата, помеѓу мене и Јана.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Како извршно средство, поради празната и блокирана сметка на Радиото, се користеше попис и проценка на имот со заплена на движни ствари [res mobiles].

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Таму се чуваше храната за добитокот: сено, отава, слама, царевиње, а во еден дел од јужната и најзаветна страна, врз распосланата слама, се чуваа јаболка, круши - зимјаци и киселици.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Делот од Метохија опфаќал 7 околии со вкупно 276.245 жители или 15,55% од попишаните жители на бановината.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

На крај ќе забележиш, и ти си дел од тој пејсаж...

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Кожата му се наежи, како кога некое другарче како дел од детската игра ќе почнеше да стружи стрипор од ќошот на бетонскиот ѕид на зградата каде што живееше.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Екипажот беше романски, медицинските сестри и дел од лекарите беа Полјаци.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Милан формално беше глава на семејството, патријарх, но Кети беше неоспорно газдарица во куќата. Ѝ се чинеше дека сите предмети се свесни за ова, како да беа задоволни од тоа, па дури на некој начин, одразуваа еден дел од олицетворението на Кети.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Застана само малку, потоа го прецрта и првиот дел од печатот со своето име. Остана само девизата: Молчењето е сигурност.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Во себеси, во некој дел од својот мозок, тој, како што велеше, носи часовник кој никогаш не запира, што никогаш не изневерува.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Тогаш сѐ е твое и не твое, Сечие и ничие, ко што си И ти: безличие, безоличие, Израмнет со бескрајот Со безвоздушноста, Тогаш си дел од рамнодушноста.

„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)

Само тие жени беа доволно храбри искуството на својата лична човечка слабост да го артикулираат во кохерентна приказна за себе и за своето време, која стана неизоставен дел од колективното искуство на целото чилеанско општество.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Ние пренесуваме дел од атмосферата на судењето и ги изложуваме аргументите на оние што го бранат и напаѓаат овој контроверзен „уметничко-вандалски“ чин.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Приквечер, кога паѓаше мракот, со Клара стоевме покрај прозорецот и гледавме како сѐ потемнува. .

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Преминот од едниот во другиот дел од градот е особено доживување.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Тогаш, еден по еден, тие пак настануваа како месечари и си ги зафаќаа своите места на прозорците, сите со по еден грч што ги правеше голи, стегаше од под очите и им ги дигаше тие делови од лицето нагоре, нагоре.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Да си вратат дел од минатото што им го украдоа – продолжи Мајка. – Ние сме, мила, осудени на неврат.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Одвреме-навреме одел и дома ѝ, и гледајќи ја каде што се движи низ куќата, не му изгледала толку дебела, сѐ додека не седнела, при што сите облини се спојувале: нозете ѝ станувале како една, колковите се ширеле, а горниот дел од телото се спуштал надолу, се скусувал и раширувал.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Откако изодев малку по патот, се погледнав и видов дека тие делови од опинците што требаа да бидат оздола, се свртеле опаку, а бидејќи отпрвин се движевме по тревата која беше искосена, немав многу шанси да задремам зашто боцкаше.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Откако ги заврши работите што беше предвидела да ги заврши утрешниот ден, само за да го следи Татко во ноќта, небаре да го преземе својот дел од одговорноста од татковото замислено патување, кое еден ден можеше да продолжи во реалноста, тивко се прикраде до неговата соба.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Тоа беа само делови од чело, нос и брада, пливнати во мракот.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Дел од просторијата оспособија за мала читална.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Во влакното, иако е тенко, е нашиот ген. Сите особини на човекот се во влакното, исто како во останатиот дел од телото! – зборуваше Трајанка...

