лето (имн.) - да (сврз.)

Она што не може да се искаже, кое искусните и напатените луѓе го чуваат во себе како скриено добро и кое, само понекогаш, несвесно им се одразува во погледот, движењето и зборот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сметките покажуваат дека е добро преку летото да се ослободи „животниот станбен простор“, зашто од приходите на туристите ќе можат да се решат многу проблеми во домашниот буџет.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Борбата траеше цела зима и пролет. (Беше некоја лоша и студена пролет која никако не му дозволуваше на летото да се пробие).
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Како може таков директор на Охридско лето да продава мед? - И тоа ливадски, од охридски плажи.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Оваа летна посластица, за стари и млади, во Софија се консумира во корнети кои, за малку ќе беа причина софијанци ова лето да не вкусат сладолед.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ако лете палтата ги гризаат молци летото да се прозими ли мора...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)