дете (имн.) - ќе (чест.)

Тогаш ѝ рече на снаа ми -што не го фрлиш во некој дол, зар од ова дете ќе стане нешто?
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Дел од тие совети ние децата ќе штрбневме кога влегувавме во кујната по чаша млеко пред спиење, правејќи се дека не слушаме, додека тие двете, занесени во прикажувањето на мајка ми, ќе продолжеа со спокојниот ритуал на пренесувањето на бескрајните примери и тајни од семожните животни искуства.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Како впрочем му го понудиле?
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Беше уверен дека од ова послушно дете ќе излезе важен човек.  Последен пат го виде својот учител пред девет години, кога се врати во Жешов да побара благослов од родителите за новата висока позиција што му беше понудена меѓу поголем број кандидати, да биде главен рабин на Солун, Вториот Ерусалим.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И тоа, на негова жал, често му успеваше.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тие двајца често разговараа за дрогата - пример е разговорот што го водеа тоа попладне: “Ако продолжиш да земаш ЛСД, Нико, ја предупредуваше Пол, твоето следно дете ќе се роди потполно деформирано.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
По година две, деца ќе дојдат. Тие уште повеќе ќе го врзат за семејството… И ете ти домаќин човек! Да, не погрешив…
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Гронинг:Испровоцираните директори на училиштата. ?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Гронинг: Па, секогаш кога децата ќе најдат нешто што ги воодушевува, се наоѓа и некој кој кажува дека тоа мора да е лошо.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Еден пајдос кога Толе се накашла трипати, му се запули едно детиште во очите и му намигна со левото око, но Толе не му обрна внимание, бидејќи истото беше толку младо и толку слабо, та на Толета му беше просто неверојатно и да помисли дека тоа дете ќе може да издржи такви напори и ќотеци.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Најмногу го мачеше мислата дека децата ќе останат вечно да робуваат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ем децата ќе ги и изгледам, ем ти баре леб ќе се најадиш. Не гледаш гладна си секој ден".
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Таа имаше сокриено еден златник, вистински голем златник, којшто ѝ го дал дедо ми, пред заминувањето, познавајќи ја добро алхемиската душа на својот син. ѝ беше рекол да го употреби во вистинското време, кога децата ќе бидат најгладни.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Утре в училиште сите деца ќе велат: - Мачето од Милка е најубаво! Нацртано е како да е живо!
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Остануваат уште многу такви столбови, незнајни и значајни, мисли на четирите турски кули и на нивните господари, со кои ако не тој и неговите врсници, децата ќе мораат да се потфатат еднаш, зашто се туѓинци и поробувачи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Си одиме, му велам на Васила и зачекорувам по патчето спрема шумата над која, на долни крај, како порта низ која се влегува и се излегува од шумата, се извишува полупрстенот останат од куполата на Латинска Црква.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Набргу детето ќе испливаше на брегот, слепено со грбот на својот коњ, па, не обѕирајќи се на извиците на престрашените мајки и нивните возбудени и восхитени деца, ќе одгалопираше угоре, преку маслиновата гора.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
И, како по правило, на стотина метри од главната плажа, детето ќе го свртеше својот коњ во морето и набргу меѓу брановите ќе можеа да се видат само две глави: црната на детето и белата на неговиот коњ.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
И којзнае уште колку години ќе стоеше крушата, а колку деца ќе си играа под неа, да не беше една случка.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Едно утро, кога Мегалон веќе сметаше дека бербата привршува и дека децата ќе се вратат по своите домови, дотрчаа слугите избезумени.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Се надеваше дека од другите деца ќе може да дознае нешто повеќе за него.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Утре в училиште сите деца ќе велат: - Мачето од Милка е најубаво! Нацртано е како да е живо!