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Луѓето и не го виделе, сѐ уште свртени кон неподвижниот труп преку кој, им се сторило, лазеле танки линии крв и испокинати жили, додека месото под распарталената облека се отвора сама од себе и трепети од допир со студот.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Концентрација настанува со промена на контролата на долгорочна основа, а како резултат на: 1) спојување на две или повеќе претходно независни претпријатија или делови од претпријатија; или 2) стекнување на директна или индиректна контрола на целото или делови од едно или повеќе други претпријатија од: – едно или повеќе лица кои веќе контролираат најмалку едно претпријатие или – едно или повеќе претпријатија, преку купување на ХОВ или имот, со договор или на друг начин пропишан со закон (чл. 12, ст.1 од ЗЗК).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Од косматите гради му се креваше пареа. Секој дел од телото му беше напрегнат и потреперуваше од силна возбуда.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

На Твојата машка натура навистина $ требаше многу време (неколку години!) сосема да го разбере, а потоа и да го прифати она што Твојата луцидна пријателка постојано го преповторува: Посебните врски што јас ги одржувам со вашите книги ме водат до мисла дека за тоа што ме учат за вас е бескрајно подлабоко и побитно отколку с што би можеле вие да ми раскажете.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Сѐ до она утро кога повеќе не можеше да стане од креветот, а докторите неколку дена потоа му дијагностицираа милијарна туберкулоза.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Со исклучок на третиот текст (кој, иако истргнат од врзопот текстови во кои се расправа за феминизмот во пост-комунизмот, дава одлична слика за феминистичките стремежи во поднебјето во кое и ние пр(о/е)живуваме), останатите текстови предочуваат дел од главните определби и настојувања на „западната“ феминистичка философија, како и нејзината поврзаност со постструктурализмот, постмодернизмот, (пост)прагматизмот, херменевтиката, феноменологијата, идеологијата, политиката.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Понекогаш дури и се обложуваат околу значењето на некој од нив, а јас „пресекувам“ и добивам дел од облогот.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Потем го замесуваше другиот дел од брашното, со јајца и со малку путер, без квасец, во форма на мала погача која, по печењето, добиваше жолтеникава боја.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Покрај Марија и мене, во групата беа Кармен Кријадо, уредничка во издавачката куќа Алијанса добра пријателка на Борхес и Марија, Жан Пјер Верне, француски научник кој блиско соработуваше со Борхес на подготовките за француското издание на неговите собрани дела во „Плеада“ кај Галимар, и Ектор Бјанчиоти, Аргентинец кој живее во Париз и работи за Галимар.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Во библиотеката го чекаше стоплениот стол, отворената книга и незаинтересираните тилови на другите читатели, наведнати над својот дел од масите додека во тишината на читалната се слушаше само повременото превртување на страниците.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

И така, селаните од Кукулино, по душа и безбожници и многубошци, изнашле дека со една воденица, сеедно на кој дел од Давидица, Али-бег и неговите луѓе лесно ќе се расправат.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Дел од левата дланка со четирите прсти била од секира одвоена и свртена со белината и со дел од линијата на животот кон небото; како да просела. Палецот останал осамен на раката.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Еден дел од бавчата одзади куќата некогаш беше бил лозје и дури и денес тука излегуваа лози од старите пенушки.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Се умирало и веќе се немало сили да се копаат гробови: откако се договориле уште во Лесново да се здружат, тие и сите во Кукулино во дваесет воденици, требало да се мисли и да се предвидува дека дел од маката на живите ќе станат и гладните детски усти на некои од загинатите, бездруго на Јане Крстин, Пеце Дановски и Борис Калпак, а најмногу купот штури наследници на килавиот Јаков.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Тој коренен преврат, ако станува постепено во текот на цели векови не е опасен, зашто едни делови од него се однесуваат за едни поколенија, други за други поколенија, така што едни делови преминуваат по наследство, како народно наследство, и само некои се нови.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Веќе не смеев да го минувам ридот и да го газам потокот.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Постојат и линии на одбрана коишто одат уште подалеку, тоа се електрошоковите или едноставно отстранување на заболените делови од телото, посебно од централниот нервен систем.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Не верувате? Прашајте! Прашањата се секогаш дел од одговорот.

„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)

