колиба (имн.) - од (предл.)

И точно сред лето работата беше завршена.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
На предниот дел колиба од пратови. Пред неа разгранет орев.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Но Руса не се врати дома, кај своите; горе, над куќата Дамчески, на падините на Горник, си направи колиба од рошки и од ’рженица и тука се настани.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ѕидарите се разотидоа дома на зимување, а градителот ја минуваше зимата во својата колиба од која речиси никаде не излегуваше, а постојано беше свиткан над своите планови и пресметки.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
ПРВА ПОЈАВА АРСО АРСО: (Седи под оревот, пуши, гледа десно загрижен и огорчен.) Не можам да го гледам како заѕиркува во секоја прачка...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)