затворало (имн.) - око (имн.)

Кога наутро се миела, ги затворала очите да не би, случајно, да се огледа во некоја капка, во некое вирче, во некое браздиче.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тија се па сетила нак'де бие, та рекла: - Ех, ретечки са, ма се па фного цврсти: јако здраво држе бината.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Комшијата им бил умрел, та бабата је му затворала очите - му чинела тоа, шчо никој п'т дотога не му сторила, нито пак ќе му сторит други п'т отсега.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
И очите и биле кривки - била шашик. Тој рек'л: - Моме, кривчок ви е тронка оџеко.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)