зрно (имн.) - жито (имн.)

Ова мора да биде разговор меѓу мене и тебе, затоа раскажувам и понатаму во прво лице еднина („Јас“ си Ти, и јас!): најдена среде ѕидините на манастирскиот двор излегов од себе, негде вон, неволно и брзо-брзо се прибрав како зрна жито расфрлени за колвање збирај-збирај, не се дособира!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
За да ги збунам фрлав напати камчиња слични на зрната жито дури и по боја. Им ја тестирав интелегенцијата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Татко добро знаеше дека големите идеи кои зачнуваа во главите врз погрешни основи од смели поединци, како на пример, во главата на научникот Лисенко, со идејата да создаде џиновско јаболко или зрно жито, можеа во доменот на свеста, на пример, идејата да се истера Бог од душите на луѓето, да се отстрани самото верување на луѓето, можеше да биде проследена со несогледливи последици.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Само вистинските ги колвеа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
При колвењето пилците ги заобиколуваа моите зрна.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Времето е такво, вели, ќе се бркаме со сојките и ќе си ги крадеме зрната жито.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)