Месото на дланките се отвораше, во нив се забуцуваа остри камчиња.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Се престорува твојава кора земја и скриени во неа ќе останат рачињата што те прегрнуваа . . .
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Во згрбавеноста бев желка што ќе продолжи да лази кон својата цел дури иако ја носи на својата коскена кора земјата со сите планини и реки.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)