ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

А за некаков исчекор на парадигмата кон посложени подрачја на интеракцијата човек/машина, за можноста на еден (де)конструктивен идентитет во виртуелната стварност, па дури ни за smart drugs - Орлан не размислува. Donna Haraway во Манифестот на еден киборг запиша: „Повеќе би сакала да бидам киборг отколку божица“.

Сè уште на границата на фетишизирање на телото, сè уште цврсто држејќи се за телото, сè уште заробена во идејата за рушење на ренесансниот мит за дуализмот меѓу духот и телото со рушење на интегритетот на телото.

Во виенското списание Transit некогашниот славен полски дисидент Адам Михник во текстот со наслов Во сенката на Сократ пишува за националниот идентитет во модерното општество и ова го заклучува за денешната улога на интелектуалецот: „Држењето до вистината и воедно следењето на барањето сѐ околу себе да се анализира и секоја идеја на моќниците на овој свет да се изложи на испит - таквиот став за интелектуалецот значи: го прифаќаш тоа дека ќе станеш објект на навреди; мораш да сметаш со тоа дека луѓето за тебе ќе шират злобни гласини - дека ја презираш сопствената земја и ги предаваш националните вредности.

Втемелувањето свој препознатлив поетски идентитет во татковината на јазикот на кој се пее, значи две нешта истовремено: исклучителна поетска дарба и решителен чекор во универзалното и вечното - сон на секој творец.

Таквиот ариосо го употполнува неговиот идентитет во тоа амбивалентно хуморно дејство.

На крајот прозборев: - Другар А. А. , вие сте неправедни од оценката на придонесот на албанските католички дејци во одбраната на албанскиот идентитет во историјата.

До скоро, ние го баравме нашиот идентитет во минатото, во сеќавањето, но сега сме ослободени од илузијата дека е можно да ѝ се вратиме на модерната.

Проблемот на националниот идентитет во Источна Европа е длабок и нема да биде решен во блиска иднина.

За една нација во која доминацијата на белата раса била историски предицирана на негирањето на разликата ( и на експлоатацијата и искоренувањето 18 Margina #4-5 [1994] | okno.mk на не-белите народи ), “официјалната” претстава на Америка за самата себе е еквивалентна на културната petit mort - израз кој истовремено означува и крајно задоволство и антиципација на смртта. Coco Fusco е писателка и кустос; таа редовно објавува во “Гласот на селото” и во “Нацијата” како и на други места. Tadayasu Sakai Да се биде запрашан за националниот идентитет во јапонската современа уметност е соодветно на чувството на патникот без пасош од кого е побарано објективно да се идентификува себеси.

Цели 40 години поимот на национален идентитет во Чехословачка беше третиран како сомнителен и беше прикриван од страна на погрешната, официјална, советска верзија на реалноста.

Вил и Грејс и понатаму си е ситуациска комедија; La Cage aux Folles и Кирија и понатаму си се бродвејски мјузикли; Сѐ за мајка ми и Лошо образование и понатаму си се мелодрами – и, било како било, тешко дека некоја од нив ќе биде дел од образованието во раното детство.

Таквото гледиште(,) за жал, е далеку од моралната изопаченост што ја голтнала машката геј-заедница и што сега стои како негов гласноговорник“.

Когнитивната наука, која исто така ги сместува причините за сексуалниот идентитет во нашите мозоци, а не во нашите општества, е привлечна на сличен начин бидејќи нуди физиолошки одговори на комплицираните општествени прашања. ‌Не се обидов да објаснам како некои машки геј-субјекти стануваат геј, туку се обидов да објаснам како геј-субјектите (или некои стрејт-субјекти) може постепено да се здобијат со геј-култура, во смисла на поврзување со културни предмети и облици – со бродвејски мјузикли, со стари куќи, со мелодрамата, со Џоан Крафорд, со изведбените уметности или со естетското совршенство, меѓу другото – на особени начини што им ги имплицираат и сексуалниот субјективитет и родовата ориентација.

Но само тој контекст не одредува како дејствуваат геј-културните практики и какви ефекти остваруваат.

И не, „г0ј“ не е збор на јидиш за „рисјанин“: тоа е „геј“ или „гај“ (дечко, бел. на прев.), со нула наместо средната буква.

Предизвикот за квир-студиите е да ги објасни преку општествена анализа, наместо да му ги припишува на природниот поредок на нештата. ‌Зашто не е баш веројатно дека културните практики имаат корен во природата, па секој обид потеклото да им се смести во природите на геј-мажите само ќе ги направи недостапни за натамошно критичко испитување, бидејќи ќе имплицира дека нема што да се објаснува освен природните факти на работава, ќе нема што да се оди подалеку од тоа како природно си стојат работите.

Или ќе треба да измислат перверзни односи кон таквите облици или ќе треба да најдат во таквите облици можности или пригоди или дозволи за одредени нестандардни начини на чувствување.

Психолозите и психоаналитичарите немаат да додадат ништо помудро на оваа тема од кој било друг, па затоа и теориите за третиот пол наеднаш се одново популарни: ако хомосексуалноста и хетеросексуалноста, всушност, ни се програмирани во телата, тогаш веќе нема што да откриваме од каде ни се ниту, пак, има што да изнаоѓаме левтерни објаснувања зошто некои поединци излегуваат стрејт, а други испаѓаат геј.

