крај (имн.) - рече (гл.)

- Нема дно - на крајот рече тој.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Човекот беше концентриран на веслата, намуртен во лицето кое беше здрвено од ветрот.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Јосиф, седеа овдека, во гостинската одаја, првин се задума, потоа ги крена веѓите, дури најгоре на челото, и на крајот рече: Не чини за децата да ги учи некој кој е разболен.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Потоа ми се стори дека се преправа оти не знае за која жена ја прашам и на крајот рече: тука, надолу по улицата.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Татко на крајот рече: Е, мој Камилски, и јас така станав дел на изреката меѓу народот: Не те прашуваат што правеше во на гурбет, туку што донесе!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И од мојот гурбет на Запад и јас се вратив со многу книги!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Гледаше и на крајот рече: „Каква нужда те натера, синко, во оваа доба да не спиеш со сон мирен, туку кај мене да дојдеш?“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)