И двете дела својот ефект го должат на детски инвентивната трансформација на секојдневните објекти и материјали.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Мислите што идат се во брзината на движењето на рацете и на нозете: така се скориваат и така се движат, со брзината на другите делови од телото.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Поголемиот дел од Македонците кои учествувале во овие борби ги поддржале Антониј и Октавијан и имале голема заслуга за крајниот исход на борбите.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Тоа е позната стара работа превркнам — препукнам прегач — особена унечка со телови прегос — денот после венчањето кога се пие блага ракија предотина — прежда преѕалувам — претерувам во нешто пресек —ѓутуре (спаилакот се зема ѓутуре без да се бројат снопјето) прид — пари за невестата без кои во Мариово не ја даваат родителите девојката прикрепник — мажот ми (мојот прикрепник) принова — новородено дете припрто — кусо време проведи ме (од кучката) — одбрани ме провирач — камен со дупка преку која се провираат болни и бездетни жени проводија — подарок во пари на невеста и мало дете пролетнина — пролетни посеви промрткам — не се согласувам, си пишманам проскомидија — дел од црквената литургија прочврча (сланината) — се испржи пцалт — црквен пеач пувка — врста печурка, габа која е мека и пувка кога ќе ја стегнеш со прстите пупулче — младо девојче, пупуљак пупурник — кржлаво дете, рахитично пурде — име на машко дете дури да го крстат пуст — ничии, без стопан.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Па и Стојна, (бидејќи е најблизу), и моето колебливо однесување; бев нели решил дека е крајно време сосема да ја заборавам, па сепак, при случајните пребарувања низ тој недорасчистен полигон на крвавите чувствени пресметки, каква што беше и онаа сношната, се случуваше неочекувано да истрча лично таа и тоа облечена во онаа нејзина кожа од далечната младост.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Иако не умее да ги прочита, Константин знае што тие означуваат: тоа се еврејски записи на имињата и презимињата, епитетите, датумите на раѓањата и на смртта и епитафските пораки на надгробните споменици од луѓе закопани, некои и претворени во прав и пепел, на штипските еврејски гробишта, од тој бизарен мермерен мајдан на завршени човечки судбини, од тој неколку стотици години стар скаменет дел од штипското градско сеќавање од каде се земени старите надгробни плочи на вознемирените покојници и се вградени во основата на базенот од Кежовица, бањата со лековити термални води. Тие води не му помагаат на Константин.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Во тој поглед на првиот дел од „Нова Пасквелија“ би можеле да му се стават примедби за пренаглености во оценките, недоволно уверливи проекции на некои состојби, но и такви тие се дел од една визија на деформациите на селото што поради нејзината внатрешна логика и хомогеност мораме да ја почитуваме.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Јас не слушав туку само пцуев и го држев окото, обидувајќи се да почувствувам дали нешто не ми е во ред со клепката.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Дека геј- мажите имаат посебна, нестандардна приврзаност кон одредени културни предмети и културни облици е онаа распространета, неоспорувана претпоставка што е во основата на голем дел од американскиот популарен хумор.5

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Со себе ја носиме топлата сончевина и синилото на небото, зеленилото на шумите и одзвукот на ѕвонливиот ветер, мирисот на пчелинокот и чембрицата, опојниот вкус на зрелите шумски јаготки и желбата што тука, под ведро небо и под сенката на бадемите не успеав да отспијам и да отсонам дел од детските спомени и најскришните копнежи и таги.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Забранета е секоја злоупотреба на доминантната позиција од едно или повеќе претпријатија на релевантниот пазар или негов суштински дел (чл. 11, ст.1 од ЗЗК).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Гронинг: (се смее) Точно. Имаше доста некритичност од моја страна што се однесува до одреден дел од прилозите и арт програмите. Веројатно барав незгода.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Тоа ќе се влече по нив, ќе моли да цица, но мајката грубо ќе го оттурне. Ќе го осуди да умре од глад.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Таа е причинета од невробиолошките процеси и е исто толку дел од биолошкиот поредок, како и која и да е друга биолошка одлика, како што се фотосинтезата, варењето или митозата” (стр. 90).

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Од 1960 г. кога Поп Арт- от прв пат се појави во Њујорк, овдешната уметничка сцена беше толку во тој фазон, што дури и тврдоглавите европјани мораа да признаат дека сме дел од светската култура.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Речиси, еднакви делови од песок и подгорена трева.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Ако работата се врши во смени, работодавачот е должен да обезбеди периодично менување на работниците (чл. 128, ст.4 од ЗРО).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Долгата стреа пред вратата и на предниот дел од колибата, беше зачувала еден појас црна земја, по која Бојан можеше да се движи, да појде до стреата, а да не загази во снег.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Но, што да се прави со Босна и Херцеговина, каде што ниту една националноста нема апсолутно мнозинство? (Во време на изборите за Уставотворното собрание во 1921 година црногорските партии кои го поддржуваа федерализмот ги добија речиси сите црногорски гласови)".