Можеби не е возможно да се однаправи општествената позиционираност, но можно е да се поседува, да се искористи, да се преориентира, да се стави во перверзни преупотреби.

Машките геј-практики, значи, се сфатливи во контекст на поширокиот систем на меѓусебно поврзаните културни вредности што колективно ги дефинираат и личниот и општествениот идентитет во рамките на современото американско општество.

Не, не е тоа хомофобична жалопојка од христијанската десница: тоа е промоција на интернет на „г0ј“-идентитетот, „Нов идентитет во машката сексуалност“.

Геј-мажите не треба да клонат од нив.

Па тие деца што ќе се здобијат со нестандарден или со дисидентски родов или сексуален идентитет нужно си го градат тој идентитет во однос на главнотековните културни облици.

Згодно би било подробно да се знае како работи тој систем и како масовно ги произведува и ги распределува тие релативно нови марки на сексуалниот субјективитет – но, додека не дознаеме, бесцелно е да се шпекулира за процесот.

Машките геј-културни практики и идентификации (како кампскиот цитат Ritorna vincitor!) се илустрација за кажаново.

И така, се трудевме да си ја нагласиме заедничката припадност во разни општествени и етнички идентитетски категории и гледавме да ги потстивнеме оние субјективни димензии на хомосексуалноста, како и оние особени одлики на машката геј-култура – збор да нема за емотивните и за еротските особености на настраното постоење – кои во умовите на многумина беа најодговорни за ширењето на ХИВ-от. ‌Ако геј-мажите не се чувствуваа страшно стегнати од тоа ставање во загради на емоцијата, на сензибилитетот, на афектот и на почувствуваната различност на нивните проживеани искуства, ако претежно политичките претставувања на гејството како колективен општествен идентитет во тој период не им изгледаа особено угнетувачки, тоа беше поради еден втор, посуптилен фактор.

Таа склоност деновиве злокобно се засилува со модата да се сместуваат сексуалноста и родовиот идентитет во генетиката, во геномиката, во работењето на мозокот, на невралните патишта и во когнитивниот развој – склоност што често ја спорат психолозите и психијатрите, кои во когнитивната наука гледаат опасност за својот професионален авторитет, како и за својот дел од доходовниот пазар.342 Мојот пристап кон геј-културата е устроен да им противречи и на едниот и на другиот пристап: неговата методолошка цел е да спори и против биолошкиот и против психолошкиот редукционизам. ‌За Фелоуса, машките геј-културни практики се природни изрази на половата меѓупросторност и ја откриваат природната суштина на геј-мажите.

Книгите, пак, за настраните семејства кои се посебно осмислени за деца од основноучилишна возраст, како што се Хедер има две мами, Џени живее со Ерик и со Мартин или Со Танго сме си тројца, иако можат и тоа како да придонесат кон дестигматизирањето на хомосексуалноста и кон поголема општествена толеранција, сепак баш и не го уриваат хетеронормативниот монопол врз формите на изразување што ги има во главните популарни жанрови. ‌Во секој случај, главнотековните културни облици ги даваат единствените жанрови што ги знаат повеќето деца.

Тој зборува за „суштински начини“ на кои геј-мажите се разликуваат од стрејт-мажите, за „природи на геј-мажите“, за „геј-сензибилитет“ како „суштинска страна на човековата природа“.

Или така барем можеме да заклучиме од следниов исказ: „Мажественоста е одлика што треба да се уважува, да се почитува и да се третира достоинствено.

Целта не беше да се објасни логиката што е во основата на секоја машка геј-културна практика со сета нејзина особеност.

Женското движење е единственото движење врз основа на идентитет во коешто напнатостите помеѓу тие перспективи станаа предмет на расправа меѓу самите учесници на движењето, иако не во потполност прифатени.

Но тие не го заборавија кога нему му беше мачно во животот, при неизвесната семејна судбина Кога мораше да го докажува својот сложен идентитет во повоените упростени времиња на црно-белиот режим кој почиваше врз брзи норми на поделба на пријатели и непријатели, на брзи и немотивирани интернации и ликвидации, тој најдобри сојузници имаше во книгите.

Не може да се рече дека Камилски беше задоволен од одговорот, но додека неговата сопруга ги послужуваше парчињата од петаникот, пита којашто беше од фамилијата на тикушот, но со разбирливо и предвидливо име, Татко се обидуваше да ја доразвие својата мисла: Пред малку ја разгледувавме судбината на зборот модар патлиџан.

Како што, мој пријателе, во одделни јазици постојат одредени темни зони, коишто остануваат непреведливи и кои, всушност, го сочинуваат самиот идентитет на народот што го говори тој јазик, така и зборот тикуш може да биде темниот, непреведлив збор на идентитетот во доменот на прехраната.

Раскажувајќи го страдањето на моето семејство во балканската историја во XX век, обликував дел од нашиот семеен идентитет во кој се препознаваше Елен Лејбовиц.