кошула (имн.) - со (предл.)

Кога се искачив за година-две погоре во осмогодишното образование, ветрот што ја будеше мојата љубовно-музичка пролет, доаѓаше од електричните гласови на момчињата што имаа долги коси со боја на старо злато, тесни панталони - ѕвонарки, цветни кошули со пеперутка јака и чевли со платформа.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ова дете го викаат Корилче, зашто само пред една година е дојдено в град и уште не ги износило кошулите со везен корил.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Подобро се сеќаваше на ненормалните неспокојни околности од тоа време: на повремените тревоги поради воздушните напади и на криењето во ходниците на подземната железница, на купиштата урнатини на сите страни, на неразбирливите прогласи излепени по уличните агли, на бандите млади луѓе сите во кошули со иста боја, на огромните редици пред фурните, на повремените престрелки со автоматски пушки во далечината - над сѐ, на фактот дека никогаш немаше доволно храна.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Што ткаенини изнакупив, она вермеле со црна основа, кошулата со црвен и срмен вез, ќилимите со шара долапи за големата одаја...
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Беше во кошула со куси ракави.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тој ми беше оддесно, облечен во долго носена кошула со сино-бели коцки од слаба чоја.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Кошулата со илјадници бубачки и тревки ја понел со себе, огништата што ги палел есени по ливадите обраснале како никогаш и ништо да не било: - сега таму, најбрзо од сè расте заборавот.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Попот го остави алатот на клупата, која му се служеше и како стол и како тезге за работа, поинаков, скоро непознат, без магија, во стари панталони и во кошула со многубројни риги: го загледува довчерашниот свој противник и сака да му ѕирне низ очи во душата, да најде што смислил тој и не му готви ли примка.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Пролетниот повеј што иде од морето му ја мрешка косата, му ја полни пазувата преку распетланата кошула со пријатен скокот, фиука во ушите и одминува во правец на градот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Имав кладено на мене едни сини работнички пантолони и една кошула со куси ракави што ја имав само таа прана.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Јас зедов да перам мои ситни работи на рака и една негова кошула со куси ракави.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
По некоја недела беше останала жената му на Силјана сама дома и си седела во двор на ругузина та си везела една кошула со црна преѓа, како за вдовица; си везела и си плакала за касметот што го имала, дека без домаќин останала.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
- Ами дали паметиш кога ги пеглавме кошулите со наседнување, со налегнување, ми вели Велјаница Пармакоска.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Носеше жолт џемпер, бела кошула со раскопчана јака и сиви панталони.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)