кујна (имн.) - во (предл.)

Во ниту еден наш театар нема кујна во која можеш да се насркаш топла манџа, ама скоро во сите се чувствува мирис на запршка.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Хандке во текстот, понатаму, вели дека бил зачнат на подот од кујната во куќата на неговите родители. Јас немам такви сознанија.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
„ Ги имаме дури и во кујната во хотелот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во овие гостилници, се разбира, се среќава сета ориентална кујна во нив, главно, мириса на лој и овчо масло.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
28. ИНАЕТ, ИНАТ.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Јавна добротворна кујна во која на сиромаси, патници, ученици на медреса им се делеле бесплатно чорба и пилав.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ема со врвот од јазикот го проба пудингот од малата стаклена порција и кога минуваше низ ходникот од кујната во спалната соба јас сѐ уште стоев отпростум во кадата, крај сината мушама, со дебела фротирка преку вратот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ако се покаже макар и еден таков, ќе ја скријам дома од секого”.  Татко ми, замислен, излезе преку кујната во дворот, а потоа и кон комши-капиџикот, веќе почнувајќи ја првата посета кај комшиите, кога на вратата од кујната ја забележавме неа, Рашела.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Грдан ја зеде кутијата со маслинки и појде кон кујната во нишата, а Горда му грабна една со два прста и ја лапна како цреша, па си ја прибра чашката в скут, се истегна на столот и си ги крена нозете на масичето.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Влетав во кујната во исто време со Александар. Тој беше сиот црвен.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Не можам да се навикнам дека пред мене има стакло и дека нема да ми прснат во очи.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Еден ден, на сред пладнина, на кривината баш пред народната кујна во Крива Паланка на Санде прописно качен на велосипедот, налета еден од оние што јурат со автомобилите и кајшто треба и кајшто не треба, и кога треба и кога не треба.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Само црцорот на птиците потсетуваше на другите обични денови. – Ова не ќе е на арно! – промрморе мајка ми и се упати кон кујната во дворот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Реновирањето и опремувањето станаа начини на осмислување на животот, психотерапија за меѓусебните односи (“отворена кујна во отворен брак”).
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)