куќа (имн.) - кој (имн.)

Вистинска идила, гледана однадвор, е бракот на двајца кои веќе и златна протераа, па таа го носеше истиот бел фустан од она време и на вечерата што децата и внуците им ја приредија во „Воденица“ или „Коленица“, што мене ми асоцира на кланица затоа што тоа ми е повеќе еквивалент на нејзиниот живот, во кој повеќе гипс никој не ставил на себе од неа, а сѐ било закукулено и завиено во магла, а тој бил секогаш изземен од каква било врска со вина за сите нејзини случајни падови по скали во куќа која има само приземје.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ту ни се чинеше дека сме на пат точно да го определиме, ту го губевме сфаќајќи Margina #26-28 [1995] | okno.mk 145 дека сме тргнале во погрешна насока: ја губевме ориентацијата, застанувавме, се враќавме, а звукот притоа стануваше сѐ послаб, поодалечен, поизмамувачки, за да се загуби конечно како нејасен шум во маглата. *** Се обидувавме многупати потоа, мојата роднина Емилија и јас, да ја најдеме необичната куќа која, чувствувавме имаше некаква таинствена врска со звукот на бродот.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Се искачив по скалите до вториот кат од куќата која немаше други катови над него.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Заѕвонив и почекав.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Алав низ сенишната куќа која, длабоко и дисхармонично, ’рчеше со елан.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
- велам. 160 Margina #8-9 [1994] | okno.mk - Да се објави нешто друго во овој момент би значело дека сме куќа која е рамнодушна кон политичките настани во светот - убедено вели уредникот.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)