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Тоа дете ќе биде вистински Американец, нов вид, нели? Како ќе го викаме?“
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Докторите и кажаа дека со сигурност нејзиното трето дете ќе биде машко.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
По години, веќе возрасен, по долгата, неколкугодишна разделба и средбата под туѓо поднебје, од мајка ми ќе слушнам: - Ни рекоа дека штом помини лошото децата ќе ни ги вратат и тоа по дваесетина денови.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Другите деца си продолжуваа со игрите, а јас останував покрај него.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Неговиот поглед бегаше од сѐ и се заковуваше во празното; понекогаш некое дете ќе му подадеше топка, но Рајнер не ги испружаше рацете, некое друго дете ќе му кажеше нешто, но Рајнер не одговараше, некое трето дете ќе го повлечеше за ракавот, но Рајнер не се поместуваше, не се поместуваше ниту неговиот поглед.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Бидејќи доктор Ауербах верувал дека блискоста со другите деца ќе му помогне на Рајнер, тој во својот дом му овозможил на Фридрих Рихтер да им држи часови по цртање на децата на професорите на Медицинскиот факултет, кои биле на возраст на неговиот син.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Рајнер не рече ништо на моите зборови.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брат ми беше прашал дали мене би ми било дозволено да ги посетувам часовите, на кои потоа ме водеше секое неделно претпладне, во домот на својот професор.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Од нас ќе зависи како нашето дете ќе го доживува постоењето.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ако оттука дупка ископаш и во неа влезеш, од другата страна под нозете на децата ќе им излезеш.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ќе си играл без свирка и тапани. Децата ќе викале: „Бегајте, иде свадбата на Караѓозо, бегајте, доаѓа лапнатиот, полудениот“.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Не само на Поклади, туку секогаш кога некое од децата ќе се разболеше, го вадеше баба цврсто ткаеното ќесе и од него ќе ги извадеше разнобојните камчиња, исушеното корен-дрвце слично на детска рака, иконката и неколкуте школки.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
(„Деца ќе немаш, синко, многу си се стегнал!“ вртеше со главата мајка му секогаш кога ќе го видеше во нив.), да ја истриже косата и да се избричи („Бербер, знаеш што е бербер?“ му подвикнуваше татко му) и конечно да се среди.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Старицата се насмевна слатко Немој кралу, ти ќе станеш татко Твојата кралица дете ќе ти роди Принцот на бел коњ низ светот ќе оди.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Замислувам дека кога би се ослободиле од ова и кога таа нова форма би се применила на цртањето стрипови, би добиле некаков хибрид што во овој момент не можеме да си го замислиме, но нашите деца ќе го прифатат како нешто секојдневно.”
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- И така нека се родит - је рекле двете на првата - уште поарно зло ќе £ се сторит на мајка му.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Веднаш беше пратил луѓе да го донесат пред него, да го видит што дете ќе бидит со ѕвезда на чело.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Му се пулел старио цар во лицето на детето, во зборот што зборуало, во бенката што ја имало на десниот образ и го усетил оти му е внуче, чунки цел целичок на татка си беше се родило, како глаата да беше му ја скинал на татка си.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Едната рекла: - Оваа жена машко дете ќе роди, ама слепо да го родит.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Само што го зедовме сокот, падна нова наредба да им подели лижавчиња на дечињата и тој, без поговор, иако наполу подготвен да седне, се исправи и почна да буричка по торбите и, додека јас го одвраќав, дека, ете, нема потреба и дека децата ќе ги тера на вода, таа го погледна строго и тој пак се нурна назад.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
„Сега децата ќе јадат млака лубеница и нема да им се бендиса!“
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
„Ти си млада, убава жена, немој да останеш сама“... е, децата ќе пораснеле, ќе одлетале секое по својот пат, „а ти сама меѓу четири ѕида, еден муабет ќе немаш со кого да направиш“. И сѐ така.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Кога децата ќе се заиграат помеѓу себе, тогаш и ние двајцата ќе можеме да се придружиме на трпезата да принесеме уште нешто, пред да ја изнесеме најголемата тава што специјално за нас ја печеа грнчарите дури во Велес.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Во толку деца ќе има и големи и мали, му велам. Не се раѓаат сите наеднаш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И така двете сестри да му брзнат вода со устите меѓу ципињата и детето ќе се престраши.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Слушај, жено, помодрел. - Јас сум те затруднувал, јас ќе те породам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И пак слушав: Кога дете ќе ми плаче ќе ми плаче за лелјане полегни го врз стреине ќе повеам тиок ветар ќе залејлам машко дете...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ќе изгинете, децата ќе ви останат сирачиња. Мајко Минадора, кажи им.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Куќата му ја запалил некој што се исплашил дека вдовецот со две деца ќе ја земе како втора жена Фиданка Кукникова и ќе ги остави селските мажи без можност да се надеваат на своја среќа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Господи, со очај се мачев да разберам. Можеби само ги мислам своите прашања и можеби сум веќе безгласен и глув, мртов или пред умирање, нападнат од момчешки соништа!
