куќа (имн.) - убав (прид.)

Куќата убава, со железен балкон, сино бојосан, дворот поплочен, авлијата кружно соѕидана со камен и покриена со керамиди.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Само гледај во некоја куќа убава — домаќинска.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Да се креваат и да растат куќите убави, поубави дури и од тие во приказните.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)