име (имн.) - мој (прид.)

А ако е така, ако гласовите поважни од зборот се, зошто ти ми го одзеде името, а не само некој глас од името мое, пречесен господару?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Дали ме сочувало името мое о г н е н о?
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Почна да се спомнува и името мое.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Вие еве сте знаеле и по бугарцки и сте знаеле дури и името мое - рекол Силјан.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Вие еве сте знаеле и по бугарски и сте го знаеле дури и името мое, рекол Силјан; ви се молам, стриколе, од кај ме познавате мене што ми рековте на име?
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
- Ви се молам, стрико ле, од кај ме познаате мене што ми рековте на име?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
И за тоа што не треба го врза името мое.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)