извор (имн.) - и (сврз.)

Имаше чувство како О'Брајан да му е заштитник, дека болката е нешто што доаѓа однадвор, од некој друг извор и дека токму О'Брајан ќе го спаси од неа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Отидовме на падините на Билга, требаше да се фатат два извора и едно мало речиште.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Водата, изворите и речиштата горе под планината се заборавија.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тамо најдов еден извор и дрвја со емиш, та си појадов и тамо ноќта прележав.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Кога ќе ни дојде времето за одење кај вас, ќе се искапеш и ти и ќе се сториш еден штрк, ќе си земеш едно шише вода од другиот извор и ќе си го обесиш на гуша и кога ќе си одиме дома, ќе се потуриш и еве си пак човек.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
И за вистина, Силјане, клетвата од старецот, што ги колна прадедови ни, ни се исполни и до неколку години сите деца од лошата сипаница изумреа и останале сите како црни кукавици без челад; да му е милост на Бога, зер нејќел да нѐ сотре сите, ами и дошол на старата од стариот на сон за да им каже на дедови ни да појдат кај изворите и во едниот извор да се искапат, та ќе се сторат штркови, и да прелетаат бело море и црно, та да појдат во вашата земја и тамо челад да родат и да ги изгледаат, та пак овде да си дојдат и да се искапат во другиот извор, та да се сторат пак луѓе.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
За да ги пронајдеме изворите и паралелите на неговата монументална непробојност ќе треба да се свртиме кон Холивуд , или кон светот на рок музиката.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Коњите застанаа на изворите и почнаа да пијат вода.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Недалеку од изворот и устието на реката, во семејството на кое му е судено да доаѓа од некаде или да оди некаде.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Нешто многу крупно го засени изворот и срцата на децата им смрзнаа.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Кога безбедноста е поважна од благосостојбата во новите политики на зонирање и кога се случува нејзино целосно подредување кон сеопфатната логика на контрола, може да очекуваме инструментите на автоматска контрола, како што се беспилотните летала како оние кои се користат во војните во Ирак и Авганистан, да се појават и на небото над глобалните метрополи: „наскоро ограничените и црвените зони ќе се создаваат врз основа на логиката на авионите за контрола: просторното планирање ќе треба да ги инкорпорира формите на воздушна глобална контрола и да ги постави за приоритет пред слободата за развој на простори и општества“.59 Доказите за интензификација на граничната контрола во последните години можат да се најдат во наглото зголемување на буџетот за полициските сили; прифаќањето на нови, поинвазивни закони; развојот на пософистицирани технологии за надзор и информирање; построги визни режими и технолошки понапредни патни документи; зголемена соработка меѓу земјите на извор и на транзит и поголемата распространетост на механизмите за следење и контрола и по местото 58 Antonio Negri.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Притоа „апсолутот“ може да се изедначи со она „божественото“.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Така го зафаќаме пра-дуктусот на тие „прагестови“ на човештвото - во уметноста, литературата, музиката - егзистенцијално, како методика на една нова метафизика или, подобро и појасно: класиката сака „прикривањето“ на „изворите и пратемелите“ да ги направи видливи на „чистина“, а маниризмот сака закривеноста и скриеноста да преовладеат над јаснотијата, т.е. класиката сака да ја прикрие мистеријата во една разбирлива природа, а маниризмот настојува во тнр. идеја да доведе до дејствување на самата прикриеност како таква.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)