збор (имн.) - ми (зам.)

Зборот ми е за делењето на Македонија меѓу малите балкански државички.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И така... Кога ќе ми текне, тогаш јазикот ми се здрвува, тучки зборот ми застанува...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Татко дополнуваше дека светот бездруго ќе биде поубав за живеење доколку умееме да се справиме со сите зборови на еден јазик и ако ја откриеме нивната обединувачка енергија за нас самите, за сите луѓе.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој како заедничка утеха му ја цитираше во оригинал мислата на францускиот писател Антоан де Сент Егзипери: Је prends possession du monde par les mots. (Со зборовите ми припаѓа светот.)
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Мојата работа е урнабабана и тој збор ми предизвикуваше експлозивна смеа до која не доаѓа.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Значи, зборот ми беше за персоналот на некогашните продавници, самопослуги, гранапи, колонијалчиња како сакаш речи ги.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Сѐ тие зборови ми идат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На секој збор ми иде за плачење.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Зборовите ми врват некаде далеку, ама ги слушам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не ги заборавив зборовите на амбасадорот Ерик Руло кој подоцна како патувачки амбасадор леташе меѓу арапските и блискоисточните градови.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Неговите зборови ми висеа над свеста како Дамоклов меч. Времето како да му даде за право.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но, кога Маци почна да доаѓа накај мене, набрзина го пикнав и последното парче месо во уста за да не морам да јадам уште и мачешки влакна.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Но, зборовите ми се тркалаа низ устата и како да ми паѓаа врз нечистиот теписон.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Мене ми е многу мило дека сум бабин убав, бабино сонце, машко на баба - и кутре, и пиле, и маче, и зајаче, и билбилче и сѐ можно и неможно - ама ми пречи дека премногу се грижи за мене и тие милосливи зборови ми ги кажува и пред другарите, па Љупчо, водачот на нашата група, ми се потсмева - бабино галениче.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Камен ми влезе во зборот, зборот ми се изгуби во каменот.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
2. Од збор до зло-дело Се згрозив, Бела Троице18живата реч ја сведов на зашеметен шум зелен страв и црн смев иронија алегорија карикатура убавото го нагрдив оти видов на секоја педа од домот мој похота по туѓ имот стрвност по стихијност ставање рецки на почеток и крај во историјата (за да може да се викне „мое“ и да се потегне!) оти видов луѓе се насладуваат во јадот на ближниот се ситат ненаситно еда просто ситење својствено човеку створу божјему, ѕверу, укору! оти очите ми претекоа од гледање зборот ми се преврте наопаку - опак камшик очигледен!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
2. Зборот ми е уморен од несоница Поседи уште малку уште неколку мига Овде е сѐ толку будно ни лудило да не ти недостига поседи уште малку времето барем во среќата спие – јас никаде Во тагата ми ѕирка преплашено дете поседи уште малку моќна е близината - разделени како сонот од лагата кажи ми што виде ноќеска...
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
А колку убави зборови ми кажуваше: Мајко, мајче, ова било, она било.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Зборувањето наближува, а јас не знам, дали не дослушувам или зборовите ми се непознати.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И во темницата само неговите зборови ми светат. Ме топлат, ме ладат... 104
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)