земја (имн.) - смекнува (гл.)

Дури и од пенушките на црниот јасен ќе шибнат сочни прачки.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Земјата смекнува, негде веќе богато се искитени лилјачињата, кон орелот лета неговата придружничка - утре таа ќе лежи неподвижна меѓу недостапни карпи врз јадри јајца, а околу мене земјата беше гола и штура, македонска.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)