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Беше дел од ритуалот кога испишаните ливчиња, на кои бдееше, како еден вид Кербер, непогрешливиот шифрант Петар Иваз, сенката на мојата дипломатска мисија, од која конечно вистински се ослободував, кога тој конечно ќе заминеше.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

„Тогаш и жртвата што ја прават некои мајки за своите деца не е жртва, затоа што она што го прават, го прават за себе, за нешто што го доживуваат како дел од себе?,“ се вмешав во разговорот.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Ме бараш помеѓу страниците, а еден добар дел од мене сѐ уште е … во пенкалото.

„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)

Дел од нив со свежи рани во душите во тајни собири во Цариград палеле свеќи, изговарале христијански молитви, а понекогаш други ќе се најделе кај дервиши, припадници на еретски братства кои ги опседнувале со каузистички толкувања на божјото видение...

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Овој дел од патувањето на двајцата војници, одбележува една историска епоха, ја бележи апсурноста и трагичноста на таа војна, која воглавно се отсликува преку нивните регистрирани доживувања (низ исповедта на нараторот, кој знае сѐ, но не е сосема сигурен), без да се свесни, или се нецелосно свесни протагонисти на тие дејанија...

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Не можев да се ослободам од впечатокот дека секој негов гест претставуваше дел од играта што тој и Јана договорно ја практикувале.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Сега станавме една мала работна задруга. Луѓето ги сместив во старите простории во долниот дел од куќата.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Во една од цариградските банки, ѝ го оставија делот од наследството.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Најголемиот дел од Германиците по вероисповед се евангелисти, а помалку има римокатолици, па затоа овде има и многу евангелистички цркви.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Остануваше со неразјадена поврвнина и под јужниот снег, имаше цврсти корени и во скочанетата земја, неговиот проник го имаше склештено сиот горен дел од пиланата, исполнувајќи ја и буката, а тој се наоѓаше загнезден и во внатрешноста на пиланата, во него беа склештени и сите делови од машинеријата, што доаѓаа во допир со водата.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Значи, комитетот во патријаршиските села и градови, и во делови од села и градови, беше неканет гостин.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Можеби Братството сепак постои! Можеби девојката е дел од него!

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

И бомби паднаа утредента, на многу места во градот; и болницата ја разурнаа кај Градскиот саат, иако, целиот покрив беше прекриен со голем црвен крст; и добар дел од оние што беа полегнати по креветите и очекуваа помош ги развеа ветрот со големата лопата на смртта; бомбите само касарните ги поштедија, чудо невидено; а тој, мојот маж а твојот татко, гледај го ти него, го лашти зелениот форд; селото гори баба се чешла; го светнува, го дотерува, како божем на свадба ќе го носи, и во понеделникот, на седми април, точно според барањето на известието, се качи во автомобилот и замина кон касарните.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Секој од нас ќе забележи оти тие луѓе, за кои ние знаевме само од книга и ги знаевме како луѓе што сакаат да ни поможат да се ослободиме, ни се покажуваат нам за пријатели и сонародници и ни се присторуваат за наши покровители, не затоа што сме ние Грци, или Бугари или Срби, не зашто се грижат за некакви општонародни интереси во кои влегуваат и нашите, не зашто сакаат да поможат и да нѐ избават нас, а само со чисто егоистички цели, т.е. тие го експлоатираат тоа што ние се викаме со нивните народни имиња и сакаат, врз основа на постоењето на тие народни имиња во нашата татковина, да ја зголемат својата татковина, да ги обезбедат своите интереси со завладувањето ако не на цела Македонија, тоа барем на голем дел од неа.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Премногу сум стар, премногу сум сам, немоќен и уплашен за да можам да се кренам против злото, но со него, од бога, правдината и би ја распоредил така што секој створ на земјава да има еднаков дел од неа и да има еднакво право на неа.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Забелешките упатени кон мене како кон дел од публиката од страна на непосредните чинители на театарскиот израз, се многубројни, но јас, колку за илустрација, ќе издвојам неколку: - Актерката пред почетокот на претставата: „Секогаш знам кога си во салата.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Иако судската одлука во корист на Б. Н. веќе е правосилна и извршна, до овој момент МВР сѐ уште нема исплатено никакви парични средства на трансакционата сметка на тужителот и, како што стојат работите, сè поверојатно е дека предметот повторно ќе биде принудно спроведен и наплатен преку извршител!?

