животно (имн.) - што (зам.)

Весник на жителите на Алпите, 01.01.2002 Потпурито од бои – лексички насликано со разноразни зборообразувачки творби и метафори – во Времето на козите од Луан Старова го отсликува и потцртува емоционалниот свет на Балканецот кој се регулира преку силната меѓузависност кај човекот во однос на природата и на животните што се одомени во овој регион.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Не можејќи да се отплеткаат, со шиите заглавени во ромбоидната мрежа и со главите што виселе како зрело овошје, станале лесен плен на животното што демнело.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Ако нашата генетска функција е да мислиме (computare) произлегува дека вековите и степените на човечката историја, досега, биле стадиуми на ларва или подготвителни стадиуми.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Навистина, нашето основно обележје како вид, хомо сапиенс, е мислењето; ние сме животни што мислат.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)