допир (имн.) - по (предл.)

Оној, што мирисаше онака погано на мрша, а тој ја сеќаваше таа миризба речиси како допир по своето лице.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Уште поужасна живописност на писокот, до усет за допир по лицето.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Смеата е еден пенлив допир по цветојте палаиот залез со шепотот румен што ги опил.
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)