дете (имн.) - со (предл.)

Можеби затоа што има нешто во мене што соодветсвува, зашто е тоа ем строга фигура, ем нескротена сосем, упатена со десниот врв кон нешто далечно напред, кон она што е таму на крајот, зад ридјата и зад планините, зад капците и доловите, во правецот во кој беше тргнало да ита и она дете со торбето на грбот, со русото перче и црвените обравчиња.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Во тој уплашен човек Карер не можеше да види ни трага од она дете со кое играа во училишниот двор и чие лице го красеа немирните маслинести очи и една речиси постојано присутна насмевка. Цел живот се почитувале и се дружеле.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Таму, на пожолтената слика на целото семејство направена пред којзнае колку години, важно пред повеќе од половина век, на некој празничен излет, е тој, дете со црни, тркалезни љубопитни очи, во доколенки и куси панталони со платка и прерамки, припиено до мајка си.  „Ова е брат ми, ова другиот брат...
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Како момчиња си ги доверуваа своите први љубови.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тогај вратата се отвори, излезе едно дете со бела, извалкана блуза и го покани: - Тука е! Тука е! Внатре беше темно.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Бидејќи живее во плитки води плашицата лесно се лови. Ја ловат рибари со мрежи, деца со ќепчиња.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ги клукаш пациентите со седативи, како нашите баби малите деца со афион да не им плачат додека работат на нива, ги држиш успани како сенки, па одвреме-навреме ќе ги стресеш со некој електричен шок, божем да ги вратиш во стварноста - и тоа ти е целата терапија. Ветер и магла - таа психијатрија.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Жеравите беа драг спомен, убаво сеќавање на смирените предзимски ноќи в село, кога децата со нетрпение го очекуваа снегот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Бремените жени кои користат барбитурати раѓаат деца со последици.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Вака жителите на Потковицата, на подбишега, им објаснуваа на учителите и на чиновниците на завојувачите кога тиа нив и нивните деца со сила ги тераа пампурите да ги викаат пеќи, и продолжуваа а си се греат - на пампури.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Секако изгледав исплашено или многу зачудено кога ми пристапи шишкаво дете со набиена капа над очи.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Нејзиниот сон само во почетокот ја почувствува еротизираната идила од снимката, кога детето со златни шишки лесно се симнува од облаците, виснато на дебело јаже.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Заспиваа децата со гатанките. Со нив ги залажуваа - за да им остане лебот за утре.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Ама не светеше доволно силно за да ги насмее двете деца со лепак во џебовите и во кесата, карши кабинетот за поплаки и жалби на претседателот, кај Рекорд.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И добиваш желба да те даруваат твоите деца со такво чудо со проѕирен поглед.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Во сета несреќа, дојденкава, баба, останала единствено дете со плетенки во селото, па и пошироко, а сите други што оделе во Бугарско училиште поради вошките потстрижани до глава.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Сакате жените и децата со стапови да нѐ пречекаат, се обидел да го надвика Јордан Шоп.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сакате да нѐ вратите без камења. Помочани да излеземе пред светов.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Викни го селскиот бербер да го избричи, пови го в пелени и намести го во дрвена лулка, и, ете, пред тебе е детуле со мазно лице.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Човекот се ниша прв, по него коњот го влече песот в кола, зад нив чекори детето со залепено лице за решетките.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Да се сетиме како децата со радост си играат со гласовно превртување на зборовите и како често работата на сонот се служи со превртување на неговиот претставувачки материјал. (Darstellungsmaterial) со најразлични цели. (Овде веќе не се превртуваат букви, туку слики во нивниот редослед.)
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Тогаш се покажа еден чамец за спасување полн со деца со еден хеликоптер што го надлетуваше.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И Крсте, како и Неда, долго време не заспа и донесе решение утре уште на првиот час да ја погледа та ако сакаат сите деца со се даскал нека го видат и нека го тепаат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
ДЕВОЈКИТЕ: (Пеат тивко) Дал ми ти говорев, море девојче, не оди рано на вода, чешмите ни се, мори, далеку...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Ми кажуваа дека џандарите ги бркале и ги гонеле децата со кикиритки в затвор. (Пристига група млади печалбари пеејќи): Гледај ме, гледај, либе ле Цвето!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Нема емигрант што не го памети својот прв Божиќ во Новиот Свет: блескави излози со шарени украси со убави предмети со згодни продавачки со мајки и деца со големи ќеси со весели насмевки со дедомразовци што демнат на секој чекор...
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Да не им ги полниме главите на децата со овие настани.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
се натсвируваат децата со свирчиња; тропаат со штракачки, пукаат балони, пукаат пиштолчиња; џишкаат по тезгињата разновидни накити (синџирчиња, огрлици, прстенчиња, обетки, чапраѕи, гердани, тунтурици, крсчиња, бросчиња, белезии);
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Додека раѓаш деца со крик радосен и болен Сакам твоите стапки да бидат збор ненадеен.
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
Ќе убијам, говорев и лажев дека тоа ќе го сторам само заради детето со црвена коса над чело.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Се слушна пригушено смеење. Децата со родителите и мачката влегоа кај Митрови.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Страшниот човек ги допреплаши децата со тоа што, кога тие се свртија кон него, се принамршти и им свика: - Што правите тука, бре ќерата!
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Не ќе постоеше Зоки Поки, но ќе постоеше едно дете со едно обично име – Зоран.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Во холот стои жената и до неа едно дете со уплашени очиња.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но и најслабите професори клас не повторуваат, само понекогаш децата со прст им се закануваат: - Помалку топки, помалку шетање, денес сте пак слаби по историја и сметање!
„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)
Ние не ја ослободивме Македонија за да ги крстите децата со некои таму негрчки имиња.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Да сум на нивно место, по сто сладоледи на ден ќе јадам, Снеже секој ден ќе ја водам в слаткарница и во Луна-парк, а на Бреза ќе ѝ купувам колку што сака мастики- цигари за да ги „пуши“ кога си игра мајка и деца со куклите.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Може, но јас не сум првпат тука, - човекот гледаше во детето со долг, топол поглед.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Стотина очи го следеа натпреварот на детето со смртта.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)