зграда (имн.) - кој (зам.)

Се упатив кон редакцијата на мојот весник, во зградата која беше спроти Архивот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Така обично течеше разговорот меѓу капетанот Саво Крстиќ и кревката и нежна Снежана, на пространата тераса во зградата која што беше една улица оддалечена од Петроварадинската Тврдина.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Иако еден за друг ништо не знаеја (таа живееше во куќарката залепена до зградата која требаше да се сруши по завршувањето на зградата во која имаше добиено стан да се всели, а тој во работничката барака во кругот на зградата).
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Сигурно беше заскитано од кај новите згради кои неодамна беа вселени.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Ја нема големата нива, но за тоа на тоа исто место има големи станбени згради кои го надополнуваат ликот на новиот, за разлика од некогашниот, сега непрепознатлив, Драч или Дуреси.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Лево – високи згради кои ги немаше пред шеесетина години.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Во Париз небото никогаш не одлепува, не лебди, тоа е заробено како мал приватен имот во декорот на болежливи згради кои си прават сенка едни на други - наместо едни на други да си бидат вртоглави фасади-огледала, како фасадата на крупниот капитал во Њујорк. По небото се познава: Европа никогаш не била континент. 64 Margina #10 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Сигурно беше заскитано од кај новите згради кои неодамна беа вселени.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Се работи за една љубопитна, невина, злобна креатура, Френк, која живее во свет на летачки духови, згради кои наликуваат на џамии и на разновидни животни и демони; (таква имагинација и темелност во дизајнирањето на пејсажите во Френк се нема појавено во стрипот уште од Херимановиот “Krazy Kat”).
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)