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тепачите го накитиле со модрици но не му ја истинале крвта - ене го, сука мустаќ.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- По нас можеби веќе пошол аскер.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тоа може да го стори со разум и без да го потпира со прст челото.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се залажувале и сакале да го излажат својот господ, да се сожали на нив и да не ги заборави кога ќе дојде воскресот и се мачеле да не поверуваат дека гласот на челникот не е потсмешлив, дека е навистина благородна молитва и посредување за добрините што ќе дојдат еднаш, утре, подоцна, само за нив, изѕемнатици со издупчени опинци и издупчени души, онакви какви што биле и што ќе бидат секогаш пред розовите осамнувања на вистинската пролет која сепак ќе ги плисне со надежи.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но далечното ѕвоно ја отчукуваше возбудата на моето срце што раснеше со трепетливоста на тагата и радоста, најпрвин на тагата за сите мртви на патот што пролетта ќе ја почувствуваат по движењето на лесковите или габеровите корења, потоа на радоста што сум жив и што можам со прсти да го допирам своето врело лице, што оздравувам од невестинска песна, придружничка на птици и клокотава смеа на селски дечишта: Кога, дете ќе ми плаче ќе ми плаче за цицање полегни го под стреине ќе заросам ситна роса ќе надојам машко дете ...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А на своето дете ќе му бидам и татко и кум.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
По патот по кој дошле се враќале кон Кукулино три запреги со двајца мртовци и еден жив човек; Васко Тушев никогаш не чекорел толку подгрбавен: бил, ако се врати во Кукулино - децата ќе му се израдуваат, ако го пречекаат грмежи на арамиски кубури - не ќе биде, веќе е избришан од дружината, и не ќе го спомене никој ни во пцост ни во молитва.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Само ќе се лутат кога другите деца ќе плачат. - Чичко...
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Твоето искуство околу децата ќе ми биде добредојдено.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Постојано во неговите уши одѕвонуваше ... „не смееш да ја венчаш, зашто тоа ќе ти донесе уште поголема несреќа“, на сето тоа додаваше „да беше среќа, досега ѝ куп деца ќе ти изродеше.“
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Земјо, Шумшуличка, престани да патиш, едно ушесто јуначе децата ќе ти ги врати.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Дека е со ограничена моќ, куќата го кажа тоа со длабока водишка.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Во првиот час кога го отворија вратничето, кога се најдовме очи в очи со Големата вода, мислев дека сепак некое од децата ќе прибере малку сила и ќе излета, ништо не ќе може да го задржи.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Не постоеше веќе никаков страв дека некое од децата ќе се престори во птица и оти ќе излета.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Со треска во гласот потоа некое од децата ќе се осмелеше да праша: - Ами ги нашол ли човекот своите деца, чичко Лентен?