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

(...) Да не мислиш на неможноста со сигурност да се излезе еднаш засекогаш од вителот на семејните трауми, „вини на предците“ и закоравените предрасуди, како во добар дел од расказите?

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

193 ВОВЕД Митовите и реалноста Падот на комунизмот и промената на општествено- економскиот систем што следеше голем дел од македонските граѓани ги дочекаа со ентузијазам и верба во подобар живот.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Мајка на патот го бараше просторот каде што пред многу, многу години, тогаш во обратен правец, со едно прастаро вовче кое исчезна со тесната пруга, со Татко и со нас децата патуваше кон Скопје, крај реката Вардар каде што останавме засекогаш, во друга земја, со друг народ и дел од нашиот.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Две личности. Убиец - да речеме дека тоа е Џек Мевосек - искрснува зад девојката.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Поминав низ дел од гробиштата, без многу да се задржувам.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Бев заустил да прашам случајно да не се случило нешто несакано, непредвидливо… а можеби имав речено… или спомнато нешто необично, бидејќи наслутував делови од некои патеки… но Дуда се чинеше толку несреќна додека доаѓаше или си заминуваше… и тогаш сфатив дека Дуда всушност ми раскажува за себеси; за проблеми што се чинат толку тешки а таа храбро шета по нивната смешна страна.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

На челниот дел од куќата, под стреата: срце, прстен, токосани раце, ангелче, венче, и во нив: почетните букви од името и презимето на домаќинот и годината на градењето; балкони: украсени со елементи од железо или ламарина во форма на триаголник, четириаголник, ромб, ромбоид, круг, трапез или со гипсени елементи во вид на амфори, во вид на подлактени раце или сосем едноставни со парапети кои завршуваат со коритца за цвеќиња; чардаци: долги колку што е долга и куќата, со пармаци, со плотици од костен, од даб, од јасика; на чардаците испуштени башлаци над кои висат мали куличиња низ кои може незабележено да се ѕирне во дворот, на патот, или во време на војни и арамилак, да се протне цевка од пушка и да се направи пусија; покриви: со рамни или со стрмни стреи, со испуштени чакми и кучиња, со поткренати маи како крилја од птица, со издолжени предни страни како козирка од капи, или прекинати со предниот ѕид што се крева нагоре за да го затскрие покривот; вратите: со една, со две поли, обични или со нутифедер, со украсни бордури на секоја пола, со надвратни прозорчиња застаклени или опшиени со мрежа за заштита од секакво гадурии; на вратите жапка или шуличе што се отвора со стап кој постојано е врзан на вратата, ѕвонец што ќе чукне потивко или посилно, резе со катинар или брава донесена којзнае од каде; прозорците: широки, европски, или пак тесни со по неколку крила доближени едно до друго за што подобро да ги осветлат просториите; оние што се на долниот кат и низ кои може да се ѕирне, заштитени се со железни прачки извиткани во разни форми; кај што нема железни пречки - дрвени капаци испукани од сонце и дожд, но кои ноќно време убаво ја затвораат куќата како дланки склопени на очи или како мравкини дупки.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Подоцна учителот го остави на мира: едноставно само ќе минеше крај него и очите ги вртеше настрана, зашто ако запреше кај него, голем дел од часот ќе му минеше во неврат.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Но јас немам доволно аргументи за да го потврдам тоа.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Да се предизвика експлозија на овој дел од паробродот значело само тој да се оштети. Меѓутоа, целта била бродот да се уништи.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Најпосле, Тоа мора да зборува, затоа му треба барем неговата вилица и вокалниот тракт, Тоа мора и да слуша, затоа му треба неговиот перцептивен кортекс и ушната школка, му треба и неговото внимание, затоа најверојатно ќе преземе и дел од неговата мозочна кора.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Уште пред капитулацијата на кралската југословенска војска, нацистичка Германија ја повикала Бугарија да окупира поголеми делови од Македонија и Јужна Србија, со единствена намера да се ослободат германските единици за натамошни воени дејствија.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

дел (имн.) - од (предл.)