кој (имн.) - човек (имн.)

Но и тоа е подобро од чувството на потполна жртва.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
За него, текстурата веројатно укажувала на состојбата на топлина која е латентна во материјалот и која чека да биде ослободена со вајарскиот процес, па според тоа на животот му се нуди на располагање.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Сите Бојсови дела можат да се протолкуваат како обид за враќање и повторно прикажување на почетокот на редот со цел да се избегне длабоката болка која човекот го доближува до смрта.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Лечејќи го Бојс и учејќи го како да се лечи самиот, Татарите му дадоа втора, посреќна прилика, како возрасен, да ги почувствува топлината и присноста од кои порано бил лишен.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Знаел дека личното всушност е политичко, то ест, дека нечиј став за другите луѓе длабоко обликува, и дури создава, општествено политичка реалност.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Оваа „секундарна“ блискост никогаш не е толку добра како „примарната“ блискост која човек треба да ја почувствува во детството, но е подобра отколку ништо.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Јас верувам дека уметноста е единствената дејност во која човекот се покажува како човек, како вистински индивидуалец.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Кога се сврте кон неа и ѝ се насмевна, во синилото на очите му засветка онаа возбуда која човек ја чувствува само еднаш во животот, на седумнаесет години.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тоа е таа предност со која човекот е надарен, или, ако не бил надарен, со време успеал да ја развие и да ја усоврши...
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ваквото сфаќање на духот и телото придонесува да се изгради теорија според која човекот е „двојно“ суштество, односно суштество кое се состои од „материја“ и „душа“.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Крајната консеквенца на Картезијанството е метафората за духот како „внатрешен театар“ во кој се „одигруваат“ менталните настани, односно „дух во машина“, при што „машина“ е телото.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Нивната интелектуална амбиција, онаа наводно силна глад по знаење и мудрост поради која човек, како што велат, се решава да студира филозофија, молкум се повлекува пред првата конкретна општествена пречка и веднаш наоѓа сатисфакција во ситната злоба и лицемерието на приватниот трач.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Здодевноста е главната пречка поради која човекот е непостојан во своите ставови и желби – одоговори старецот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Тоа е главната причина поради која човекот станува нестплив во чекањето.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)