земја (имн.) - никнува (гл.)

Каде ѝ да се заораше бразда – од земјата никнува воини, со сјајни мечови и копје.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Отаде, на фронтот пред нив, каде што татнеа топовите, хоризонтот беше затемнет од некои думани во кои по секој пукот од земјата никнуваше ново темничиште. Наместа од земјата избиваше оган.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)