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
И што е најзначајно, пријателе мој балкански, да, токму пред вечната Сорбона, во која се роди и победи сколастиката, дека само со дијалектичкото разбирање на историјата на педагогот и на детето ќе му бидат неопходно потребни социјални услови во новото општество...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тие деца ќе имаат олкави заби, со бради ќе можат да стојат в олтар. Ѓавол да ве земе.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Децата ќе бидат одземани од нивните мајки при раѓањето, како што се земаат јајцата од кокошките.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Aко уште неа ја продадеш“, му свика таа, „ние со детево ќе треба да питаме леб низ селово“...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Затоа пак, на Хелоуиин, твоето дете ќе добие две руки поише бомбони без да приметат другите деца.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Во 2000 година веќе петгодишното дете ќе биде облечено во “сајберопрема”.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Дали детето ќе ѝ дозволи да го гушне?...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Штом детето ќе се јави дека доаѓа, ќе добиеш слободни денови.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Зарем грижата за детето ќе биде само нејзина?
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Сигурно мислеше дека со детето ќе го врзе. Ете, сега нека си го рани. Што бара од него!
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Боже, зарем и детето ќе ѝ го земат?! ***
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
И детето ќе си го земам од кај оние монструми... Моето малечко...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Можеби средбата со детето ќе ѝ даде нови сили да се бори со болеста.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Ќе ги убијам сите до еден... цело семејство, но детето ќе биде само мое...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Времето на посетата не траеше многу. Лекарот објасни дека сопругата и детето ќе го чекаат на улица, во закажано време.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
А и детето ќе го уплашиме со овие сурати. Не е сѐ пропаднато.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
„Ногу ујгун ќе ми дојде така“. — Си правеше Доста план: — Ем чупето не си го давам наки од мене да ми трга мака, ем детето ќе ми има токмо сермиа со Стојовите“.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога ќе скипне свеќата да догори, тогај и детето ќе скипне, ќе угасне.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Тој и деца ќе накоти, ти ни на јаве, ни на соне не можиш да го заборавиш.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се занесе: како тоа дете ќе се стори момче или девојче. He е важно што ќе биде машко или женско.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Шест месеци за 50 гроша треба да страда неговото деветгодишно дете на Чолаковата колиба по Сињак и Опстреница, ама му ги фатил камен нозете и ќе кандиса, па затоа рече: — Таа се виде оти нема одборчуање, шо нема, и оти детето ќе ми трга мака, токо лели така, ќе ми придадиш ошче половина лира и 1 рало бијалци за него, та ете ти го на бог душа! Шо знајш прави му.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
А оти во завиткувањето децата ќе завиткаат други подолни „шеови“; оти крпите што ги пазарија ќе бидат расцепени и ќе станат од едната — две; оти тулбените и шамиите што ги гледаа со реси, ќе излезат дома без реси, тие се детински работи.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Од друга страна се држеа за својата мисла дека децата ќе им требаат за работа и по чифлизите кога ќе пораснат.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Барем децата ќе си видат кои бевме таму, што криевме ние од нив!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
...се набљудуваме еден во друг ја храниме жедта сѐ повторно се враќа сé повторно бега утрата ги засолнуваат крвавите траги во зеницата ја потиснуваат вистината на ноќта под погледот добро утро убав ден им отпоздравуваме на соседите мило мое ги гушкаме децата ќе ти се јавам им телефонираме на оние од кои не бараме премногу вратите се отвараат и затвараат куќите повторно градат повторно уриваат... ...дојди ми го извикуваш името змиите се множат толку брзо секој миг отровот ќе се разлие зарем тоа го сакаш да умрам за обајцата отфрлена осрамотена дојди татко си ми и љубовник спој се со мене заштити ме дојди ќе газиме по змиските глави ќе го минеме очајот без да погледаме надолу ќе се разбудиме во истата постела и нашите облеки расфрлени околу...
