држава (имн.) - со (предл.)

Но мене тоа воопшто не ми пречеше. Неговата лојалност кон работата предизвикуваше дури и чувство на сигурност. Добиена телеграма од шефот на државата со порака до новиот шеф на државата обврзуваше.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Свикан во Алжир во ноќта меѓу 14 и 15 ноември 1988 година, Националниот совет на Палестина на кој тогаш присуствува и југословенски преставник, ќе ги прифати резолуциите на ООН, но и ќе го прогласи воспоставувањето на Палестинската држава со главен град светиот Ерусалим.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Привлекува внимание тоа што анализите на Тагоре за безличната, „апстрактна“ природа на колонијалната моќ не се одраз само на стекнатото искуство од другите колонизирани народи, туку тие исто така укажуваат на она што сѐ повеќе и повеќе станува генерално искуство за сите нас во државите со модерни нации.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Тогаш, според еден од блиските советници, Арафат бил готов да ја прифати резолуцијата 242 на ООН, значи правото на постоење на државата Израел...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тука пред сѐ спаѓаат лешинарите пензионери кои имаат по 70 години, а вредно се бореле у другиот Светски рат тастирајќи ги вистинските борци кои воедно и загинале, а за тоа биле наградени од државата со нивните борилачки пензии кои изнесуваат колку 2 просечни плати.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Земјата конечно се отвори, завладеа демократијата со неизбежните мачни процеси на транзицијата од тоталкомунистичка диктатура од посебен тип, во демократска мултипартиска држава со пазарно стопанство.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
По должината на тој синџир од јужнословенски племиња и наречја како да се образувале 4 јаки јазли, што ќе рече, 4 држави со разни имиња, т.е. словенечка, хрватска, српска и бугарска држава.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тие два меѓународни акта ни обеќаваат постепено раширување на реформите во Македонија и со тоа ни даваат право да се обраќаме до двете реформаторски држави со меморандуми и по други патишта за да им укажеме на нашите религиозно-национални и економски нужди, како и на тоа што го прави Турција, за да се исполнат тие наши нужди.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)