кадилница (имн.) - во (предл.)

Еднаш ќе ти ја скршам главата со кадилница во самоодбрана, запомни го тоа.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Кадилницата во раката на клисарот Пенчо Славев чури, ја мавта се посилно и побрзо напред- назад, мисли така ќе ја забрза и молитвата на попот Сречко, само што овој не брза, работи според целиот божји ред, а и каде да брза, и жената и детето веќе му ги беше зела болеста, па тој и немаше друга цел освен таа: што посвечено и подостојно да му се заканува со божји зборови на злочестиот кој изгледа се беше притаил зад огновите на болеста.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Посебно незаборавно ми е она кога тој излезе од олтарот гологлав и облечен во онаа широка црвеникава мантија целата извезена со сребро и нашарена со жолти шари, со отворена книга во едната рака и со расчадената кадилница во другата.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)