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Јагулите, го напуштаат Езерото, го минуваат патот низ големите реки и стигнуваат до океанот; за Таткото, кој бега од фашизмот дојден од Италија ќе нема спас освен верно да го следи патот на јагулите и неговите деца ќе се соочат со истата „проблематика на излезот од порочниот балкански круг”.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
И покрај заслугите што ги имаше во борбата против фашизмот и домашните предавници, Трим Тоска, по војната, задолжен од Партијата за „братството и единството на народите” во крајезерската земја, не беше без амбиции еден ден да помине и во Републиката, според поволниот клуч на малцински структури, на некоја висока функција, токму во времето кога и децата ќе стасаа за студии.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Некогаш играјќи децата ќе ја откопаат нашата плоча Под неа ние, подолу тие, утре вие Сите отруени од исти сништа - В земи да си ги видиме, барем, нашите краишта.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Ако имав мои деца ќе настојував да им ја толкувам улогата на баба што раскажува приказни.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ќе ги кротне Мартин воловите и, онака сам, ќе се заигра, а децата ќе го здогледаат и скришум ќе му го отераат едниот вол во орманот, и после кутриот Мартин по цели денови плачејќи го бараше.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
А утре, токму првиот ден од Новата година, децата ќе дојдат овде и со убави песнички ќе го поздрават овој радосен празник.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Кога детето ќе дојдеше до земјата, таа ќе му направеше така за пак да се крене нагоре.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Па кога едно дете ќе ги сфати овие нешта, како што ги сфати и Зоки Поки, тогаш за него е најголема среќа кога тие тато и мама ќе го сакаат и него, и ќе го примат во својата убава заедница, чувајќи го како најскапото што го имаат.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
- Мачорот Фигаро... – прошепоти Зоки, но знаеше дека децата ќе му се смеат. Та мачорите не јадат чоколадо!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Други деца ќе родиме, ако ги загубиме овие!“
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
ако не можам да те сакам, вели, ќе можам да те тепам, како ѓуптинот ѓупката, вели, првин ќе те завиткам во една черга, вели, за да не можам на место да те отепам, и после ќе мавам, ќе мавам, вели, дури да ме заболи раката ќе мавам, дури да те засакам повторно, вели, и после на секое удрено место ќе те бацувам, вели, за да се сетиш зошто било тепањето, вели, младоста сонува, му велам, а староста само се сеќава на сонот, рекол некој, колку деца ќе имаме, прашува Горачинов, јас веќе имам едно, велам, ти имаш, вели, но сакам и јас да имам,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ова дете ќе се искачи до големи височини, рекол Турчинот, и кога ќе стаса најгоре, ќе падне.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Децата ќе се држат за скутините од мајките и ќе бројат ѕвезди.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кога едно дете ќе пораснеше, секогаш ја преземаше некој од помладите членови.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Детето ќе го крстиш Одисеас. Знаеш ли кој бил Одисеас, а?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ќе појде Тања да си игра, а децата ќе се разотидат.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
- Е, ова дете ќе ме пукне, - рече таа очигледно мислејќи на татко ми.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Салата полна со родители, хорот почна, а јас како и секогаш прва ќе почнев, ќе го дадев тонот, една песна ќе се испееше, па неколку деца ќе изрецитираа.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ние децата ќе отрчавме да видиме дали носи мали деца.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Учителот ќе најавеше кои деца ќе настапат а потоа повторно хорот.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Може и деца ќе има”, нејзиниот глас тука затрепери.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Тие копилиња со мали деца ќе се прават Џекови, а?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ем нема богами.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И, како по правило, на стотина метри од главната плажа, детето ќе го свртеше својот коњ во морето и набргу меѓу брановите ќе можеа да се видат само две глави: црната на детето и белата на неговиот коњ.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Едно утро, кога Мегалон веќе сметаше дека бербата привршува и дека децата ќе се вратат по своите домови, дотрчаа слугите избезумени.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Набргу детето ќе испливаше на брегот, слепено со грбот на својот коњ, па, не обѕирајќи се на извиците на престрашените мајки и нивните возбудени и восхитени деца, ќе одгалопираше угоре, преку маслиновата гора.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
„Еве го моето зајаче!“ Сите деца ќе сакаат да си имаат вакво зајаче.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)