дупка (имн.) - од (предл.)

Омајнина Има само еден момент кога сум-цел; кога ноќта и денот играат улична претстава- кога здрвен ко истепано куче легнувам на душекот од нашата соба здробен не сум- за момент; тогаш ме заобиколуваат најгорки дробни Виулици од чеканите на дрскиот кловн-свет; главата ми е дупка од светлина благо затемнета снегулка на дното од Охридското езеро- полумртва; има само еден дел од раздемнетата живеачка кога сум- цел;
„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)
Едно затворање во аргачот, запалив оган, се стори жар и по еден жар кладов во дупките од кучешкиот апеж.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Во таа ноќ додека главите на непокореноста заседавале, помеѓу две ѕидни ламби во куќа на угледен домаќин, меѓу нив и Питу Гули со пресна дупка од куршум во слабината, некаков Татар или Монгол или Черкез и пак со име Татар, турски дезертер и негов приврзаник, му го повел белиот коњ да го напои од бигорното корито на чешмата во дворот на една од неколкуте цркви.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Потоа Арсо си го наместува окото на малото дупче од книгата што го покрива прозорското стакло.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Си зборуваат така преку отворот, низ дупката од ѕидот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Го бараа во куќата: по соби, по керали, по тавани, по дупките од ѕидовите, но никаде го немаше; го бараа во колибата, во шеварот, во трските, во плитката и длабоката вода, но и тука го немаше; го бараа во шумата, во планината, по дрвјата, по листовниците, по пештерите, но и тука го немаше; го бараа по падините, по ниските и високите тревје, по билките и растенијата, но и тука го немаше; го бараа по дупките од сите ливоти и животни, но и тука го немаше; прашуваа луѓе од други села, од други места, прашуваа до кај што некој ќе стасаше, но никаде го немаше.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
(Се слуша истрел од сандакот. Гаврил одскокнува угоре, се руши врз работ. Дупка од куршум во слепоочницата.)
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Нека ѝ ја набута целата маша во дупката од газот!
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Дупките од светло, како риби пливаат во аквариумот на градот.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Стана со сѐ куверта врз себе чиниш се плаши да не остане отскриена пред миризбите Димостенови задржани во одајчето и така наметната како со гуна почна да чекори наваму натаму не со умисла да се згрее, туку за да се умори, за да папса, за да падне во некоја дупка од каде ќе нема враќање.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Одејќи така стигнаа и до последниот вагон од кој Чана и Добра ја симнуваа бабата Петра, а горе, во дупката од вратата стоеја нејзините внучиња.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Тоа е одвратен грч. (стр. 327-336) Затворен така во дупката, испружен долж плочките, се тресев уште долго, се удирав насекаде...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Не можам веќе!... Дупката од газот ми се грчи... Серам во гаќи...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Не престанува веќе да се превиткува и да се собира...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
„Тој лом со природата е на страната на жената, а присилната активност на мажот во крајна консеквенца не е ништо друго туку подвоен обид трауматската дупка од тој расцеп одново да се затне.” (Славој Жижек) Антигона, значи, а не фантазмот на библиски пророк, е вистинскиот узор за модерната интелектуалност.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Облечена лесно, во практична, врзглавна пелерина-пелена, кога ќе се испогани со лиги, со флеки, со дупчиња од жарчиња, треба да се смени.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)