калдрма (имн.) - и (сврз.)

Банчината зграда се лула и витка, фенерот паѓа врз калдрмата и матно се разлева.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Двајцата чекорат по нерамната калдрма и молчат.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Само дајрето му падна од рацете, се стркала по калдрмата и тажно заѕвеча... лебедова песна - Келнер, трубачот молам.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Од нив, во оваа тивка вечер, исфркнаа звуци, се распрснаа во воздухот, се разбија од калдрмата и асфалтот на уличката и се оформи тажната арија на Виолета од операта „Травијата“.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)